Η νύχτα της Παρασκευής, όγδοη του αγωνιστικού προγράμματος του στίβου και 14η συνολικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο θα μας μείνει αξέχαστη. Χάρισε το ένατο χρυσό του Μπολτ στην ιστορία της διοργάνωσης και το έβδομο χρυσό της Ελλάδας στον στίβο, στην ιστορία της διοργάνωσης.
Ο Γιουσέιν Μπολτ είναι ένας μύθος
Δεν περιμέναμε βέβαια την Παρασκευή για να το μάθουμε, αλλά δυο μέρες πριν γιορτάσει τα 30α του γενέθλια, εξασφάλισε με την σκυτάλη της Τζαμάικας το ένατο χρυσό του Ολυμπιακό μετάλλιο, κάνοντας τρεμπλ σε 100μ., 200μ. και 4×100μ. σε τρεις διαδοχικές διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων. Και κάπως έτσι, ολοκλήρωσε μια ένδοξη καριέρα στην κορυφαία διοργάνωση, αφού στο Τόκιο θα είναι 34 και θα έχει ήδη κρεμάσει τα παπούτσια του (ή τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει για την ώρα). Εκτός και αν ο Γκλεν Μιλς τον πείσει κάπου στο 2019 να ξαναρχίσει τα… μαρτύρια. Έτσι και αλλιως, με όσα βλέπουμε, μόνο ο Αντρε Ντε Γκρας δείχνει ικανός να κερδίσει τον 34χρονο Μπολτ στα 100μ. και ο Βαν Νίκερκ στα 200μ. Αν το αποφασίσει…
Η Στεφανίδη μπορεί να περνά τον πήχη και υπό πίεση
Είναι η νέα βασίλισσα των αιθέρων. Από τον προκριματικό είχε προκριθεί με άνεση κάνοντας μια όλη κι όλη προσπάθεια στα 4.60μ. που ήταν το όριο. Με την Μούρερ να αδυνατεί να προκριθεί στον τελικό, την Σουρ να υποφέρει από προβλήματα υγείας και την Σίλβα να βρίσκεται σε κακή μέρα, η μόνη που έμεινε να την πιέσει ήταν η Αμερικανίδα Σάντι Μόρις. Με αυτοπεποίθηση μετά τη νίκη της στο ευρωπαϊκό του Άμστερνταμ πριν ένα μήνα, πηδώντας πριν τις αντιπάλους της, ήταν σε θέση να τους μεταφέρει το ψυχολογικό βάρος της πίεσης κάθε φορά που πέρναγε τα ύψη. Στα 4.80μ. όμως ήταν η Μόρις που πέρασε το ύψος πριν την Κατερίνα, μεταφέρθηκε στην Ελληνίδα η πίεση για το χρυσό. Ωστόσο η Στεφανίδη έδειξε ψυχραιμία και με ένα μεγάλο άλμα, πολύ πάνω από τα 4.85μ., ανέτρεψε την εις βάρος της κατάσταση και μετέφερε την πίεση στην Αμερικανίδα, που δεν άντεξε, έριξε όλες τις επόμενες φορές τον πήχη και μοιραία δεν μπόρεσε να απλώσει χέρι στο χρυσάφι που ήδη είχε σφιχταγκαλιάσει η Κατερίνα.
Η πρώτη διαδρομή δεν είναι και τόσο κακή τελικά
Αν και αυτό δεν συμβαίνει πολύ συχνά – και μάλιστα την τελευταία φορά που συνέβη σε μια σκυταλοδρομία 4×100μ. ήταν πίσω στο μακρινό 1972 – η τετράδα των Μπαρτολέτα, Φίλιξ, Γκάρντνερ και Μπόουι κατάφερε να ξεπεράσει το γεγονός ότι αγωνιζόταν στην πρώτη διαδρομή και να χαρίσει στις ΗΠΑ την πρώτη θέση και μάλιστα με άνεση, διατηρώντας τα Ολυμπιακά κεκτημένα στην μικρή σκυτάλη των γυναικών. Και μην ξεχνάμε ότι μια μέρα πριν είχαν εξασφαλίσει την πρόκριση τρέχοντας σε μια σόλο κούρσα και διεκδικώντας να περάσουν με χρόνο. Ήταν το δεύτερο χρυσό της Μπαρτολέτα στην διοργάνωση μετά το μήκος και το όγδοο Ολυμπιακό μετάλλιο της Φίλιξ.
Το πάθημα έγινε μάθημα στις Κενυάτισσες
Μπορεί να είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς, αλλά μέχρι σήμερα η Κένυα δεν είχε κερδίσει ποτέ χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στα 5.000μ. των γυναικών. Το βράδυ της Παρασκευής αυτή η αρνητική παράδοση έσπασε και μάλιστα οι Κενυάτισσες έκαναν το 1-2 με την Βίβιαν Τσέριουγιοτ να κατακτά την πρώτη θέση με νέο Ολυμπιακό ρεκόρ 14:26.17. Μετά το ασημένιο και το χάλκινο μετάλλιο που κατέκτησε στο Λονδίνο, έκανε ένα διάλειμμα λόγω εγκυμοσύνης αλλά τέσσερα χρόνια μετά επέστρεψε δριμύτερη, πάλι με δύο μετάλλια, αλλά αυτή τη φορά ακόμα καλύτερων χρωμάτων, αφού πέρα από το χρυσό στα 5.000μ. κατέκτησε και το ασημένιο στα 10.000μ.
Ποτέ μην σταματάς να πιστεύεις στα όνειρά σου
Το 50 χιλιόμετρα βάδην είναι αναμφισβήτητα το πιο εξαντλητικό αγώνισμα. Η ζέστη και η υγρασία έκανε τις συνθήκες ιδιαίτερα δύσκολες και οποίοι ξεκίνησαν πολύ νωρίς να ανεβάζουν ρυθμούς στην κούρσα, το πλήρωσαν. Ο Σλοβάκος νικητής Ματέι Τοτ δεν είχε εύκολο αγώνα, ούτε ήταν εύκολη η πορεία του μέχρι αυτόν τον αγώνα. Ένας τραυματισμός των Φλεβάρη τον άφησε εκτός προπονήσεων για μεγάλο διάστημα και στις αρχές του καλοκαιριού η συμμετοχή του στο Ρίο ήταν αμφίβολη. Έξι χιλιόμετρα πριν το τέλος ο Αυστραλός Τάλεντ είχε προβάδισμα 30 δευτερολέπτων αλλά ο Τοτ κάλυψε την διαφορά και κέρδισε με 18”, για να γίνει ο πρώτος χρυσός Ολυμπιονίκης στην ιστορία της Σλοβακίας.
Η πυγμάχος που κέρδισε μετάλλιο στο βάδην
Όταν μεγάλωνε, ήθελε να γίνει σπρίντερ ή έστω δρομέας της παρατεταμένης ταχύτητας όπως η συμπατριώτισσά της Άννα Γκεβάρα. Δεν τα κατάφερε. Το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών της χρόνων για την ακρίβεια, αν και ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, δεν έκανε στίβο αλλά… πυγμαχία. Τελικά ανακάλυψε το βάδην και την Παρασκευή ξεπέρασε το είδωλό της, κερδίζοντας το πρώτο Ολυμπιακό μετάλλιο του Μεξικού από την Γκεβάρα το 2004 στην Αθήνα. Διατήρησε έτσι μια ισχυρή παράδοση που έχει η χώρα στο βάδην, όπου μετρά ήδη 10 Ολυμπιακά μετάλλια αλλά κόντευε να την ξεχάσει τα τελευταία χρόνια.
Ο Ναζάροφ έβαλε το Τατζικιστάν στον χάρτη του στίβου
Με τα 78.68 μέτρα όπου έριξε την σφύρα, ο Ντίλσχοντ Ναζάροφ εξασφάλισε το πρώτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο της χώρας του σε οποιοδήποτε άθλημα και το πρώτο της μετάλλιο στην διοργάνωση του Ρίο. «Έχω δει να υπάρχουν εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες likes στον λογαριασμό μου στο facebook, κάτι που δείχνει ότι κουβαλούσα μια ολόκληρη χώρα επάνω μου απόψε», δήλωσε ο νέος Ολυμπιονίκης της σφύρας.
Οι τελικοί στα 4×400 θα είναι συγκλονιστικοί
Στο Ρίο επιλέχθηκαν για να διαγωνιστούν οι 16 κορυφαίες ομάδες στις σκυτάλες 4×400 μέτρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο τελικός τους θα είναι συγκλονιστικός, αφού μετά τους ημιτελικούς της Παρασκευής, την πρώτη από την όγδοη ομάδα στους άνδρες χωρίζει διαφορά μόλις δύο δευτερολέπτων. Παραδοσιακά οι μεγάλες σκυτάλες κλείνουν το πρόγραμμα του αγωνιστικού προγράμματος του στίβου και στρέφουν επάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας. Θα είναι η τελευταία εικόνα από τον στίβο του Ολυμπιακού Σταδίου του Ρίο ντε Τζανέιρο (αφού ο μαραθώνιος της Κυριακής τερματίζει στο Σαμπαδρόμιο).
