«Με έχεις εξοργίσει« δηλώνει η Ολυμπιονίκης Τιάνα Μπαρτολέτα μέσα από το προσωπικό της blog απευθυνόμενη στον Κρίστιαν Κόλμαν και την υπόθεσή του, γράφοντας ένα κείμενο που μάλλον κάθε αθλητής πρέπει να διαβάσει.
Η Αμερικανίδα Ολυμπιονίκης, Τιάνα Μπαρτολέτα, έγραψε ένα κείμενο στο προσωπικό της μπλογκ με τίτλο «WHEREABOUTISM» αναφερόμενη ευθέως στον παγκόσμιο πρωταθλητή Κρίστιαν Κόλμαν, σχετικά με την υπόθεσή του για τους χαμένους ελέγχους ντόπινγκ και την αντιμετώπισή του στο ζήτημα. Η Μπαρτολέτα εκφράζει πάντα τη γνώμη της σε κρίσιμα ζητήματα και προσπαθώντας να συνεισφέρει στον αμερικανικό στίβο. Παρακάτω βρίσκεται το κείμενο της Μπαρτολέτα ενώ μπορείτε να διαβάσετε το μη μεταφρασμένο κείμενο, απευθείας στο μπλογκ της, εδώ.
«Ίσως να συμβαίνουν πολλά τώρα, αλλά όχι… Όχι δεν το έχω ξεχάσει, Κρίστιαν Κόλμαν.
Απλώς αντιμετώπιζα πρώτα άλλα ζητήματα… αλλά έχω λίγο χώρο τώρα και όσο με πονάει να το πω αυτό…
Ειδικά σε έναν συναθλητή και εθελοντή του Τενεσί, σε μια ήδη ταραχώδη εποχή για όλους αλλά και για τους μαύρους…
Με έχεις εξοργίσει.
Στ’ αλήθεια.
Επειδή σου δόθηκε μία προειδοποίηση στο παρελθόν και μια ευκαιρία να μάθεις από αυτό και να κάνεις το καλύτερο. Και δεν το έκανες.
Είμαστε σε μια μοναδική θέση να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα φυσικά μας προσόντα με τρόπο που μας επιτρέπει να πληρωνόμαστε από αυτό, μας επιτρέπει να έχουμε μια πλατφόρμα, μας επιτρέπει να τρέχουμε στις ζωές που θέλουμε να έχουμε.
Ειδικά εσύ.
Καταβάλλω κάθε προσπάθεια για να προστατεύσω τις μικρές μου φιγούρες.
Το κάνω αυτό για να στείλω ένα μήνυμα στον χορηγό παπουτσιών μου, και σε οποιονδήποτε νοιάζεται, ότι αξίζω την επένδυση. Ότι δεν θα είμαι απερίσκεπτη με την πίστη τους ή την υποστήριξή τους.
Αυτό σημαίνει, προπονούμαι όσο δεν πάει.
Αγωνίζομαι όσο το δυνατόν καλύτερα.
Δεν συμπεριφέρομαι ανόητα δημόσια ή στα κοινωνικά δίκτυα.
Δεν ντροπιάζω τον εαυτό μου, τον χορηγό μου ή την οικογένειά μου όταν μιλάω ή γράφω.
Τρώω καλά.
Κοιμάμαι καλά.
Δεν παίρνω συμπληρώματα.
Και συμμορφώνομαι με τη δήλωση του τόπου μου (με τα whereabouts).
Σε αντίθεση με όσα λέει η κυρία Σάλγουα Έιντ Νάσερ, το να χάσεις τρεις ελέγχους αντί-ντόπινγκ σε ένα χρόνο ΔΕΝ είναι φυσιολογική.
Επειδή ΔΕΝ επιτρέπεται.
Παραδέχομαι ότι συμβαίνει να χάσεις αιφνίδιους ελέγχους. Η USADA, η WADA και Η AIU το γνωρίζουν επίσης και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχει μια διαδικασία προσφυγής σε αυτές τις περιπτώσεις..
Δεν κερδίζετε συχνά τις προσφυγές, αλλά έχετε την ευκαιρία να εξηγήσετε τι συνέβη.
Έχασα μια ένα τεστ τον Φεβρουάριο λίγο πριν σταματήσω.
Είχα ξεχάσει να ενημερώσω τον τόπο που βρισκόμουν γιατί έσπευσα να φτάσω στο Ολυμπιακό Κέντρο Εκπαίδευσης στο Κολοράντο Σπρινγκς στο Super Bowl την Κυριακή, μετά την έγκριση του TUE για μετάγγιση αίματος από το World Athletics. Κυριολεκτικά δεν σκέφτηκα να ενημερώσω, σκεφτόμουν να ζήσω.
Έλαβα την ειδοποίηση ότι έχασα το τεστ λίγο μετά την άφιξή μου στο Κολοράντο.
Έριξα τη συνηθισμένη μου βόμβα F και άρχισα να συγκεντρώνω στο μυαλό μου τις εξηγήσεις μου για τη δικαιολογία μου.
Όχι γιατί δεν έκανα λάθος. Επειδή ήμουν , το ξέχασα. Αλλά επειδή είχα την τεκμηρίωση που ένιωσα ότι θα μπορούσε να γίνει ένα επιχείρημα και που θα άξιζε ένα πέρασμα. Βλέπετε, είχα εξεταστεί στο νοσοκομείο για ΟΛΑ ΠΡΙΝ πριν από τη μετάγγιση.
Προσφέρθηκα να παραδώσω ΟΛΑ τα ιατρικά μου αρχεία στον οργανισμό αντι-ντόπινγκ για να αποδείξω ότι είμαι, ήμουν πάντα, και πάντα θα είμαι καθαρή αθλήτρια. Είχα τα δρομολόγια της πτήσης μου, τα αποτελέσματα των εξετάσεων ούρων μου, τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος, είχα ακόμη και φωτογραφίες από μένα και τους γονείς μου όλοι με μάσκες στο νοσοκομείο, ενώ ήμουν συνδεδεμένος με το IV έτοιμο να πάω, με ετικέτα και γεωγραφική σήμανση και με χρονική σήμανση εάν το ζητούσαν.
Η έκκλησή μου ξεκίνησε με αυτόν τον τρόπο:
Δεν κατάφερα να ενημερώσω τον τόπο μου και για αυτόν τον λόγο έναχαμένο τεστ είναι η κατάλληλη «χρέωση». Ωστόσο είμαι καθαρή και μπορώ να το αποδείξω – αν μου το επιτρέψετε. Αν είναι πιο σημαντικό να με τιμωρήσετε για έλλειψη συμμόρφωσης, καταλαβαίνω, αλλά αν πρόκειται για σιγουριά ότι είμαι καθαρή, μπορώ να το αποδείξω…
Αυτό που δεν είπα ήταν:
Γιατί δεν με τηλεφώνησατε;
Όσο ενοχλητικό κι είναι αυτό είναι μια ήπια ταλαιπωρία σε σύγκριση με αυτό που μπορεί να χάσει κανείς ΔΕΝ το κάνει.
Έχουμε ένα χρονικό όριο 60 λεπτών: προετοιμαστείτε για την επιτυχία βάζοντας την προθεσμία 6 π.μ. – 7 π.μ. Θα είστε σχεδόν ΠΑΝΤΑ σπίτι. Θα πρέπει σχεδόν πάντα να κατουρήσετε αμέσως μόλις χαράξετε την υπογραφή σας στο iPad.
Αντιγράψτε και επικολλήστε αυτή την ώρα σε κάθε ημέρα του τριμήνου. άντε το ίδιο για τον χρόνο και την τοποθεσία της προπόνησής σας. Βεβαιωθείτε ότι η διεύθυνση του σπιτιού σας είναι η σωστή, αυτή που διανυκτερεύετε.
Μερικές φορές η νύχτα γίνεται ενδιαφέρουσα και δεν κοιμάσαι στο κρεβάτι σου, και μπορεί να είναι περίεργο να ζητήσεις τέτοια πράγματα, για την ακριβή διεύθυνσή τους ενώ σε βλέπουν να το στέλνεις σε κάποια μυστηριώδη οντότητα… Σε αυτήν την περίπτωση, συνδέεσαι στην πλατφόρμα, επιλέγεις γρήγορη ενημέρωση: πες την καταραμένη αλήθεια, πρόσθεσε έναν αριθμό τηλεφώνου, άλλαξε το διάστημα των 60 λεπτών που θα είσαι σπίτι και επέστρεψε στην ώρα σου για αυτό.
Πρέπει να νοιάζεσαι για αυτό το μέρος.
Επειδή τα αθλήματα συνολικά είναι τόσο πεισματικά με το ντόπινγκ που σχεδόν κάθε εκπληκτική απόδοση συνοδεύεται από έναν αρκετά μεγάλο αριθμό θεατών που πιστεύουν ότι τροφοδοτήθηκε με PED.
Γιατί λοιπόν να μην επιδιώκουμε να είμαστε πέραν κάθε επίπληξης;
Η Νάσερ έτρεξε έναν από τους πιο καταπληκτικούς αγώνες 400 μέτρων που έχω δει ποτέ με τα μάτια μου. Γιατί στο διάολο ΔΕΝ υπερασπίζεται αυτήν την κούρσα, βεβαιώνοντας ότι ΟΛΑ τα άλλα που έκανε ήταν ευθυγραμμισμένα, σε συμμόρφωση και ειλικρινή.
Και, σίγουρα, όλοι γνωρίζουμε ότι το να περνάς ελέγχους αντί ντόπινγκ δεν σημαίνει καν ότι είστε καθαροί. Το ξέρουμε…
Αλλά το γεγονός ότι ορισμένοι από εμάς, δεν καταβάλλουμε καν την προσπάθεια να μην χάσουμε καθόλου το τεστ, είναι να σε εξαγριώνει.
Από αυτόν που δίνονται πολλά, απαιτούνται και πολλά.
Αυτό είναι απαίτηση.
Και αυτό είναι ο στίβος, όπου τις περισσότερες φορές τίποτα δεν σας δίνεται από φιλανθρωπία – πρέπει να το κερδίσεις.
Και μόλις το κερδίσεις, πρέπει να το κρατήσεις με μια σφιχτή γροθιά γιατί όλοι είναι έτοιμοι να το πάρουν πίσω.
Κρίστιαν, έκανες αυτό το παγκόσμιο ρεκόρ των 60 μέτρων και γιόρτασα κι εγώ μαζί σου όταν επικυρώθηκε.
Όταν η ομάδα σκυταλοδρομίας 4×100μ του 2012 κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και περιμέναμε να περάσουμε από ντόπινγκ τεστ, ήξερα ότι από εκείνη την ημέρα και μετά δεν θα έκανα ποτέ τίποτα, είτε να χάσω ελέγχους είτε να έπαιρνα ένα συμπλήρωμα που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο αυτό το ρεκόρ. Όχι μόνο για τον εαυτό μου, αλλά για την ομάδα μου και τη χώρα μου.
Το βάρος της ευθύνης, η πίστη στους συμπαίκτες μου, η ελπίδα των χορηγών μου, η υπερηφάνεια των φίλων και της οικογένειάς μου με κρατά σε αυτό το σημείο.
Και ίσως αυτή είναι πολύ εσωτερική άποψη για μερικούς… οπότε ας δοκιμάσουμε αυτό:
Είναι δουλειά σου.
Αυτό είναι. Απλά κάνε το.
Μπορούμε να τρέξουμε για να ζήσουμε. Και σίγουρα, δεν γίνονται αγώνες αυτήν τη στιγμή, αλλά οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουν χάσει ούτε έναν έλεγχο σε μια εποχή που είχε τόσα πολλά άτομα.
Πρόκειται για επαγγελματισμό.
Και ευθύνη.
Και παρόλο που μπορεί να νιώθω ότι μιλάω μόνο σε εσένα, είναι μεγαλύτερο από εσένα. Δεν είσαι ο μόνος. Φίλε, δεν είσαι ο μόνος Αμερικανός, δεν είσαι ούτε ο μόνος πρόσφατος παγκόσμιος μεταλλιούχος σε αυτήν τη θέση αυτή τη στιγμή. Αλλά είσαι το μεγαλύτερο ψάρι σε αυτήν τη λίμνη.
Η απροσεξία με την οποία κάποιοι από εμάς προσεγγίζουν αυτό το άθλημα που βρίσκεται ήδη σε «υποστήριξη» λόγω κακομεταχείρισης από την ανώτερη διοίκηση (για να το θέσουμε ωραία), τα σκάνδαλα ντόπινγκ και τις μειωμένες ανταγωνιστικές ευκαιρίες αποδεικνύει ότι δεν παίρνουμε την ακεραιότητά του πολύ σοβαρά; Το κάνουμε;
Διδάσκουμε στους ανθρώπους πώς να μας συμπεριφέρονται.
Και αυτός ο ερασιτεχνισμός, αυτή η σωστή προσέγγιση για τον κανόνα της κάμψης, δεν είναι πώς κάνουμε τον Λόρδο Κόε και τις κορόνες του να σταματήσουν να μας συμπεριφέρονται σαν «ο μπαμπάς ξέρει καλύτερα».
Για να είμαι σαφής, δεν νομίζω ότι είσαια απατεώνας.
Όμως όλοι έχουμε εξαπατηθεί.
Δυνητικά εξαπατηθήκαμε από την ευκαιρία να σε δούμε να τρέχεις ένα άλλο παγκόσμιο ρεκόρ, να συνεισφέρεις τις προσπάθειές της σκυταλοδρομίας στους Ολυμπιακούς, να δεις πώς θα εξελιχθείς, να συσπειρωθείς πίσω από κάτι καλό που βγαίνει από την Αμερική (που θα ήταν ένα ευπρόσδεκτο ξέσπασμα, πιστέψτε με).
Εξαπατημένοι.
Επειδή φαινομενικά ήταν πολύ καταραμένο να ρωτήσεις, για να είσαι εκεί που είπες ότι θα είσαι, όταν είπες ότι θα είσαι εκεί.
Αθλητές, το σώμα εργασίας σας πρέπει να σημαίνει περισσότερα για εσάς από τη λίστα αγορών σας. Με στόχο ή χωρίς. (δείτε τι έκανα εκεί;)
Και δεν προσπαθώ να παίξω αυτό το παιχνίδι του «τι γίνεται»;
Δεν με νοιάζει. Κανένα από αυτά δεν είναι στον έλεγχο μου, αλλά ξέρετε τι είναι;
Τα δικά μου αναθεματισμένα whereabouts»
