Ένα από τα highlight του χθεσινού προγράμματος ήταν αναμφισβήτητα η νίκη του Ιταλού υψίστα Τζιανμάρκο Ταμπέρι που μετά από τρία χρόνια απουσίας από το βάθρο και έναν αρκετά σοβαρό τραυματισμό, κατάφερε να επιστρέψει πιο δυνατός και πιο τρελός ίσως αφού το σόου δεν λείπει ποτέ από τις εμφανίσεις του με το κοινό να τον αποθεώνει.
της Πηνελόπης Γκιώνη
[email protected]
Ο 26χρονος αθλητής είναι ένας από τους αγαπημένους του κοινού και το σόου πάντα συνοδεύει τους αγώνες του με αποτέλεσμα να τον αγαπούν όλοι και να ανυπομονούν να τον δουν να αγωνίζεται. Πριν τρία χρόνια και ενώ είχε φτάσει στο καλύτερο σημείο της καριέρας του περνώντας μεγάλα ύψη με ευκολία σε κλειστό και ανοιχτό, η καριέρα του σταμάτησε. Στο ντάιαμόντ λιγκ του Μονακό αφού έκανε εθνικό ρεκόρ με 2.39μ. ανέβασε τον πήχη στο 2.41μ., ένα ύψος που φαινόταν να είναι στα πόδια του. Στην τρίτη του προσπάθεια να το ξεπεράσει ο Ταμπέρι έπεσε κάτω με έντονους πόνους στον αστράγαλο και με κλάματα έφυγε από τα στάδιο με το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων να απομακρύνεται και τον Ιταλό να χάνει για πρώτη φορά το χαμόγελό του. Ακολούθησε εγχείρηση στο αριστερό του πόδι και μια περίοδος αποκατάστασης, βασανιστική για τον ίδιο. Τελευταία μας εικόνα από τον Τζίμπο ήταν αυτή στις εξέδρες του Ρίο παρακολουθώντας τους Αγώνες με δάκρυα στα μάτια.
Χθες, είδαμε τον Ταμπέρι που όλοι γνωρίζαμε. Φορώντας σκοτσέζικα κιλτ και κάνοντας παιχνίδια με τους συναθλητές του αλλά και με το κοινό έδειξε σε όλους πως επέστρεψε στην ενεργό δράση και έχει σκοπό να δώσει συνέχεια σε αυτά που άφησε μισά τον Ιούλιο του 2016. Με έναν πολύ καθαρό αγώνα, χωρίς καμία άκυρη προσπάθεια ως τα 2.32μ., που τα πέρασε με την δεύτερη, πήρε το χρυσό μετάλλιο που είχε στερηθεί τόσα χρόνια. Τα άλματά του μας έδειξαν πως βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση και πως πια είναι έτοιμος να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και θα βρεθεί ξανά πάνω από τα 2.39μ. όπως έκανε μέχρι πριν τρία χρόνια. Σε παλαιότερες δηλώσεις του και αφού είχε χάσει το Ρίο του 2016 δήλωνε: «Μακάρι να ξυπνούσα αύριο και να ήταν 2020 και να βρισκόμασταν στο Τόκιο» μη μπορώντας να πιστέψει πως πρέπει να περιμένει τέσσερα χρόνια για το όνειρό του να γίνει πραγματικότητα. Τώρα βρίσκεται 500 ημέρες μακριά και σκοπεύει μέσα σε αυτές να περάσει το 2.40μ. και να κυριαρχήσει στο Τόκιο, υγιής πια και με πολλές… κωλοτούμπες μετά από κάθε πετυχημένη προσπάθεια του και το κοινό να τον χειροκροτά είτε χάνει είτε κερδίζει. Το μετάλλιό του χθες το χάρηκε μαζί με τον καλό του φίλο, τον δικό μας Κωνσταντίνο Μπανιώτη, που πήρε το ασημένιο μετάλλιο, και μαζί στο βάθρο των νικητών έδειξαν πόσο χαρούμενοι είναι με τα μετάλλια που ζητούσαν τόσο καιρό.
