Το ημερολόγιο έδειχνε 16 Σεπτεμβρίου 2009 όταν η Εθνική ανδρών έφευγε για τελευταία φορά (μέχρι και χθες) χαμογελαστή από έναν αγώνα Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος…
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Τότε στο Μονπελιέ κερδίσαμε με 3-1 τη Ρουμανία κι εκείνη (η μοναδική νίκη μας στον όμιλο) μας έστειλε στους 16 καθώς την επόμενη μέρα χάσαμε από τους Πορτογάλους (με 3-1), αλλά την μεθεπόμενη η (αδιάφορη) Ρουμανία νίκησε με το ίδιο σκορ τους Πορτογάλους και μας έστειλε στη Σλοβενία.
Από την 16η Σεπτεμβρίου μεσολάβησαν 1446 ημέρες, ένα ακόμη Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (2021 Πολωνία) και 8 ήττες (με την Πορτογαλία στο Μονπελιέ, τη Ρωσία στη Λιουμπλιάνα, τα 5 ματς στην Κρακοβία και η φετινή πρεμιέρα στο Τελ Αβίβ με το Ισραήλ) για να μπορέσουμε να γευτούμε ξανά τη χαρά της νίκης. Κι αυτή η μεγάλη αναμονή μάλλον έπρεπε να συνδυαστεί με ένα θρίλερ, ανάλογο με την ανατροπή που κάναμε κόντρα στους Πορτογάλους που μετρούσαν δύο νίκες εις βάρος μας (2019, 2021) κι όλα έδειχναν ότι οδεύουν στην τρίτη.
Προφανέστατα όποιος άλλαξε κανάλι στο 2-0, δεν θα πίστευε ότι το ματς είχε έρθει τούμπα, αλλά όσοι «πίστευαν» σ’ αυτήν την ομάδα και δεν πείραξαν το τηλεοκοντρόλ απόλαυσαν κάτι πραγματικά πολύ όμορφο.
Και το 2021 είχαμε βρεθεί στην πηγή και δεν ήπιαμε νερό (ήττα στο τάι μπρέικ από Ουκρανία, Σερβία, πολύ δύσκολη ήττα από την Πολωνία), αλλά σήμερα με το εις βάρος 2-0 και έχοντας και την ήττα της πρεμιέρας, αυτή η ανατροπή ήταν πραγματικό βάλσαμο.
Όπως κι η συνολική εικόνα της ομάδας από το τρίτο σετ και μετά… Κι όσο μεγάλο μερίδιο ευθύνης είχε ο Γαλιώτος για το 0-2, άλλο τόσο έχει για την ανατροπή καθώς όταν ξαναμπήκε στο ματς ήταν άλλος παίκτης (κυρίως τακτικά).
Το ξέραμε από πριν ότι η δική του παρουσία θα είναι αυτή που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό το προς τα που θα πάμε κι αυτή η… τραμπάλα των συναισθημάτων είναι απολύτως δικαιολογημένη. Ο Μάρκος την τελευταία διετία έχει κάνει πραγματική υπέρβαση, είναι άξιος θαυμασμού κι αυτό που έκανε από το 0-2 και μετά μπορεί και πρέπει να γίνει οδηγός του για τη συνέχεια (όχι μόνο για το υπόλοιπο Ευρωβόλεϊ, αλλά και γενικά).
Αν μη τι άλλο όμως γενικά αυτή η ομάδα το παλεύει και δεν τα παρατά (έστω κι αν αργεί λίγο για να το κάνει). Αυτό ζήτησε ο προπονητής επιτακτικά τις προηγούμενες ημέρες κι αυτό προσπάθησε και βρήκε και με τις δικές του κινήσεις… Γιατί επίσης είναι σημαντικό ότι και στα δύο ματς που έχουμε παίξει έχουμε πάρει πράγματα από τα παιδιά που ήρθαν από τον πάγκο.
Πάντως στα δύο πρώτα του ματς ως προπονητής σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ο Ντάντε Μπονιφάντε μετρά ισάριθμα τάι μπρέικ και δύο ματς με απίθανη εξέλιξη, αλλά ακατάλληλα για καρδιακούς. Σίγουρα όμως με κάτι αγώνες σαν το σημερινό το άθλημα βγαίνει πολλαπλά κερδισμένο (πόσοι μη βολεϊκοί τηλεθεατές έμαθαν σήμερα τον Δημήτρη Μούχλια;) και μακάρι αύριο κόντρα στην Τουρκία να έρθει και μια δεύτερη νίκη που θα μας βάλει για τα καλά (και σε πλεονεκτική θέση) στην κούρσα της πρόκρισης για το top-16.
