Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, ο ελληνικός στίβος έγινε πιο φτωχός καθώς μία από τις μεγαλύτερες μορφές των μεγάλων αποστάσεων, ο Φάνης Τσιμιγκάτος έχασε τη μάχη με τον καρκίνο.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Σε ηλικία 68 ετών, ένας από τους πλέον… παλικαρίσιους δρομείς του μαραθωνίου, «έφυγε» νικημένος από τον καρκίνο του παχέως εντέρου. Από τις πιο δύσκολες μορφές καρκίνου που γονατίζει τον άνθρωπο σε μικρό χρονικό διάστημα. Όχι όμως και τον αγωνιστή Τσιμιγκάτο που το πάλεψε πέντε χρόνια μέχρι να χάσει τελικά τη μάχη.
Όπως ακριβώς πάλευε και στους αγώνες του. Ασυμβίβαστος μια ζωή, κόντρα στο σύστημα και κάτοχος της κορυφαίας επίδοσης στο μαραθώνιο για 16 ολόκληρα χρόνια, από το 1982 μέχρι το 1998. Το πείσμα ήταν αυτό που τον έφτασε στην κορυφή. Όπως αναφέρει και ο Ηρακλής Αθανασόπουλος, ο Τσιμιγκάτος συμμετείχε στον πρώτο του μαραθώνιο το 1971 σε ηλικία 24 ετών. Τερμάτισε 13ος με χρόνο 3:25.17. Πείσμωσε και επέστρεψε την επόμενη χρονιά αποφασισμένος να κερδίσει. Επέβαλε το δικό του ρυθμό τον οποίο δεν μπόρεσε να αντέξει για να τερματίσει τελικά 10ος με 2:53.04. Τον Οκτώβριο του 1972, δοκίμασε στο διεθνή Μαραθώνιο όπου τερμάτισε 3ος με 2:32.28. Το 1974 κατάφερε τελικά να νικήσει στο πανελλήνιο πρωτάθλημα με 2:24.48. Μεγάλη νίκη σε μια περίοδο που ήταν σε κόντρα με τον ΣΕΓΑΣ ο οποίος τον είχε χαρακτηρίσει αναπιθύμητο και είχε καταλήξει να προπονείται μόνος του στους δρόμους της Πάτρας. Αποτέλεσμα; Το αργυρό μετάλλιο στους βαλκανικούς αγώνες του 1974 στη Σόφια.
Για τον Τσιμιγκάτο ο μαραθώνιος δεν ήταν ένα απλό αγώνισμα. Ήταν ιδέα και ως τέτοιο το υπηρέτησε όλη του τη ζωή. Ως ενεργός αθλητής, ως βετεράνος και ως προπονητής. Ασχολήθηκε πολύ με την ανάπτυξη του μαραθώνιου στις επόμενες γενιές και πάντα τόνιζε τη σπουδαιότητα της κλασικής διαδρομής από τον Μαραθώνα στην Αθήνα. Άλλωστε και ο ίδιος είχε τρέξει τη διαδρομή πολλές φορές έχοντας καταγράψει δύο νίκες (1977, 1983).
Σε πολύ δύσκολους καιρούς, με αντιπάλους δρομείς και το σύστημα, κατάφερε να χαράξει τη δική του πορεία αφήνοντας τεράστια κληρονομιά πίσω του.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει…
