Ο 34χρονος Τζάστιν Λάγκατ είναι Κενυάτης δρομέας μεγάλων αποστάσεων που συνηθίζει να γιορτάζει την πρώτη ημέρα του χρόνου τρέχοντας στην εξοχή. Το έκανε και φέτος και λίγο αργότερα κατέγραψε τις σκέψεις του.
του Στέφανου Σουλιώτη
[email protected]
Ο Τζάστιν Λάγκατ γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1982 και είναι δρομέας μεγάλων αποστάσεων από το 2004. Οι συναναστροφές του με τοπ αθλητές του έχουν προσφέρει τη μοναδική ευκαιρία να μελετάει τις συνήθειές τους και να παρακολουθεί από κοντά το καθημερινό τους πρόγραμμα. Έχει γράψει αρκετά βιβλία στα οποία περιγράφει την αθλητική κουλτούρα της πατρίδας του, τις προπονητικές μεθόδους και τοποθεσίες για προπόνηση. Αρθρογραφεί σε γνωστές ιστοσελίδες του χώρου. Πρόσφατα έγραψε στο runblogrun με αφορμή το καθιερωμένο τρέξιμο που κάνει κάθε Πρωτοχρονιά και που τον βοηθάει να σκεφτεί τα πλάνα του για όλο το υπόλοιπο της σεζόν:
«Είναι ρουτίνα για εμένα να ξεκινάω πάντα τη νέα χρονιά με ένα τρεξιματάκι το πρωί. Συνήθως είμαι ο μόνος που τρέχει μιας και οι περισσότεροι δρομείς προτιμούν να μένουν σπίτι τους εκείνη την ημέρα. Αυτό είναι πάντα καλό γιατί εκμεταλλεύομαι το τρέξιμο για να σκεφτώ μεταξύ άλλων πώς θα κυλήσει η χρονιά, ποιους αγώνες να στοχεύσω και τι πρέπει να αλλάξω στην προπόνηση μου. Ανήμερα της πρωτοχρονιάς λοιπόν βγήκα για τρέξιμο στην εξοχή, εδώ στην Κένυα, και εξεπλάγην όταν αντίκρισα έναν άλλον αθλητή με την κοπέλα του να απολαμβάνουν την ημέρα καθισμένοι στην άκρη ενός βράχου, τι κι αν ήταν εννέα το πρωί. Με χαιρέτησε και αναρωτήθηκε γιατί έτρεχα αντί να γιορτάζω σπίτι μου την άφιξη του νέου χρόνου. Του απάντησα πως έπρεπε να ξεκινήσω τη χρονιά με κάτι που ελπίζω να συνεχίσω να κάνω και τον υπόλοιπο χρόνο. Η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου ήταν τι θα συνέβαινε αν έμπαινα σε γκρουπ αθλητών που τρέχουν τον μαραθώνιο σε 2:03 ή 2:04 και έκανα ο,τι ακριβώς οι ίδιοι στην προπόνησή τους. Στην Κένυα από τη στιγμή που θα έχεις κανονίσει πώς το σπίτι σου θα είναι κοντά σε ένα προπονητικό καμπ, κανένας δε μπορεί να σε εμποδίσει να μπεις στην ομάδα τους αρκεί να μην εμπλέκεσαι σε πειθαρχικές υποθέσεις. Κατά τη διάρκεια της προπόνησης αν νιώθεις πως μπορείς να οδηγήσεις την κούρσα στα μεσοδιαστήματα (400μ., 600μ. 1000μ. κτλ) χωρίς να σε προσπεράσει κάποιος τότε είναι καλό σημάδι. Σημαίνει πως είσαι σε φόρμα. Στο μυαλό μού ήρθαν τα γκρουπ του Έλιουντ Κιπτσόγκε και του Εμάνουελ Μουτάι ώστε να μπω στα δικά τους.
Αργότερα εκείνη την ημέρα, κατά έναν παράξενο τρόπο το αυτοκίνητο του Μουτάι ήταν το αμέσως επόμενο μετά το δικό μου σε ένα πλυντήριο αυτοκινήτων. Πιάσαμε την κουβέντα μιλώντας για την πιθανότητα να ενταχθώ στο γκρουπ τους. Μου είπε πως δεν υπήρχε το παραμικρό πρόβλημα απλά έπρεπε να βρω ένα σπίτι να μείνω γιατί γύρω από το καμπ τους ελάχιστα σπίτια νοικιάζονταν. Επίσης με καθησύχασε πως θα είναι δύσκολο να μην τρέξω γύρω στο 2:10 αν οι άλλοι αθλητές με τους οποίους γυμνάζομαι σημειώσουν χρόνο 2:04.
Η δεύτερη σκέψη μου ως αθλητής ήταν σε τι πραγματικά πρέπει να στοχεύω. Σε καλύτερο χρόνο ή σε χρηματικό έπαθλο; Μιλούσα κάποια στιγμή με έναν εκ των ιδρυτών μία εταιρίας παπουτσιών που βρέθηκε στο Ελντορέτ ώστε να πάρω περισσότερες απόψεις σχετικά με το τι αρέσει περισσότερο στους ελίτ αθλητές σε ένα παπούτσι. Η εταιρία θα μπει σύντομα στην αγορά και ενώ εκείνος επέμενε στο θέμα της χορηγίας των αθλητών, έκανε κάποιες ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Για εκείνον είναι παρήγορο να χορηγεί αθλητές ώστε να τρέξουν σε αγώνες που ίσως να μην προσφέρουν και το μεγαλύτερο χρηματικό έπαθλο. Καθώς κάποια μαραθώνιοι, μεταξύ αυτών και η διοργάνωση Rock N Roll, αρχίζουν να μειώνουν τα χρηματικά βραβεία και τη στήριξη στους ελίτ αθλητές, είναι υπέροχο να βλέπεις πως εταιρίες είναι πρόθυμες όχι μόνο να τους χορηγήσουν αλλά και να τους προσφέρουν το ίδιο ακριβώς ποσό που θα κέρδιζαν σε άλλους αγώνες. Οπότε μου φαίνεται πως αυτό που πρέπει να κοιτάξω φέτος είναι να βελτιώσω το χρόνο μου στον μαραθώνιο και όλα τα άλλα θα έρθουν».
