Connect with us

EDITORIAL

Κώστας Παπαδόπουλος: «Έφυγε» η ψυχή της ΕΣΑΠ

Published

on

«Δημήτρη έχω ένα δυσάρεστο νέο να σου πω…». Αυτές τις 8 λέξεις άκουσα στο σημερινό τηλεφώνημα κι αντανακλαστικά μου ήρθε μια εικόνα στο μυαλό πριν ψελλίσω: «Πέθανε ο Κώστας ε;».

του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]

Την απάντηση του Βασίλη Μανασή (πρώτος διευθυντής της ΕΣΑΠ, συγγενής του αποθανόντος και ο άνθρωπος που τον έφερε στη Λίγκα) την ήξερα, αλλά έλεγα μήπως είχε συμβεί κάτι άλλο… Πιο ελαφρύ, χωρίς απώλεια ζωής.

Δυστυχώς όμως ο Κώστας Παπαδόπουλος (στο μέσον της φωτογραφίας) έφυγε χθες το βράδυ, κι όσοι παραξενεύονται που διαβάζουν έναν τέτοιο κείμενο για ένα παλικάρι για το οποίο δεν είχαν ακούσει τίποτα όλα αυτά τα χρόνια, να πούμε ότι δεν «έφυγε» απλά ένα στέλεχος της ΕΣΑΠ. Χθες το βράδυ έφυγε η «ψυχή» της (ίσως αδικώ λίγο τον τελευταίο των Μοϊκανών Γιώργο Κερκινέ).

Γιατί ο Κώστας δεν ήταν ένα απλό διοικητικό στέλεχος της Λίγκας του βόλεϊ, αλλά ο άνθρωπος που την υπηρέτησε από την πρώτη στιγμή της επίσημης λειτουργίας της και παρόλο που δεν είχε καμία απολύτως σχέση με το άθλημα, με τις ομάδες, με τους παράγοντες, προσπαθούσε πάντα να δώσει λύσεις σε ότι πρόβλημα προέκυπτε…

Στα 6 χρόνια που συνεργαστήκαμε δεν θυμάμαι ποτέ να έχει ανεβάσει τον τόνο της φωνής του, δεν θυμάμαι ποτέ να έχει πει όχι σε ότι του έχει ζητηθεί, δεν θυμάμαι ποτέ να έχει γκρινιάξει…

Ο Κώστας κάθε Οκτώβριο ξημεροβραδιαζόταν (τρόπος του λέγειν) για να τακτοποιήσει τα δελτία (λίστες) των ομάδων της ΕΣΑΠ, που ως συνήθως τα άφηναν όλα την τελευταία στιγμή (και έστελναν με δόσεις τα απαραίτητα έγγραφα), ο Κώστας ήταν πάντα στα γραφεία, ο Κώστας θα σήκωνε και τα τηλέφωνα, θα έφτιαχνε τα οικονομικά. Ο Κώστας όμως δεν είναι πια εδώ και ντρέπομαι που τόσους μήνες δεν τον πήρα τηλέφωνο… Ντρέπομαι γιατί τον ξέχασα μέσα στα προβλήματα της καθημερινότητας… Προβλήματα που μοιάζουν με ανέκδοτο μπροστά σ’ αυτήν την σπάνια αρρώστια που του έκοψε τόσο άδοξα το νήμα της ζωής…

Σχεδόν τρία χρόνια πάλεψε για να λυγίσει χθες… Τρία χρόνια, όπου όλοι αυτοί που βοηθούσε χωρίς καμία διάκριση, τον είχαν ξεχάσει παντελώς. Σα να μην υπήρξε ποτέ…

Κι αυτό με κάνει να ντρέπομαι ακόμη περισσότερο για όσα είχα γράψει στις 30 Οκτωβρίου 2020… Γιατί κανείς τους δεν συγκινήθηκε κανείς δεν είχε να προτείνει κάτι, μια απλή συμβολική κίνηση…

Δεν θα άλλαζε τη ζωή του Κώστα μια τιμητική βράβευση, μια αναφορά σ’ ένα δελτίο Τύπου, αλλά θα έδειχνε ότι η Λίγκα δεν είναι απλά μια συνάθροιση ανθρώπων που το μόνο που τη νοιάζει είναι το ποιος θα πάρει τους τίτλους και πως θα μοιραστούν τα όποια λεφτά.

Καλό Παράδεισο Κώστα… Είμαι σίγουρος ότι θα τους βάλεις σε τάξη εκεί πάνω.

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/