Ένας από τους… πονοκεφάλους της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής ενόψει του Τόκιο είναι η διαχείριση των διαμαρτυριών των αθλητών, τις οποίες είχε προσπαθήσει να βάλει σε ένα αυστηρό πλαίσιο με τη διατήρηση του λεγόμενου «κανονισμού 50».
Ο κανονισμός 50 της Ολυμπιακής χάρτας ουσιαστικά απαγορεύει κάθε είδους πολιτική, θρησκευτική και φυλετική διαμαρτυρία και προπαγάνδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ειδικά στους αγωνιστικούς χώρους και το Ολυμπιακό χωριό. Το ζουμί του αναθεωρημένου πρωτοκόλλου της ΔΟΕ για το Τόκιο είναι ότι οι αθλητές στο Τόκιο θα έχουν το ελεύθερο να εκφράσουν την άποψή τους πριν και μετά από τους αγώνες τους, αλλά όχι στο βάθρο. Θα μπορούν να γονατίσουν πριν από έναν αγώνα για να αναδείξουν το θέμα των διακρίσεων απέναντι στους μη λευκούς, να εκφράσουν την άποψή τους στα ΜΜΕ και στις προσωπικές τους σελίδες στα σόσιαλ μίντια αλλά και να φορέσουν μπλούζα με κάποιο σλόγκαν σε συνέντευξη τύπου.
Αυτό το νέο προέκυψε από το αρχείο με τις κατευθυντήριες γραμμές για τους αθλητές που δημοσίευσε την Παρασκευή η ΔΟΕ, με το οποίο «μαλάκωσε» τη θέση της απέναντι σε ένα από τα πιο συζητημένα θέματα των τελευταίων 2 ετών στο χώρο του αθλητισμού και ενώσο τα ζητήματα της ισότητας των φύλων και της φυλετικής ισότητας είναι στα πρωτοσέλιδα παγκοσμίως. Αυτό που ακόμα όμως είναι εκτός κανονισμών είναι η διαμαρτυρία εντός αγώνα, η διαμαρτυρία στο βάθρο και η διαμαρτυρία μέσα στο Ολυμπιακό χωριό. Οι διαμαρτυρίες επίσης δε θα πρέπει να στοχοποιούν άμεσα ή έμμεσα ανθρώπους, χώρες ή οργανώσεις και την αξιοπρέπεια αυτών ή να είναι είναι «ενοχλητικές» προς άλλους αθλητές (πχ η παρουσίαση μία σημαίας παράλληλα με την ανακοίνωση μίας ομάδας άλλης χώρας).
Οι νέες αυτές γραμμές προέκυψαν από τη διαβούλευση που έκανε η ΔΟΕ και συγκεκριμένα η επιτροπή αθλητών της με αθλητές από όλο τον κόσμο. «Αυτή ήταν η επιθυμία της πλειονότητας των αθλητών» ανέφερε η Κίρστι Κόβεντρι, η επικεφαλής της σχετικής επιτροπής της ΔΟΕ. Η κίνηση αυτή ανοίγει και το δρόμο για την ανάλογη προσαρμογή του κανονισμού 50.2 της Ολυμπιακής Χάρτας. Ένα χρόνο πριν η ΔΟΕ φαινόταν ανένδοτη σε αυτό το ζήτημα όπως μπορείτε να διαβάσετε στο ακόλουθο άρθρο από το περσινό καλοκαίρι, τα φλέγοντα κοινωνικά προβλήματα όμως που έχουν αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως δεν γίνεται να περάσουν απαρατήρητα, όπως δεν πέρασαν και από τους ίδιους τους αθλητές:
