Ο Κώστας Δεληκώστας, στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ήταν ένα από τα πολλά εκλεκτά βολεϊκά προϊόντα που είχε βγάλει η μεγάλη του Έβρου σχολή. Το 2015 η Εθνική ομάδα τον καλεί να γίνει μέλος του τεχνικού τιμ και σε μισή ώρα είχε πει το «ναι».
συνέντευξη Δημήτρης Τυχάλας
[email protected]
Ξεκίνησε την καριέρα του στον Έβρο Σουφλίου, βρέθηκε γρήγορα στις αναπτυξιακές Εθνικές ομάδες και στα 19 του ο Κώστας Δεληκώστας μετακόμισε στην Αθήνα και τον Ιωνικό ΝΦ. Λίγες εβδομάδες αργότερα ήρθε και η πρώτη (και μοναδική) κλήση του στην Εθνική ανδρών από τον Τάσο Κουμπλή, όπου αρκέστηκε σε κάποιες προπονήσεις και φιλικά παιχνίδια.
Σχεδόν 24 χρόνια αργότερα ο Θρακιώτης, τεχνικός πλέον, είδε μια δεύτερη κλήση από την Εθνική ομάδα, καθώς ο Σωτήρης Δρίκος τον προσέγγισε και του ζήτησε να αναλάβει το ρόλο του άμεσου συνεργάτη του στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κι όπως παραδέχεται μιλώντας στο Sportsfeed «δεν χρειάστηκε περισσότερο από μισή ώρα για να πω το ναι».
Για έναν άνθρωπο που στα 32 του αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, έχοντας δουλέψει όμως αρκετό καιρό πριν το πρότζεκτ «γίνομαι προπονητής» αυτή μπορεί να ήταν και η πιο γρήγορη απόφαση της καριέρας του, ωστόσο τα δεδομένα ήταν τέτοια που δεν μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό.
«Ο τρόπος με τον οποίο με προσέγγισε ο Σωτήρης (Δρίκος) και η ανάλυση του τι ακριβώς θέλει από εμένα, έκαναν πολύ πιο ελκυστική την παρουσία μου στην Εθνική ομάδα. Σίγουρα στην πρόταση υπήρχε το στοιχείο της έκπληξης, αφού ναι μεν είμαι άνθρωπος που έχει φιλοδοξίες και όνειρα, ωστόσο δεν το περίμενα τη δεδομένη χρονική στιγμή. Κι από τη στιγμή που ο Σωτήρης δεν ήθελε απλά ένα βοηθό αλλά έναν συνεργάτη ο οποίος θα συμμετέχει στο τεχνικό αλλά και στο τακτικό κομμάτι μέσα σε μισή ώρα είχαμε δώσει τα χέρια».
Η πρώτη εμπειρία στην Κύπρο
Ο ίδιος έχει την εμπειρία Εθνικής ομάδας, καθώς επί 3,5 χρόνια ήταν προπονητής στην Εθνική Κύπρου κι όσο κι αν παραδέχεται τους (ημιεπαγγελματίες) Κύπριους βολεϊμπολίστες για το πνευματικό τους επίπεδο, εμφανίστηκε πεπεισμένος ότι η νέα φουρνιά των Ελλήνων αθλητών μπορεί να ξαναφέρει το χαμόγελο στο άθλημα.
«Ταλέντο υπάρχει και γενικά έχουμε μια καλή φουρνιά. Βλέποντας την ομάδα απ’ έξω πέρσι, αυτό που κράτησα είναι ότι τα παιδιά έμειναν ενωμένα, δούλεψαν μέσα σε δύσκολες συνθήκες, δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια κι αυτό μου δείχνει ότι πέρα από ταλέντο έχουν και φιλοδοξία για να οδηγήσουν την ομάδα ψηλά. Η Ομοσπονδία με την επιτυχία της να επαναφέρει την Εθνική στο Γουόρλντ Λιγκ της άλλαξε τροχιά και τώρα είναι στο χέρι των παικτών και των προπονητών για να βάλουμε τον πήχη πιο ψηλά».
Στην πολυκατοικία του Ντανιέλε Ρίτσι
Όπως ακριβώς έκανε κι ο ίδιος πριν από λίγα χρόνια όταν άρχισε να δουλεύει μέσα του την μετάλλαξη του αθλητή Κώστα Δεληκώστα στον προπονητή Κώστα Δεληκώστα. Το 2001 πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό, όχι τόσο για τα (πολύ καλά είναι η αλήθεια) λεφτά που του έδιναν οι ερυθρόλευκοι, αλλά γιατί στον πάγκο τους ήταν ο Ιταλός Ντανιέλε Ρίτσι.
«Επέλεξα να πάω εκεί παρόλο που γνώριζα ότι θα παίζει ο Κουρνέτας γιατί είχα πάρει τις αποφάσεις μου και ήθελα να μάθω από έναν από τους κορυφαίους Ιταλούς προπονητές. Η ευτυχής συγκυρία ήταν ότι μέναμε στην ίδια πολυκατοικία μαζί με τον Ρίτσι και τον βοηθό του κι έτσι σχεδόν καθημερινά είχαμε συζητήσεις οι οποίες με βοήθησαν να κατανοήσω κάποια πράγματα», θυμάται ο Θρακιώτης τεχνικός και συνεχίζει: «Όταν επέστρεψε στην Ιταλία είχαμε συμφωνήσει να πάω εκεί ως βοηθός του από το καλοκαίρι του 2003, αλλά μου είχε κάνει μια εξαιρετική πρόταση ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης κι έτσι το ταξίδι στην Ιταλία άργησε ένα χρόνο».
Στην Ιταλία αν και δεν ήξερε τη γλώσσα, όλα όσα είχε μάθει στα τελευταία του χρόνια ως παίκτης τον βοήθησαν να γίνει ένα πολύτιμο εργαλείο για τον Ρίτσι, αλλά ήρθε η στιγμή που αποφάσισε να ανοίξει μόνος του τα φτερά του, φτάνοντας τώρα και στην πόρτα της Εθνικής ομάδας.
Ένα μακρύ καλοκαίρι
Με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να έχει μπροστά του ένα πραγματικά μακρύ καλοκαίρι (οι υποχρεώσεις στο γουόρλντ λιγκ ξεκινούν στις αρχές Ιουνίου και το ευρωπαϊκό λιγκ ολοκληρώνεται στα μέσα Αυγούστου) με πολλά ταξίδια, αυτή που θα τον στερηθεί είναι η οικογένεια του, αλλά όπως λέει κι ο ίδιος «… έχουν συνηθίσει. Εξάλλου με τη γυναίκα μου Ήρα είμαστε μαζί από τα 17 μου οπότε με έχει βαρεθεί (γέλια)».
Ποιος ξέρει όταν επιστρέψει από το μεγάλο ταξίδι της Εθνικής ίσως δει και τον πρώτο πίνακα του 11άχρονου Γιώργο και τον 4άχρονο Μάριο κάνει τις πρώτες του επιθέσεις…
