Η έκτη συμμετοχή του Γρηγόρη Πολυχρονίδη στους Παραολυμπιακούς Αγώνες συνοδεύτηκε με το έβδομο μετάλλιο της καριέρας του. Ήταν μία οικογενειακή υπόθεση αυτή η επιτυχία, καθώς είχε στον αγωνιστικό χώρο την ramp operator και σύζυγό του Κατερίνα Πατρώνη και στις κερκίδες την Νο1 υποστηρίκτριά τους, την κόρη τους Βαλεντίνα. Η δυνατή αυτή ομάδα του μπότσια θα συνεχίσει να προπονείται σκληρά ώστε να πρωταγωνιστήσει και πάλι σε τέσσερα χρόνια στο Λος Άντζελες.
Δεν έχει περάσει διοργάνωση Παραολυμπιακών Αγώνων από το 2008 μέχρι το 2024 που ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης να μην βρίσκεται στο βάθρο. Η παράδοση που ξεκίνησε στο Πεκίνο συνεχίστηκε στο Παρίσι με την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στην κατηγορία BC3, ένα κατόρθωμα που ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή για όλους τους κόπους στο πέρασμα των χρόνων: «Ήταν μία μεγάλη επιτυχία, διότι είναι η πέμπτη συνεχόμενη φορά που καταφέρνω να κερδίσω ένα μετάλλιο και η προσπάθεια, η προετοιμασία και το άγχος για να γίνει αυτό εφικτό ήταν στον μέγιστο βαθμό. Είμαι πολύ ικανοποιημένος και ευχαριστημένος που μαζί με την Κατερίνα τα καταφέραμε. Κάθε φορά το επίπεδο του ανταγωνισμού είναι ψηλότερο. Όλοι οι αθλητές εξελίσσονται και πρέπει να εξελισσόμαστε και εμείς για να είμαστε ανταγωνιστικοί». Το μετάλλιο αυτό ήταν το έβδομο της καριέρας του, έχοντας προηγηθεί ένα χρυσό, τρία αργυρά και άλλα δύο χάλκινα. Οι διακρίσεις αυτές είναι οι υψηλότερες που μπορεί να κατακτήσει ένας αθλητής και η αξία τους είναι απερίγραπτη: «Όπως σε κάθε Παραολυμπιακούς Αγώνες έτσι και στο Παρίσι δεν θέλαμε να τελειώσει η διοργάνωση, καθώς είναι η μεγαλύτερη γιορτή του αθλητισμού. Το μετάλλιο αυτό δείχνει ότι η υπομονή και η προσήλωση αποδίδουν καρπούς. Για μένα και την Κατερίνα είναι ο τρόπος ζωής μας να αγωνιζόμαστε στο μπότσια. Δίνουμε όλο μας τον εαυτό και την ενέργειά μας και όταν έρχεται η επιβράβευση αυτής της προσπάθειας με ένα μετάλλιο, δεν μπορούμε παρά να είμαστε χαρούμενοι για αυτό που καταφέραμε». Το ταξίδι από την Αθήνα στο Παρίσι ολοκληρώθηκε και από εδώ και πέρα υπάρχει στον προγραμματισμό το Λος Άντζελες. Αυτό σημαίνει τέσσερα χρόνια προπόνησης και πολλών αγώνων για να εκπληρωθεί αυτός ο στόχος: «Θέλω να μείνω στην κορυφή οπότε το κίνητρο είναι να γίνομαι ακόμα καλύτερος για να είμαι ανταγωνιστικός και να αγωνίζομαι με στόχο το χρυσό μετάλλιο και να σηκώνεται η ελληνική σημαία πιο ψηλά από όλες. Στόχος είναι πάντα η νίκη σε οποιαδήποτε διοργάνωση και αν συμμετέχουμε. Το πρόγραμμα για το Λος Άντζελες έχει πολύ σκληρή δουλειά, βελτίωση για να είμαστε ακόμα πιο προετοιμασμένοι και να πάμε για ακόμα ένα βάθρο».