Οι Ελληνες πολίστες οργανώνονται μέσω του συνδέσμου τους και διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον στο άθλημα. Ο πρόεδρος του ΣΕΑΥ, Χρήστος Αφρουδάκης, μιλάει στο sportsfeed.gr για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι και το άθλημα.
του Άκη Ιωακείμογλου
[email protected]
Πολύ γρήγορα μετά την ίδρυσή του ο Σύνδεσμος Ελλήνων Αθλητών Υδατοσφαίρισης (ΣΕΑΥ) κάνει αισθητή την παρουσία του στο χώρο της υδατοσφαίρισης, προσπαθώντας να ταράξει τα νερά και να προκαλέσει αλλαγές, για την εξέλιξη του αθλήματος. Προσφάτως, σε μία μακροσκελή ανακοίνωσή του γνωστοποιούσε στην επιτροπή ανάπτυξης της ομοσπονδίας, την ΕΠΑΥ, προτάσεις τόσο για την ανάπτυξη του αθλήματος όσο και για τον καλύτερο προγραμματισμό των πρωταθλημάτων του πόλο, που θα το αναδείξουν ως προϊόν και θα το κάνουν ελκυστικό σε χορηγούς. Ο Χρήστος Αφρουδάκης, πρόεδρος του ΣΕΑΥ, μίλησε στο sportsfeed.gr για τα προβλήματα που απασχολούν τον Έλληνα αθλητή της υδατοσφαίρισης και την ευθύνη που έχει η ομοσπονδία αλλά και τα σωματεία.
Χρήστο, στην πρόσφατη επιστολή του ΣΕΑΥ, γίνεται πολύς λόγος για την έλλειψη προγραμματισμού. Γιατί επικεντρώνετε εκεί;
«Αν η ομοσπονδία δεν ξέρει πότε θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα, αν το πρωτάθλημα γίνεται βάσει τους συμφέροντος της Εθνικής, για να έχει χρόνο και να μένει ικανοποιημένος ο εκάστοτε προπονητής, τότε δεν μπορεί το πρωτάθλημα να είναι ένα καλό προϊόν. Πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ως ένα προϊόν, που θα βγει στην αγορά προς πώληση. Δεν μπορείς να κάνεις ένα πρωτάθλημα περιορισμένου χρόνου για να κερδίσεις μία ή δύο μέρες για το συμφέρον της Εθνικής, για την οποία επίσης δεν έχεις κάνει προγραμματισμό. Όλα λειτουργούν με μία προχειρότητα».
Υπάρχει και η κρίση στη μέση. Μήπως αυτό αποτελεί σημαντική αιτία για να δυσκολέψει τη γενικότερη λειτουργία της ομοσπονδίας;
«Η προχειρότητα αυτή τα χρόνια της κρίσης, που σίγουρα βιώνουμε και κανείς δεν μπορεί να πει τίποτα, έχει γίνει πιο έντονη. Φοβάμαι όμως ότι φτάσαμε στο σημείο να αποτελεί η κρίση μία δικαιολογία, μία καραμέλα για να καλύψουμε τις δικές μας αδυναμίες και πράγματα που δεν έχουν γίνει εδώ και πολλά χρόνια. Πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και λίγο μετά υπήρχαν πολλά χρήματα, όμως και πάλι δεν είδαμε σοβαρό πρωτάθλημα, δεν είδαμε χορηγούς και τότε δεν είχαμε προγραμματισμό. Και μιλάμε για χρονιές που εκτός των χρημάτων, υπήρχαν και επιτυχίες. Το 2003 η Εθνική ανδρών μπήκε για πρώτη φορά στην τετράδα του παγκοσμίου, το 2004 οι γυναίκες πήραν Ολυμπιακό μετάλλιο και οι άνδρες ήταν στην τετράδα και το 2005 οι άνδρες κατέκτησαν για πρώτη φορά σε ομαδικό άθλημα σε επίπεδο ανδρών μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Επειδή υπάρχει κόσμος που υποφέρει με την κρίση, νομίζω ότι υπάρχουν περιπτώσεις που χρησιμοποιείται ως δικαιολογία».
Σε μία αγορά που δεινοπαθεί, πόσο εύκολο είναι να «πωληθεί» το προϊόν του πρωταθλήματος της υδατοσφαίρισης;
«Θέλει ιδιαίτερη και συντονισμένη προσπάθεια. Δεν ξέρω αν έχει γίνει κάτι τέτοιο ποτέ. Πολλές φορές μας έχει ειπωθεί ότι έχει βρεθεί χορηγός για τους άνδρες αλλά απορρίπτεται γιατί ‘τι θα γίνει με τα υπόλοιπα’. Όποια προσφορά έρχεται για όποιο κομμάτι καλό είναι να εξετάζεται. Δεν γίνεται να έρθει προσφορά πακέτο για όλα. Πρέπει να γίνει η αρχή, γιατί είναι το ήμισυ του παντός. Αν στην αρχή ζητάς τρελά πράγματα, δεν θα πλησιάσει κανείς».
Εκτός βέβαια από τον προγραμματισμό και την ανάπτυξη του αθλήματος, φαντάζομαι ότι υπάρχουν και άλλα πολύ σοβαρά προβλήματα, όπως η έλλειψη ασφάλισης, που απασχολεί όλους τους ερασιτέχνες αθλητές. Με τέτοια θέματα τι γίνεται;
«Σε άτομα που γνωρίζουν ότι είμαι αθλητής της υδατοσφαίρισης όταν τους λέω ότι δεν έχω ιατρική κάλυψη ούτε συντάξιμα τους φαίνεται πολύ περίεργο. Δυστυχώς όμως προηγούνται απλούστερα προβλήματα οργάνωσης και όταν αναλώνεσαι σε λεπτομέρειες που θα έπρεπε να είναι δεδομένα, δεν μπορείς να ασχοληθείς με βαθύτερα προβλήματα, όπως για παράδειγμα το ασφαλιστικό».
Επειδή δεν μπορεί να φταίει μόνο η ομοσπονδία, τα σωματεία δεν έχουν ευθύνη για όλη αυτή την κατάσταση;
«Φυσικά, ο δεύτερος σημαντικός λόγος που υπάρχει αυτή η κατάσταση είναι τα σωματεία. Δεν ασκούν πίεση στην ομοσπονδία, βολεύονται κατά κάποιο τρόπο και εκμεταλλεύονται τη μη τήρηση των κανονισμών από την ΚΟΕ για να γλιτώσουν μερικά χρήματα και να δώσουν όσα λιγότερα μπορούν. Είναι σαν να κάνε ο ένας χάρη στον άλλο αλλά πρωταγωνιστές δεν είναι ούτε τα σωματεία ούτε η ομοσπονδία, είναι οι αθλητές. Πρέπει να κάνουν κάτι από την πλευρά τους και τα σωματεία, όσο ρομαντικό και αν ακούγεται αυτό. Έχουν μεγάλη ευθύνη, γιατί δεν πιέζουν την ομοσπονδία».
Ο ΣΕΑΥ δείχνει ότι θέλει να έχει ενεργό ρόλο και όχι διακοσμητικό. Ποιες είναι οι σκέψεις σας και ενδεχομένως οι επόμενες κινήσεις σας;
«Αυτό που θέλουμε είναι να δυναμώσουμε ακόμα περισσότερο, να γίνουν περισσότερες εγγραφές μελών στο σύνδεσμό μας για να έχουμε περισσότερη δύναμη. Κάναμε μία επαφή με τη ΕΠΑΥ κι εγώ σαν πρόεδρος κι σαν αθλητής που πονάει το άθλημα κι έχοντας αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου σε αυτό, θα κάνω τα πάντα να υπάρξει μία τάση αλλαγής. Χρειάζονται και μάχες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σίγουρα δεν μπορούμε να μπήξουμε το μαχαίρι κατευθείαν στο κόκκαλο. Πρέπει να δούμε αν αυτά που προτείνουμε εισακούγονται ή μπαίνουν έστω σαν σκέψη. Αν δούμε ότι δεν αλλάζει τίποτα και συνεχίζει η καραμέλα ότι δεν έχουμε λεφτά, θα πρέπει να το δούμε διαφορετικά και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Θα είναι κρίμα για τις υπόλοιπες γενιές να βιώσουν τα ίδια με τη δική μας. Η κοινωνία εξελίσσεται κι έτσι πρέπει να εξελιχθεί η υδατοσφαίριση».
