Η παράνοια του grexit

Στο Sportsfeed σπανίως έχουμε παρεκκλίνουσα συμπεριφορά. Τα κείμενα μας αφορούν τον αθλητισμό, επιλέγοντας την αποχή από την πολιτικοποίηση. Μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας όμως, σε βάζει στον πειρασμό να γράψεις και δύο λόγια, μη αθλητικά.

του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou

Ανεβαίνοντας τη Μητροπόλεως για να βγω στο Σύνταγμα, παρατηρούσα γύρω μου τον κόσμο. Οι επιχειρήσεις εστίασης, όλες σχεδόν γεμάτες. Κάποιοι κάνουν αναλήψεις από τα ΑΤΜ των τραπεζών. Από ότι είδα σε τέσσερις διαφορετικές τράπεζες (Εθνική, Eurobank, Πειραιώς και Alpha) δεν υπήρχε πρόβλημα ρευστότητας.
Φτάνοντας στη διασταύρωση με την οδό Νίκης, δεκάδες τηλεοπτικά συνεργεία συγκεντρωμένα αναμένουν τον υπουργό οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη. Δεν άντεξα και μπήκα στον πειρασμό να σταματήσω για να παρατηρήσω.
Τί είδα; Star Channel και Reuters μαζί (το τέλος του κόσμου;) Τους ξένους ανταποκριτές (ιδίως οι Αμερικανοί) να είναι γοητευμένοι με τον Varoufakis ασχέτως αν θεωρούν σωστούς ή λάθος τους χειρισμούς του. «Είναι σαν ροκ σταρ και γράφει ωραία στον φακό» μου είπε ο Σέιν, ένας Βρετανός κάμεραμαν, ο οποίος μάλλον ενδιαφέρεται μόνο για την εικόνα και όχι για την πολιτική.
Περίπου 20 μέτρα από την είσοδο του υπουργείου βρίσκεται το Greco project, μία επιχείρηση εστίασης που είναι αυτό ακριβώς που λέει. Το ελληνικό πλάνο. Εκ πρώτης όψεως δούλευε καλά. Διπλά στο υπουργείο η σκηνή ενός απεργού και στην είσοδο πρωτοκολλημένη ανακοίνωση για τους επενδυτές ιδιωτικών… επενδύσεων.
Το πλήθος αυξάνεται σιγά σιγά με τουρίστες να ετοιμάζουν κινητά και φωτογραφικές μηχανές για μία φωτογραφία του Varoufakis.
Νίκη, Greco project, διαμαρτυρία, ιδιωτικές επενδύσεις. Θα μπορούσε να είναι το ελληνικό Wag the dog όπου ο σκηνοθέτης Στάνλεϊ Μοτς (Ντάστιν Χόφμαν) στήνει το σκηνικό για να ξελασπώσει μια κυβέρνηση. Μάλλον όμως πρόκειται για σύμπτωση, αλλά επειδή μου αρέσει η σημειολογία θα αλλάξω τη σειρά. Διαμαρτυρία – Greco project – ιδιωτικές επενδύσεις – Νίκη. Για ταινία του Χόλιγουντ κάνει.

Συνέχισα το δρόμο μου και στο φανάρι της Σταδίου αντίκρυσα ακόμα ένα τηλεοπτικό συνεργείο. Από τη Βρετανία. Η κάμερα στραμένη σε ΑΤΜ της Εθνικής τράπεζας για να τραβάει πλάνα από περαστικούς που κάνουν αναλήψεις.

Ο δημοσιογράφος παίρνει στο κυνήγι κάποιον που μόλις έβγαλε λεφτά για… δηλώσεις. Το είδαμε και αυτό. Να κάνει κάποιος δηλώσεις επειδή έκανε ανάληψη χρημάτων. Χαμογελαστός ο συμπατριώτης μας, απάντησε στην αγωνία του Βρετανού, πως έβγαλε λεφτά, όχι όλα, για να… έχει. Οι ερωτήσεις περί πείνας, καταστροφής και συντέλειας του κόσμου δε φάνηκαν να σβήνουν το χαμόγελο του Έλληνα από το πρόσωπο, με τον Βρετανό να εγκαταλείπει την προσπάθεια και να στρέφεται στον επόμενο (πιο ηλικιωμένο) κύριο για να πάρει τις απαντήσεις που θέλει…

ΥΓ. Την ώρα που ολοκλήρωνα το κείμενο, στο καφέ που κάθισα για να γράψω έπαιζε το You are not alone του Μάικλ Τζάκσον. Είπαμε μου αρέσει η σημειολογία…