Ολοκληρώθηκαν οι αγώνες μπιτς βόλεϊ που έγιναν στη Θεσσαλονίκη και είχαν σημαντικό διακύβευμα καθώς οδηγούσαν στο Προολυμπιακό τουρνουά. Πόσοι στη Θεσσαλονίκη γνώριζαν την ύπαρξη του τουρνουά; Ελάχιστοι , καθώς η ομοσπονδία επέλεξε την εσωστρέφεια και το… βουνό.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Το μπιτς βόλεϊ είναι ένα από τα πιο ελκυστικά, αλλά και εντυπωσιακά αθλήματα να παρακολουθείς. Ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες που όλοι μας κάποια στιγμή θα βρεθούμε σε ένα από τα χιλιάδες γήπεδα που υπάρχουν σε όλες τις ελληνικές παραλίες.
Αυτό λοιπόν το άθλημα της παραλίας, η ΕΟΠΕ επέλεξε να το στείλει στο… βουνό. Σε εξαιρετικές εγκαταστάσεις μεν, αλλά μακριά από τον κόσμο, την παραλία και την… περατζάδα δε. Ο λόγος που έγινε εκεί το τουρνουά είναι προφανής και δεν είναι άλλος από τον οικονομικό καθώς οι οικοδεσπότες φρόντισαν να βοηθήσουν την ελληνική ομοσπονδία.
Εκτός όμως από την αστοχία στην επιλογή της τοποθεσίας, υπήρξε και κακή επικοινωνιακή πολιτική, καθώς ελάχιστοι Θεσσαλονικείς γνώριζαν την υπάρξη του τουρνουά. Ενός τουρνουά σημαντικού για την Εθνική ομάδα τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών, καθώς έδινε πρόκριση στο Προολυμπιακό που οδηγεί στο Ρίο.
Είτε η ομοσπονδία επέλεγε το Λευκό Πύργο, είτε την πλατεία Αριστοτέλους όπου έχουν ξαναγίνει με ιδιαίτερη επιτυχία αγώνες, το κοινό θα ήταν πολλαπλάσιο αυτού που παρακολούθησε τους αγώνες στην Καρδία. Όπως και να το κάνουμε, είναι διαφορετικό να αγωνίζεσαι μπροστά σε 1000 άτομα και αλλιώς σε (μετά βίας) 200.
Το μπιτς βόλεϊ στην Ελλάδα ανήκει στην κατηγορία των αθλημάτων εκείνων που πρέπει να τα πηγαίνεις στον κόσμο και όχι να περιμένεις τον κόσμο να έρθει. To «if you built it they will come» από το Field of dreams δεν έχει καμία απολύτως εφαρμογή σε αθλήματα όπως το μπιτς βόλεϊ.
Την επόμενη φορά, καλό θα είναι στην ομοσπονδία να το σκεφτούν καλύτερα όταν θα αναλάβουν μία τόσο σημαντική (λόγω Ολυμπιακών Αγώνων) διοργάνωση. Να μην επαναλάβουν το λάθος της μετατροπής του μπιτς βόλεϊ σε βόλεϊ… βουνού και να μην εγκλωβιστούν για άλλη μία φορά στην εσωστρέφεια.
Καλό θα είναι επίσης, οι αθλητές και οι αθλήτριες της Εθνικής να διαφημίσουν τους εαυτούς τους και οι ίδιοι… Μέιγουέδερ και Πακιάο έδωσαν τον αγώνα της ζωής τους στην πυγμαχία και ούτε μία στιγμή δε σταμάτησαν το παιχνίδι του μάρκετινγκ. Δυστυχώς στην Ελλάδα το αθλητικό μάρκετινγκ εξαντλείται στο celebrity running και στον εμπλουτισμό του φωτογραφικού άλμπουμ υφυπουργών αθλητισμού και διάφορων παραγόντων.
