Η επιστροφή σε υψηλό επίπεδο μετά από χρόνια αποχής είναι από μόνη της ένα επίτευγμα για την 41χρονη βαδίστρια, της οποίας η σκληρή προπόνηση στην Πάτρα οδήγησε σε συμμετοχή στο παγκόσμιο.
του Παναγιώτη Βότση
[email protected]
Στην επίσημη παρουσίασης της Εθνικής ομάδας στίβου ενόψει του παγκοσμίου πρωταθλήματος μιλήσαμε με την έμπειρη βαδίστρια, η οποία σίγουρα δεν είναι νέο πρόσωπο στα δρώμενα του στίβου. Η 41χρονη ξεκίνησε να συμμετέχει σε ευρωπαϊκούς και διεθνείς αγώνες ηλικιακών κατηγοριών τη δεκαετία του ’90. Αξίζει να αναφερθεί ότι η πρώτη της μεγάλη διοργάνωση στο εξωτερικό ήταν η παγκόσμια γυμνασιάδα του 1994 στη Λευκωσία της Κύπρου, όταν ήταν 16 ετών. Ασχολήθηκε σοβαρά με τον πρωταθλητισμό μέχρι και το 2004, με έμφαση στα 20χλμ. βάδην, στη συνέχεια όμως απείχε για κάποια χρόνια. Έκανε τα πρώτα βήματα επιστροφής το 2013 και το 2014 με τη συμμετοχή της στο πανελλήνιο πρωτάθλημα βάδην. Από το 2018 και μετά, αφού είχαν ενταχθεί στο πρόγραμμα του παγκοσμίου τα 50χλμ. βάδην γυναικών, στράφηκε προς το επίπονο αγώνισμα που όμως θεωρεί ότι της ταιριάζει καλύτερα: «Τα 50χλμ. μου αρέσουν περισσότερο από τα 20χλμ. Είναι τελείως διαφορετική η προπόνηση και πιστεύω ότι τα 20χλμ. είναι για μικρότερες ηλικίες από τη δική μου», μας είπε χαρακτηριστικά.
Η βάση της είναι η Πάτρα και με την προπονήτριά της, Ντίνα Μπορνιβέλι, έχουν προσαρμοστεί στις υπάρχουσες συνθήκες για να βγάζουν τον απαραίτητο όγκο προπόνησης: «Στην Πάτρα δεν υπάρχουν σωστές διαδρομές ώστε να μπορώ να κάνω προπόνηση έξω. Υπάρχει μία στα Βραχναίικα, δυτικά της Πάτρας, αλλά και πάλι δεν υπάρχει σωστή συντήρηση με αποτέλεσμα να είναι ακατάλληλη. Το χειμώνα κάνω προπόνηση στο εσωτερικό του κεντρικού σταδίου στο Παμπελοποννησιακό, το οποίο ευτυχώς είναι 650μ. μας έχει βολέψει, παρά την υγρασία. Όταν ανοίγει ο καιρός κάνουμε την ίδια προπόνηση περιμετρικά του κεντρικού σταδίου, πίσω ακριβώς από τις κερκίδες. Ανοίγουμε όλες τις πόρτες και η προπονήτριά μου με ακολουθεί με ποδήλατο για να μου δίνει οδηγίες και να με επιβλέπει».
Ως προς τους στόχους της για τη Ντόχα, μας είπε: «Όσο και να προσπαθήσεις να προσομοιάσεις την προπόνηση στις εκεί συνθήκες, δεν ξέρεις τι θα βρεις εκεί. Πρώτος και μεγάλος στόχος είναι να τερματίσω, από εκεί και πέρα θα ήθελα να προσεγγίσω και ακόμα και να ξεπεράσω το ατομικό μου ρεκόρ».
