Η 11η (χρονικά) ελληνική πρόκριση για το μεγαλύτερο αθλητικό ραντεβού του πλανήτη, αυτό των Ολυμπιακών Aγώνων, ανήκει στη σκοποβολή και το επίτευγμα ανήκει εξ’ ολοκλήρου στην Άννα Κορακάκη.
συνέντευξη Σεβαστή Βρακατσέλη
[email protected]
Η 19χρονη αθλήτρια του Ορίωνα Θεσσαλονίκης στο μακρινό Φορτ Μπένινγκ των ΗΠΑ κόντρα σε όλες τις δυσκολίες και χωρίς ουσιαστική στήριξη από κανέναν έκανε το όνειρο πραγματικότητα και μαζί με το χάλκινο μετάλλιο του παγκοσμίου κυπέλλου στις αποσκευές της θα έχει και την Ολυμπιακή πρόκριση.
Η Άννα Κορακάκη από την άλλη άκρη του Ατλαντικού μοιράστηκε με το Sportsfeed τις πρώτες σκέψεις και ανησυχίες της μετά την επίτευξη του μεγάλου της στόχου.
Στη Νότια Κορέα σου γλίστρησε για 0,1 στην Αμερική η πολυπόθητη πρόκριση ήρθε…
Αυτή τη φορά δεν άφησα την ευκαιρία να φύγει. Στη Νότια Κορέα πείσμωσα και τώρα πήρα την Ολυμπιακή πρόκριση.
Ποια ήταν τα στοιχεία που άλλαξες ανάμεσα στις δύο διοργανώσεις;
Δεν άλλαξα κάτι ανάμεσα στις δυο διοργανώσεις γιατί στη Νότια Κορέα δεν είναι ότι έκανα κάτι λάθος και χάθηκε η πρόκριση, ο παράγοντας τύχη παίζει πάντα ρόλο, δεν ήρθε τότε, ήρθε τώρα.
Ποια ήταν η σκέψη που πέρασε από το μυαλό σου όταν ο εκφωνητής ανακοίνωσε τρίτη θέση και Ολυμπιακή πρόκριση Άννα Κορακάκη;
Μόλις τελείωσαν τα προκριματικά και μπήκαμε στον τελικό ήξερα ότι ήμουν πολύ κοντά στο Ρίο. Ήδη οι τρεις του τελικού είχαν πρόκριση και θα δίνονταν άλλες τρεις. Μόλις μείναμε έξι ανεξαρτήτου τελικής κατάταξης θα έπαιρνα την Ολυμπιακή πρόκριση. Εκεί απελευθερώθηκα τελείως. Μέχρι να φύγουν οι δυο υπήρχε ένα σφίξιμο, γιατί ποτέ δεν ξέρεις, αλλά μετά ηρέμησα τελείως και οι σκέψεις μου για τις βολές ήταν πιο χαλαρές. Το μετάλλιο με τον τρόπο διεξαγωγής των τελικών είναι και θέμα τύχης. Ήρθε και η τρίτη θέση και χάρηκα ακόμα πιο πολύ. Η σκοποβολή είναι ψυχολογικό άθλημα, άμα το σκεφτείς πολύ τελείωσε, άμα είσαι χαλαρός καθάρισες…
Τί υπάρχει στη συνέχεια;
Πλέον ο επόμενος μεγάλος στόχος είναι ξεκάθαρα οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Από κει και πέρα οι στόχοι και οι αγώνες δεν σταματάνε. Σε μια βδομάδα φεύγω για Γερμανία για το επόμενο παγκόσμιο κύπελλο αλλά εκεί θα είμαι πολύ πιο χαλαρή έχοντας εξασφαλίσει την πρόκριση. Φυσικά και θα διεκδικήσω μια θέση στον τελικό αλλά και ακόμα ένα μετάλλιο αλλά πολύ πιο χαλαρή. Οι αγώνες από δω και πέρα είναι προετοιμασία και τεστάρισμα του εαυτού μου ουσιαστικά για τον μεγαλύτερο όλων τον επόμενο Αύγουστο (2016) στο Ρίο.
Που αφιερώνεις αυτή την επιτυχία;
Στην οικογένεια μου. Στη μητέρα μου, στον πατέρα μου, τον αδερφό μου και σε κανέναν άλλον.
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζεις;
Πρακτικά έχω αντιμετωπίσει δυσκολίες σε αγώνες όπως στο ευρωπαϊκό στη Μόσχα πέρυσι που είχα πρόβλημα με το πιστόλι μου και ήταν πολύ δύσκολο να το διαχειριστώ και πρακτικά και ψυχολογικά. Από κει και πέρα οι δυσκολίες δεν είναι τόσο αγωνιστικές ή στις προπονήσεις όσο με την ομοσπονδία. Από την ομοσπονδία δεν έχω καμία στήριξη. Για να λέμε την πάσα αλήθεια υλικά με στηρίζει καθώς τα όπλα μου είναι της ομοσπονδίας, δεν τα αγόρασα εγώ, ωστόσο η ουσιαστική στήριξη που είναι η ηθική δεν υπάρχει. Δεν είναι ότι δεν γίνονται μόνο τα βασικά πράγματα αλλά γίνονται και πράγματα που νομίζεις ότι γίνονται μεθοδευμένα με τον τρόπο που γίνονται. Πέρυσι μετά την Μόσχα που πήρα το χρυσό και έκανα το ρεκόρ για 7 μήνες δεν πήγα πουθενά, ούτε σε έναν αγώνα έξω. Ούτε σε ένα μίτινγκ που άλλωστε το δικαιούμουν και σαν Ολυμπιακή προετοιμασία από την ΕΟΕ και δεν με έστειλαν πουθενά και μετά παίρνω το μετάλλιο στη Γρανάδα και αυτός που αποφάσισε να μην πάω πουθενά γυρνάει και λέει ότι ήταν αυτός υπαίτιος για το μετάλλιο. Εκτός των πολλών άλλων όμως από την ομοσπονδία, το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων είναι η απουσία του προπονητή μου από τους αγώνες στο εξωτερικό. Δεν τον στέλνουν ούτε σαν προπονητή, ούτε σαν σύνοδο. Δεν έχει δίπλωμα προπονητή, γιατί εδώ και 5 χρόνια η ομοσπονδία δεν έχει κάνει σχολή προπονητών ώστε να πάρει το δίπλωμα και έστω δικαιωματικά να μπορεί να είναι στους αγώνες μαζί μου. Και αν κάποιες φορές ήρθε σαν συνοδός ώστε να είναι πίσω μου, αυτό έγινε σε αγώνες που δεν ήταν τόσο σημαντικοί όσο τα παγκόσμια κύπελλα-προκρίσεις για το Ρίο. Πλέον, μετά και την πρόκριση μου για τους Ολυμπιακούς, απαιτώ να είναι μαζί μου στους αγώνες (όπως είναι και το φυσιολογικό).
Εκτός όμως από πρωταθλήτρια είσαι και φοιτήτρια (ειδική αγωγή-αποκατάστασης), πως συνδυάζονται αυτά τα δυο και πόσο δύσκολο είναι αυτό;
Μέχρι τώρα επειδή δεν είχα τόσους αγώνες συνδυάζονταν. Πλέον στο δεύτερο εξάμηνο που βρίσκομαι δεν συνδυάζονται. Στο πρώτο μπορούσα και παρακολουθούσα, έδωσα και στην εξεταστική και τα πέρασα όλα τα μαθήματα αλλά στο δεύτερο δεν έχω παρακολουθήσει καθόλου. Τώρα μέχρι και το 2016 είμαι ταγμένη στους Ολυμπιακούς αγώνες. Η σχολή θα έρθει δεύτερη, η σκοποβολή πρώτη και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα αφοσιωθώ να τελειώσω την σχολή. Δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη και να τα κάνεις τέλεια δεν γίνεται. Ή θα τα κάνεις και τα δυο μέτρια ή θα κάνεις ένα τέλεια και μετά το άλλο.
Ποια είναι η συμβουλή που ακολουθείς πάντα στη ζωή σου;
«Ο αθλητισμός είναι ο καθρέφτης της ζωής» και ισχύει πέρα για πέρα…