Η Εθνική νέων έχει μπει στην τελική ευθεία για τους αγώνες της χρονιάς και ο Ούρος Ζιβούλοβιτς μοιράζεται τις σκέψεις του με το Sportsfeed.
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Η οικογένεια Ζιβούλοβιτς είναι από τις ελάχιστες στο ελληνικό χάντμπολ που μπορούν να υπερηφανεύονται ότι δύο μέλη της έχουν φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο. Ο πατέρας Σάσα, που ήταν μέλος της σπουδαίας Εθνικής ομάδας της περιόδου 2004-2005 (έκτη θέση στους Ολυμπιακούς και στο παγκόσμιο) εγκατέλειψε τη δράση το 2010 σε ηλικία 38 ετών. Ωστόσο άφησε άξιο διάδοχο τον γιο του, Ούρος, που προετοιμάζεται μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της Εθνικής νέων να διεκδικήσει την πρόκριση στην τελική φάση του παγκοσμίου πρωταθλήματος.
Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα βρίσκεται ήδη στο Άργος και περιμένει τους αγώνες με τα Νησιά Φερόε και τη Σερβία (9-11 Ιανουαρίου) για να εξαντλήσει τις πιθανότητες μία μεγάλης πρόκρισης.
Σχεδόν δύο μήνες πριν κλείσει τα 19, ο Ούρος συγκαταλέγεται στα μεγάλα ταλέντα του ελληνικού χάντμπολ και είναι από τα νεότερα στελέχη της Εθνικής. Πέρσι αγωνίστηκε με την Εθνική εφήβων στα προκριματικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, ενώ από το Σεπτέμβριο παίρνει εμπειρίες στο πρωτάθλημα της Α1 ανδρών με τη φανέλα του Δούκα και είναι δεύτερος σκόρερ της ομάδας του με 40 γκολ σε 11 αναμετρήσεις. Παράλληλα προετοιμάζεται να γίνει και ένας σπουδαίος επιστήμονας καθώς σπουδάζει στη σχολή μηχανολόγων και αεροναυπηγών μηχανικών της Πάτρας.
«Όπως φάνηκε και στο πρώτο στάδιο της προετοιμασίας υπάρχει πολύ όρεξη στην ομάδα. Έχουμε δουλειά μπροστά μας αυτές τις μέρες στο Άργος, όμως υπάρχει θέληση και αυτό είναι το σημαντικότερο. Οι Σέρβοι έχουν μία πολύ δυνατή ομάδα, με μέταλλο και ταλέντο. Αλλά και εμείς έχουμε τέτοια στοιχεία. Πέρα από τις τακτικές, θα μετρήσει ποιος θα το θέλει περισσότερο μέσα στο γήπεδο. Ο αγώνας θα διαρκέσει εξήντα λεπτά και εμείς θα πρέπει σε κάθε λεπτό να τα δίνουμε όλα», δήλωσε ο νεαρός περιφερειακός στο Sportsfeed.gr, κι ας τον αποκαλεί γελώντας ο Πέτρος Μπουκοβίνας «κατάσκοπο» λόγω της σέρβικης καταγωγής του.
Αναφορικά με τη δική του παρουσία και τις απαιτήσεις που έχουν προκύψει, παραμένει εξαιρετικά προσγειωμένος. «Φέτος ζω πρωτόγνωρες καταστάσεις, καθώς αγωνίζομαι για πρώτη φορά στην Α1 και έτσι μάλλον αποδίδει η δουλειά όλων των προηγούμενων χρόνων. Ξέρω ότι χρειάζομαι ακόμη πολλή δουλειά για να γίνω ένας ολοκληρωμένος παίκτης, ωστόσο είμαι αποφασισμένος να το κάνω και να δουλέψω σκληρά», θα πει.
Για τη χαντμπολική κληρονομιά του έχει να πει ότι «το όνομα του πατέρα μου έχει βάρος στο ελληνικό χάντμπολ, αλλά εγώ δεν προσπαθώ να συνεχίσω τη δική του καριέρα. Προσπαθώ να φτιάξω το δικό μου όνομα. Κάνω όνειρα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να οδηγηθείς στο μέλλον μέσα από το χάντμπολ. Όπου με πάει…».
