Στα 17 της χρόνια η Παλαιστίνια Σαμπινέ Χαζμπούν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την οικογένειά της και να αναζητήσει καλύτερη τύχη στη Βαρκελώνη. Το να προπονείται άλλωστε σε πισίνα 18 μέτρων αντενδείκνυται.
του Άκη Ιωακείμογλου
[email protected]
Οι Ασιατικοί αγώνες στην Ιντσόν της Νότιας Κορέας της έδωσαν την ευκαιρία να βρεθεί ξανά με συμπατριώτες της και να νιώσει μέλος μιας ομάδας. Η Σαμπινέ Χαζμπούν στα 17 της αποφάσισε να αφήσει πίσω την οικογένειά της και να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον στη Βαρκελώνη. Μέσω ενός αθλητικού προγράμματος, τον Οκτώβριο του 2011, γράφτηκε σε πανεπιστήμιο της καταλανικής πόλης, όπου σπουδάζει μεταφράστρια και παράλληλα προπονείται υπό ιδανικές συνθήκες.
Στη Βηθλεέμ, απ’ όπου κατάγεται, ήταν αναγκασμένη να κολυμπάει σε πισίνα 18 μέτρων. «Η πισίνα ήταν μόλις 18 μέτρα και αν ήθελα να κολυμπήσω 100άρι, έπρεπε να τη διασχίσω έξι φορές. Χρειαζόταν επισκευή και ακόμα τη φτιάχνουν. Κολυμπούσα δύο φορές την εβδομάδα. Ο απλός κόσμος που θέλει μόνο να κολυμπάει πήγαινε δύο φορές την εβδομάδα. Για έναν επαγγελματία όμως δεν αρκεί», σχολίασε η 20χρονη κολυμβήτρια, περιγράφοντας τις συνθήκες προπόνησης στη πατρίδα της. Ακόμα χειρότερη ήταν η κατάσταση στη Γάζα, που ούτως ή άλλως βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. «Εκεί δεν υπάρχει καμία εγκατάσταση. Οι άνθρωποι κολυμπούν στη θάλασσα», πρόσθεσε.
Η Χαζμπούν έγινε το καμάρι των Παλαιστίνιων το 2012, εκπροσωπώντας τη χώρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και συμμετέχοντας στα 50μ. ελεύθερο. Έκανε ατομικό ρεκόρ στα προκριματικά με 28.28 και κατετάγη 51η μεταξύ 74 αθλητριών. Συμμετέχοντας το 2010 στους Ασιατικούς αγώνες, είδε κολυμβήτριες που τις γνώριζε από πριν να έχουν εξελιχθεί πολύ περισσότερο από την ίδια. Λίγο μετά πήρε την απόφαση να ξενιτευτεί για τη Βαρκελώνη. Οι συνθήκες προπόνησης εκεί είναι φυσικά εξαιρετικές, της λείπουν όμως άλλα πράγματα. «Είναι δύσκολο να είμαι μακριά από την Παλαιστίνη και την οικογένειά μου. Μου λείπουν τα πάντα. Δεν έχω κοινωνική ζωή στη Βαρκελώνη, μόνο προπόνηση. Όλοι οι φίλοι μου από το πανεπιστήμιο κάνουν πάρτι κάθε Πέμπτη και Παρασκευή αλλά εγώ δεν μπορώ να πάω ποτέ. Δεν παραπονιέμαι όμως, γιατί είμαι χαρούμενη όταν βλέπω τα αποτελέσματα», είπε ο νεαρή κολυμβήτρια, που κολυμπάει τέσσερα χιλιόμετρα τη μέρα και συνέχισε: «Μερικές φορές κουράζομαι. Νιώθω ευθύνη για την πατρίδα. Είναι μεγάλη η πίεση και από τον ίδιο μου τον εαυτό και από παντού». Στόχος της Χαζμπούν είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο και γνωρίζει ότι αν θέλει να τον πετύχει δεν θα γυρίσει ποτέ πίσω στο σπίτι της.
Αυτές τις μέρες πάντως απολαμβάνει τη συμμετοχή της στους Ασιατικούς Αγώνες και την παρέα που κάνει με τους συμπατριώτες της. «Είμαι χαρούμενη που συναντώ άλλους Παλαιστίνιους. Πάντα μου άρεσε η αίσθηση του να ανήκω σε μία ομάδα και αυτό το εκτιμώ εδώ», κατέληξε η Χαζμπούν, που θα επιστρέψει στη μοναχική της ζωή μετά το τέλος των αγώνων.
