Πρωτάρης στα βαθιά ο Δημήτρης Θεοδωρίδης ένας από τους πέντε τομεάρχες του τεχνικού μοντέλου που προσπαθεί να εφαρμόσει η διοίκηση Σακοράφα, έχει να διαχειριστεί το μεγαλύτερο και δυσκολότερο τομέα του στίβου με οκτώ αγωνίσματα συνολικά.
Αναθέτοντας τέτοιο φορτίο σε προπονητή που θα το διαχειριστεί για πρώτη φορά και κυρίως χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο στήριξης και ανάπτυξης, η διοίκηση του ΣΕΓΑΣ δείχνει για άλλη μία φορά πόσο αδιάφορο της είναι να επενδύσει στην βελτίωση και ανάδειξη των αγωνισμάτων από τα 800μ. έως το μαραθώνιο και το βάδην.
Γι αυτό άλλωστε εδώ και χρόνια όλοι οι κορυφαίοι αθλητές και αθλήτριες αγωνισμάτων ημιαντοχής, αντοχής, μαραθωνίου και βάδην, γυμνάζονται με προπονητές που είτε είναι σωματειακοί είτε λειτουργούν ανεξάρτητα από την ομοσπονδία και το κάνουν εθελοντικά χωρίς κάποια στήριξη από την ομοσπονδία.
Ακόμη και στις μεμονωμένες και περιστασιακές εξαιρέσεις που εμφανίζεται κάποιο όνομα προπονητή του συγκεκριμένου τομέα αγωνισμάτων ως ομοσπονδιακού, η μόνη στήριξη της ομοσπονδίας είναι η ανταποδοτικότητα της απόσπασης από την υπηρεσία, φυσικά με μηδενικό συμβόλαιο και ανύπαρκτο πρόγραμμα στήριξης των αθλητών.
Και όμως αυτά τα αγωνίσματα είναι τα πιο δημοφιλή με μεγάλη απήχηση στο φίλαθλο κοινό γιατί είναι και τα μοναδικά που μπορεί να ταυτιστεί ο απλός φίλαθλος. Είναι όμως και τα πιο δύσκολα και επίπονα, είναι τα αγωνίσματα που απαιτείται μεγάλη επιστημονική γνώση, ιδιαίτερη κατάρτιση, καλός προγραμματισμός, πολύ αφοσίωση, μεγάλη υπομονή και σοβαρή στήριξη, ώστε να υπάρξουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Η Ελλάδα έχει καλούς προπονητές
Η Ελλάδα έχει προπονητές με την απαραίτητη κατάρτιση, αποφασισμένους να αφοσιωθούν στην ανάπτυξη των ημιαντοχών και αντοχών, όμως η σημερινή διοίκηση του ΣΕΓΑΣ που αποτελεί συνέχεια όλων των προηγούμενων, δεν φέρνει κάτι καινούργιο και κρατάει σταθερά γυρισμένη την πλάτη στο σημαντικότερο και μεγαλύτερο τομέα αγωνισμάτων στίβου με την επιχειρηματολογία ότι δεν φέρνει διεθνείς διακρίσεις.
Μπορεί κάποιοι να πιστεύουν πως είναι θέμα ονομάτων. Δεν είναι όμως έτσι ακριβώς. Ο Θεοδωρίδης θα μπορούσε να λέγεται κάπως αλλιώς ή να είναι ένα πιο δυνατό όνομα, η ουσία το ζητήματος πάλι δεν θα άλλαζε. Είναι καθαρά θέμα έλλειψης βούλησης της διοικητικής και τεχνικής ηγεσίας να σχεδιάσει, να παρουσιάσει και να υλοποιήσει σχέδιο ανάπτυξης των αγωνισμάτων ημιαντοχής και αντοχής.
Με αφορμή την λίστα των 57 ονομάτων που εισηγήθηκε η ηγετική ομάδα του υψηλού αθλητισμού για να ονομαστούν κάποιοι ομοσπονδιακοί προπονητές, χωρίς καν να υπάρχουν κριτήρια επιλογής, χωρίς βασικές προϋποθέσεις και κυρίως χωρίς οικονομική διάρθρωση αμοιβών και οικονομικής στήριξης, επικοινωνήσαμε με τρεις κορυφαίους τεχνικούς των δρόμων ημιαντοχής και αντοχής, για να τοποθετηθούν επί του θέματος.
Ο Παναγιώτης Χαραμής του Παλαιού Φαλήρου, ο Σταύρος Καρρές του Πανελληνίου και ο Γιώργος Ζώρζος του Ιλισού, οι δύο εκ των οποίων (Καρρές, Ζώρζος) έκπληκτοι πληροφορήθηκαν μέσω τρίτων και χωρίς να τους έχει γίνει κάποια σοβαρή προσέγγιση από την ομοσπονδία, ότι τα ονόματά τους εμφανίστηκαν σε λίστα ομοσπονδιακών τεχνικών προς έγκριση από το ΔΣ του ΣΕΓΑΣ, είναι τεχνικοί που γυμνάζουν τη μεγάλη πλειοψηφία αθλητών και αθλητριών της εθνικής ομάδας, ενώ ο τρίτος (Χαραμής) αν και γυμνάζει επίσης αθλητές εθνικής ομάδας το όνομά του δεν υπάρχει πουθενά.
Καρρές: «Εμείς είμαστε εδώ, η ομοσπονδία;»
Ο προπονητής του Πανελληνίου Σταύρος Καρρές που παράλληλα και χωρίς να έχει κάποια αμοιβή από την ομοσπονδία, γυμνάζει κατ’ επιλογή και εθελοντικά τους δύο κορυφαίους αθλητές σε άνδρες και γυναίκες στα 1500μ και 3000μ, Ανδρέα Δημητράκη και Αναστασία Μαρινάκου, αλλά και τον κορυφαίο Έλληνα στον ημιμαραθώνιο Παναγιώτη Καραίσκο μεταξύ άλλων, θα πει σχετικά: «Έχω υπάρξει αρκετές φορές ομοσπονδιακός, όλες όμως ήταν χωρίς κάποια οικονομική στήριξη από την ομοσπονδία, οπότε δεν έχω αυταπάτες για τη συνέχεια. Τα μηδενικά συμβόλαια που είχαμε ίσως να σταματήσουν με το νέο αθλητικό νόμο, όμως και πάλι αν δεν υπάρξει σοβαρό πλάνο στήριξης και ουσιαστική οικονομική ενίσχυση των αγωνισμάτων ημιαντοχής και αντοχής, ώστε να υλοποιηθούν προετοιμασίες και συμμετοχές σε διεθνείς αγώνες, είναι βέβαιο πως δεν θα υπάρξουν καλύτερα αποτελέσματα. Εμείς είμαστε εδώ και δουλεύουμε, η ομοσπονδία;».
Ζώρζος: «Δεν έχουμε καμία στήριξη»
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γιώργος Ζώρζος, προπονητής του ΓΑΣ Ιλισός, ενός σωματείου που έχει ταυτιστεί όσο λίγα με τα αγωνίσματα ημιαντοχής και αντοχής. Είναι επίσης ο προπονητής που στο παρελθόν ανέδειξε την Αθηνά Κοΐνη και τον Μάρκο Γκούρλια, ενώ πολύ πρόσφατα ανέδειξε τον Παναγιώτη Πετρουλάκη (2ος βαλκανιονίκης) και την Ιωάννα Πασπαλιάρη (4η βαλκανιονίκης) δύο αθλητές που αποτελούν τη νέα γενιά της ημιαντοχής στην Ελλάδα και που συμμετείχαν και στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ20. Μιλώντας για την αδιαφορία του ΣΕΓΑΣ απέναντι στις αντοχές θα πεί: «Τα αγωνίσματα ημιαντοχής και αντοχής είναι πολύ απαιτητικά, χωρίς σοβαρή ενασχόληση και ειδικό πρόγραμμα από την ομοσπονδία, δεν πρόκειται να έρθουν καλά αποτελέσματα. Όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουμε καμία στήριξη και κανένα ενδιαφέρον από την ομοσπονδία, έτσι πολλοί από εμάς τους τεχνικούς επενδύσαμε στην ανάπτυξη των αγωνισμάτων αντοχής μέσω των σωματείων μας και είδαμε κάποια αποτελέσματα. Χάρη σε αυτή τη δουλειά που έγινε από τους σωματειακούς προπονητές έχει σήμερα αθλητές για τις Εθνικές ομάδες η ομοσπονδία».
Χαραμής: «Μόνοι μας πορευόμαστε χρόνια τώρα»
Δεν είναι καθόλου διαφορετικά αυτά που θα πεί και ο Παναγιώτης Χαραμής, προπονητής του ΑΟ Παλαιού Φαλήρου που πρόσφατα οδήγησε τον Χρήστο Παπούλια στον πρώτο του πανελλήνιο τίτλο στα 1500μ ανδρών επικρατώντας του Ανδρέα Δημητράκη, αλλά και που στο γκρουπ του εντάχθηκε πλέον και ο Μάρκος Γκούρλιας. «Δυστυχώς η αλήθεια είναι πως μόνο όταν έχουμε ευρωπαϊκό κύπελλο θυμούνται τα αγωνίσματα μας. Η ομοσπονδία δεν είχε και ούτε τώρα φαίνεται να έχει την διάθεση να επενδύσει στις αντοχές και να αλλάξει κάτι στηρίζοντας ένα μεγάλο τομέα αγωνισμάτων, τον πιο σημαντικό κατά την γνώμη μου. Μόνοι μας πορευόμαστε χρόνια τώρα και μόνοι μας καταφέραμε ότι καταφέραμε απέναντι σε αθλητές και χώρες που παρέχουν πολύ μεγαλύτερη στήριξη, τόσο στο επιστημονικό κομμάτι όσο και στο προπονητικό με προετοιμασίες σε υψόμετρο, αλλά και το αγωνιστικό με συμμετοχές σε διεθνείς αγώνες. Δεν βλέπω να αλλάζει κάτι πρός το καλύτερο. Το θλιβερό της υπόθεσης είναι ότι χάρη στο μαραθώνιο ο ΣΕΓΑΣ είχε για πολλά χρόνια πολύ σημαντικά έσοδα και ούτε ένα ευρώ από αυτά δεν αξιοποιήθηκε για να στηριχθεί ο τομέας μας».
