Μπορεί η ελληνική υδατοσφαίριση να έχασε έναν πολίστα, κέρδισε όμως έναν προπονητή στίβου, πρωταθλητή Ευρώπης κερδίζοντας το χρυσό με την μικρότερη σε ηλικία ακοντίστρια όλων των εποχών. Αν ρωτήσεις τον ίδιο ποιος ήταν αυτός που τον βοήθησε περισσότερο θα σου πει: Ο Άη Γιώργης. Με τα μικρά θαύματα που έχει πετύχει στη Νέα Καλλικράτεια Χαλκιδικής, ποιος μπορεί να του πει ότι έχει άδικο…
Παιδί παλλινοστούντων Ελλήνων που άφησαν τη Σοβιετική Ένωση για να έρθουν στην πατρίδα και να εγκατασταθούν σε ένα χωριό της Χαλκιδικής, ο Γιώργος Μποτσκαρίωβ είχε από μικρός ροπή στον αθλητισμό. Πέρασε κάποια φεγγάρια (λόγω σωματοδομής) από την υδατοσφαίριση όμως από το υγρό στοιχείο κράτησε μόνο τη χειμερινή βουτιά των Θεοφανείων για τον σταυρό. Την εγκατέλειψε και αυτήν όμως όταν ο Οδυσσέας Μουζενίδης ξεκίνησε σερί πετυχημένων μακροβουτιών πιάνοντας πρώτος τον σταυρό περισσότερες φορές από αυτές που έχει πάρει το πρωτάθλημα στο πόλο ο Ολυμπιακός.
Έρωτας με το στίβο
Η επόμενη του στάση στον αθλητισμό, ήταν ο στίβος και η σφαιροβολία. Βραχεία και η στιβική του καριέρα ως αθλητής. Το 2006 είχε ρεκόρ 15.34μ και το 2007 ήταν 9ος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα με 16.69μ. Το 2008, αν και έκανε ατομικό ρεκόρ με 17.00μ στο πανελλήνιο ανοιχτού δεν τα πήγε καλά. Με 15.92μ ολοκλήρωσε 14ος και έμεινε εκτός τελικού. Στον κλειστό ήταν καλύτερος με 16.01μ ολοκληρώνοντας 5ος στο πανελλήνιο. Ο τελευταίος του αγώνας αγώνας, ήταν στις 9 Ιουλίου 2008, στο Ολυμπιακό μίτινγκ της Θεσσαλονίκης. Κρέμασε τα ριπτικά του παπούτσια ρίχνοντας 16.28μ (στον αγώνα που κέρδισε ο Αντρέι Σεμένοφ με 19.34μ) αλλά δεν έφυγε από το στίβο.
Άκουσε τη συμβουλή του μέντορα του, Χρήστου Χρυσοστομίδη, μετέπειτα διευθυντή κέντρου υψηλού αθλητισμού Θεσσαλονίκης. Πήρε ειδικότητα στίβο στα ΤΕΦΑΑ και έμαθε την προπονητική στις ρίψεις.
Επιστρέφει στη Νέα Καλλικράτεια και πείθει τους υπεύθυνους του Αθλητικού Συλλόγου Κένταυρος (ουσιαστικά είναι η ομάδα του δήμου) που είχε ιδρυθεί το 2006 με τμήματα μπάσκετ και βόλεϊ, να ξεκινήσουν και τμήμα στίβου, δεσμευόμενος να το «τρέξει» ο ίδιος. Έτσι και έγινε.
Ο Μποτσκαρίωβ είχε σύλλογο, αλλά δεν είχε αθλητές. Ξεκίνησε το παιδομάζωμα. Γύρισε όλα τα σχολεία της περιοχής, τις αλάνες και από το σκάουτινγκ δεν γλίτωσαν ούτε τα παιδιά των συγγενών.
Η ακαδημία γέμισε με παιδάκια, τα περισσότερα από οικογένειες μεταναστών και από το παιδομάζωμα προέκυψαν και τα πρώτα ταλέντα. Τάσος Λατιφλάρι και Εριζαμπέλα Τζένγκο (η μεγάλη αδελφή της Ελίνας). O πρώτος, σε ηλικία 17 ετών με την 5κιλη σφαίρα έριχνε 19.17μ και η Τζένγκο πριν κλείσει τα 17, είχε ρεκόρ 15.15μ με την 3κιλη σφαίρα. Οι δύο τους σάρωναν όλους τους εγχώριους αγώνες αλλά με την Εθνική δεν μπορούσαν να αγωνιστούν. Το ίδιο και η Αναστασία Ντραγκομίροβα με την Ελίνα Τζένγκο λίγα χρόνια αργότερα. Όλοι τους παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και είναι γνήσια προϊόντα του ελληνικού αθλητισμού και όχι «μεταγραφές» έτοιμων αθλητών που συναντάμε σε Τουρκία, Ισραήλ, Ισπανία (αναζητείται Ισπανός), Ιταλία, Σουηδία, Νορβηγία, Ολλανδία, Βέλγιο, Πορτογαλία, Γερμανία, Ελβετία, Αζερμπαϊτζάν κτλ.
Ο πολυτεχνίτης Μποτσκαρίωβ
Πολυτεχνίτης και πολύτεκνος ο Μποτσκαρίωβ, έκανε τα πάντα για να μπορέσει να συντηρήσει την οικογένεια του, αλλά και να αναπτύξει το στίβο στην ξεχασμένη από τα αστικά κέντρα, Νέα Καλλικράτεια. Ο ίδιος δούλευε στην οικοδομή παράλληλα με την… γεωργία. Όχι γεωργός δεν έκανε, αλλά δούλεψε πολύ σε χωράφι, εκεί όπου έκανε προπονήσεις με το γκρουπ του. Εκεί όπου συνέχεια τους κυνηγούσαν γιατί «ενοχλούσαν» τα γειτονικά… χωράφια.
Όσο για το γυμναστήριο; Ανέκδοτο. Μέχρι πριν από δύο χρόνια οι προπονήσεις γινόταν σε μια παράγκα – ψυγείο που οι αρμόδιες αρχές έκλεισαν γιατί δεν είχε άδεια… γυμναστηρίου. Οι προπονήσεις με τα βάρη συνεχίστηκαν στο δρόμο (κυριολεκτικά) και στη συνέχεια σε πυλωτές και σπίτια. Φώναζε ο Μποτσκαρίωβ αλλά οι φωνές του χάνονταν κάπου στην Ηράκλεια. Δεν έφταναν καν στην Καρδία για να κατηφορίσουν στη Θεσσαλονίκη. Στα τηλέφωνα δεν του απαντούσε κανείς. Για κλήσεις εκτός Αττικής μάλλον υπήρχε φραγή εισερχομένων κλήσεων.
Εξοπλισμός; Άλλο ανέκδοτο. Μονίμως κλειδωμένες οι αποθήκες του ΣΕΓΑΣ στη Θεσσαλονίκη, έψαχνε να βρει σφαίρες και ακόντια και δεν δεν έβρισκε ο Χαλκιδικιώτης προπονητής που αναγκάστηκε να ψάξει λύσεις όπου μπορούσε. Μέχρι και στον Έλληνα υπεύθυνο επικοινωνίας της τότε IAAF στράφηκε για να λάβει τελικά 8κιλες σφαίρες και ακόντια (αγωνιστικά και προπόνησης) για την Τζένγκο. Και δε σταμάτησε εκεί. Βρήκε ακόμα και χορηγό. Κατάφερε και έβαλε το γκρουπ του σε πρόγραμμα της Bwin και εξασφάλισε έτσι κάποια βασικά πράγματα για τους αθλητές και τις αθλήτριες του. Όλα μόνος του!
Οι επιτυχίες και το Ολυμπιακό όνειρο
Στο βιογραφικό του έχει ένα χρυσό σε Ολυμπιακούς νέων (Τζένγκο), ένα χρυσό ευρωπαϊκό Κ18 (Μουζενίδης), ένα χρυσό και ένα χάλκινο ευρωπαϊκό Κ20 (Τζένγκο, Μουζενίδης), ένα χάλκινο ευρωπαϊκό Κ23 (Μουζενίδης), ένα αργυρό και ένα χάλκινο παγκόσμιο Κ20 (Τζένγκο, Μουζενίδης) αλλά το πιο γλυκό από όλα είναι το χρυσό που κέρδισε στο ευρωπαϊκό του Μονάχου με την Ελίνα Τζένγκο. Το πρώτο εκτός ηλικιακών κατηγοριών αλλά με την μικρότερη αθλήτρια που τα κατάφερε ποτέ!
Το μεγάλο του όνειρο είναι η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. «Με τη βοήθεια του Θεού και τη χάρη του Άη Γιώργη θα τα καταφέρουμε» λέει ο ίδιος που η τελευταία του βολή ήταν σε ένα… Ολυμπιακό μίτινγκ.
