Ο Μίλαν Τραΐκοβιτς είναι ίσως αυτή τη στιγμή ό,τι καλύτερο έχει να δείξει ο κυπριακός στίβος. Έγινε γνωστός στο παγκόσμιο κοινό όταν το 2016 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο κατάφερε να βάλει το νησί της Μεσογείου στον παγκόσμιο χάρτη με την 7η θέση στον τελικό των 100 μέτρων με εμπόδια και ξεχώρισε για το χαρακτήρα του όταν σε αγώνα υπό βροχή σκέπασε με τη ζακέτα του την εθελόντρια του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του Άμστερνταμ. Αυτή είναι η ιστορία του.
του Παναγιώτη Βότση
[email protected]
Από τη Σερβία στην Κύπρο
Όπως μαρτυρά το επίθετό του, έχει μια ιδιαίτερη ιστορία ζωής. Ο 26χρονος αθλητής γεννήθηκε και μεγάλωσε μέχρι τα 8 στην πόλη Σουρντούλιτσα της νότιας Σερβίας. Με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ το 1999 οι γονείς του έφυγαν για να βρουν μία καλύτερη ζωή στην Κύπρο, όπου είχαν γνωστούς. Αυτός και οι 3 αδερφές του έμειναν 1-2 χρόνια με τη γιαγιά τους στη Σερβία, προτού ακολουθήσουν τους γονείς τους στη Λεμεσό της Κύπρου. Χωρίς να ξέρει καν τη χώρα και ούτε μία λέξη στα ελληνικά, ξεκίνησε σχολείο. Όπως έχει δηλώσει, τον έσωσε η προσαρμοστικότητά του και το γεγονός ότι ήταν ακόμα μικρός και απορροφούσε τις γνώσεις σα σφουγγάρι. Σε αυτό βοήθησε η τοπική κοινωνία και οι φίλοι του που δεν τον έκαναν ποτέ να αισθανθεί ξένος.
Στίβος και ποδόσφαιρο
Όπως συνέβαινε με τα περισσότερα αγόρια, οι γονείς του τον έγραψαν από μικρή ηλικία στην ποδοσφαιρική ομάδα του Απόλλωνα Λεμεσού. Ο στίβος μπήκε στη ζωή του μέσα από το σχολείο και τη συμμετοχή του σε επαρχιακούς αγώνες, στους οποίους πήγε με σκοπό να… χάσει λίγο μάθημα. Ο μάλλον διορατικός καθηγητής του τον έβαλε λόγω του ύψους του στα ψηλά εμπόδια, όπου και κατέλαβε τη δεύτερη θέση. Αυτό τον έκανε να μείνει στο χώρο του στίβου και όταν με τον καιρό ήρθαν και οι πρώτες επιτυχίες δε ήθελε να κάνει τίποτα άλλο. Πλέον, δε θυμάται καν την περίοδο που έκανε ποδόσφαιρο, παραμένει όμως ένθερμος υποστηρικτής της ομάδας του Απόλλωνα.
Ανέλιξη και Ρίο 2016
Μπορεί στις μικρές ηλικίες είχε επιτυχίες σε εθνικό επίπεδο και συμμετοχές σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, όμως οι σημαντικές διακρίσεις άρχισαν όταν ήταν 21 χρονών, το 2013. Στους αγώνες των μικρών κρατών της Ευρώπης κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο και μάλιστα με χρόνο 14.03 έκανε το πρώτο του παγκύπριο ρεκόρ. Την ίδια χρονιά πήρε και την 8η θέση στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ23 στο Τάμπερε της Φινλανδίας. Σε εκείνο το σημείο κατάλαβε ότι είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει και ότι έχει περιθώρια εξέλιξης. Τα επόμενα δύο χρόνια συνέχισε την ανοδική του πορεία αν και συνδύαζε με δυσκολία τις προπονήσεις με τις σπουδές του στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου και το τμήμα πολυμέσων και γραφικών τεχνών. Η περάτωση των σπουδών του, η ενσωμάτωση του στο γκρουπ του Αντώνη Γιαννουλάκη και η επιλογή του να ασχοληθεί με το στίβο σε επαγγελματικό πια επίπεδο ήταν καθοριστικά στοιχεία για την τεράστια πρόοδό του την προ-Ολυμπιακή χρονιά του 2015. Το δεύτερο χρυσό στους αγώνες μικρών κρατών της Ευρώπης και η 6η θέση στην πανεπιστημιάδα της Νότιας Κορέας (αμφότερες οι διακρίσεις με πλέον ανταγωνιστικούς χρόνους) ήταν οι πρώτοι καρποί των προσπαθειών του. Το 2016 ήταν ξεκάθαρα η χρονιά του αφού κατέκτησε την 5η θέση στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανδρών στο Άμστερνταμ και παράλληλα εξασφάλισε την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της ίδιας χρονιάς. Στο Ρίο, ως το απόλυτο αουτσάιντερ και με απανωτά ατομικά και παγκύπρια ρεκόρ μπήκε στον τελικό και χρίστηκε 7ος Ολυμπιονίκης.
Τα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς του Ρίο
Η επιτυχία των Ολυμπιακών του άνοιξε τις πόρτες για πολλά μίτινγκ και σημαντικές σειρές αγώνων όπως το ντάιαμοντ λιγκ. Ως προς τις διεθνείς διοργανώσεις, από τους Ολυμπιακούς του 2016 έως και σήμερα ο Τραΐκοβιτς δεν έχει χάσει καμία. Όντας πλέον στην παγκόσμια ελίτ έχει πετύχει πολύ καλά πλασαρίσματα, που όμως δεν ανταποκρίνονται στις δυνατότητές του. Το 2017 κατέκτησε την 6η θέση στο ευρωπαϊκό κλειστού και την 11η θέση στο παγκόσμιο ανοιχτού. Το 2018 του άφησε μία γλυκόπικρη γεύση, αφού έχασε σημαντικές ευκαιρίες για διάκριση με την άκυρη εκκίνηση στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος κλειστού και με την 4η θέση στους κοινοπολιτειακούς της Αυστραλίας. Στο ευρωπαϊκό του Βερολίνου τον περασμένο Αύγουστο η επαφή με το δεύτερο εμπόδιο του στοίχισε το εισιτήριο για τον τελικό και του έδωσε την μη αντιπροσωπευτική 15η θέση.
Σήμερα
Με την προετοιμασία στη Νότια Αφρική να έχει πάει καλά, ο αθλητής του Αντώνη Γιαννουλάκη ήδη έχει κάνει τα πρώτα σχέδια για τη χειμερινή σεζόν, με πρώτο μεγάλο στόχο το ευρωπαϊκό κλειστού της Γλασκόβης. Αν όλα πάνε καλά, η εκπληκτική του εκκίνηση μπορεί να του χαρίσει αυτό που του λείπει εδώ και κάποια χρόνια: ένα μετάλλιο σε μεγάλη διεθνή διοργάνωση. Επίσης, θα αποτελούσε μία πολύ καλή τόνωση για την ψυχολογία του ενόψει του παγκοσμίου πρωταθλήματος ανοιχτού της Ντόχα το Σεπτέμβρη και μακροπρόθεσμα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2020 στο Τόκιο. Με το εξόφθαλμο ταλέντο του, την εργατικότητα και τη δυνατή του προσωπικότητα τόσο όλοι εμείς, όσο και ο ίδιος, περιμένουμε πολλά από εκείνον.
