Τώρα που ολοκληρώθηκε μια ακόμα επιτυχημένη σεζόν για τον Κώστα Φιλιππίδη, με ένα πολύ μεγάλο πανελλήνιο ρεκόρ στα 5.91μ., έστω και χωρίς διάκριση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, ακόμα κι αν χάθηκε το διαμάντι την τελευταία στιγμή, αξίζει να σας ενημερώσουμε μέσω του Sportsfeed για το τι εστί το κεφάλαιο «Φιλιππίδης» για τον ελληνικό κλασικό αθλητισμό, ζώντας από πολύ κοντά όχι μόνο τη συμμετοχή του σε ένα κορυφαίο μίτινγκ, αλλά και τη συνολικότερη παρουσία του στον ίδιο χώρο όπου κινούνται δεκάδες αστέρες του παγκόσμιο στίβου.
του Βασίλη Γεωργιώτη
Ως γνωστόν. ο Κώστας και ο άγρυπνος προπονητής του Δημήτρης Κυτέας ταξιδεύουν ανά τη υφήλιο σε ετήσια βάση από το 2009 και παίρνουν μέρος κατά μέσο όρο σε 25-30 (πολλές φορές και περισσότερα) μίτινγκ τη σεζόν. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν πάρει μέρος στους τελικούς όλων των διοργανώσεων, με κορυφαία στιγμή το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου το 2014.
Αυτή η συχνή παρουσία του Φιλιππίδη και φυσικά οι μεγάλες επιδόσεις του, τον έχουν αναδείξει σε μια εξαιρετικά αναγνωρίσιμη φιγούρα στον παγκόσμιο στίβο. Οι διοργανωτές επιθυμούν διακαώς την παρουσία του στα μεγάλα μίτινγκ και τον υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες. Οι νίκες του επί του αδιαμφισβήτητου μεγάλου σταρ του επί κοντώ Ρενό Λαβιλενί, αποτελούν σημαντικό εφόδιο στα χέρια των διευθυντών των μεγάλων αγώνων, καθώς τους χαρίζουν τροφή για χτίσιμο προκλητικών σεναρίων με μονομαχίες και σασπένς. Και δεν εκμεταλλεύονται την παρουσία του μόνο προ-αγωνιστικά, αλλά είναι δίπλα του και μετά-αγωνιστικά σπεύδοντας να τον συγχαρούν ή να τον παρηγορήσουν – ανάλογα με την έκβαση του αγώνα, να του πουν μια κουβέντα. Μετά την απώλεια του διαμαντιού στις Βρυξέλλες, έπειτα από έναν πολύ υψηλού επιπέδου αγώνα, πολλοί άνθρωποι του παγκόσμιου στίβου τον προσέγγισαν για να τον επιβραβεύσουν για την τιτάνια προσπάθειά του.
Οι δε εκπρόσωποι των αθλητών, οι γνωστοί μας μάνατζερ, τον έχουν συνεχώς ψηλά στη λίστα τους και επιθυμούν να τον εντάξουν στο δυναμικό τους, ο Κώστας όμως και ο Δημήτρης Κυτέας παραμένουν χρόνια πιστοί στον Γιόχεν Βέτερ, από τον οποίο δεν έχουν κανένα παράπονο και άρα δεν έχουν κανέναν λόγο να τον αλλάξουν.
Ο Φιλιππίδης είναι πολύ αναγνωρίσιμος φυσικά και στο φίλαθλο κοινό και δεν αναφερόμαστε μόνο στους Ελληνες της διασποράς, που τον υποστηρίζουν στα ευρωπαϊκά μίτινγκ. Οπωσδήποτε σε αυτό έχει συντελέσει η πολύ συχνή αγωνιστική του παρουσία του και το ευρωπαϊκό στιβικό κοινό, που ξέρει να μοιράζει το χειροκρότημά του ανεξαρτήτου εθνικότητας, του έχει χαρίσει την υποστήριξή του, ακόμα και μέσα στη Γαλλία και στη Γερμανία και παρά την κοινή παρουσία των τοπικών ηρώων (Λαβιλενί και γερμανική… αρμάδα).
Για το τέλος αφήσαμε το πιο σημαντικό παράσημο για τον Ελληνα επικοντιστή και τον προπονητή του, τον Δημήτρη Κυτέα, ο οποίος είναι δίπλα του από τότε που ο Κώστας κρίθηκε – βασικά λόγω ύψους – ακατάλληλος για ενόργανη γυμναστική. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την αναγνώριση των αντιπάλων. Ο ίδιος ο Ρενό Λαβιλενί αγκάλιασε τον Φιλιππίδη μετά τον αγώνα στις Βρυξέλλες και του έδωσε συγχαρητήρια, ενώ ο θαυματουργός πιτσιρικάς Σον Μπάρμπερ αμέσως μετά τον αγώνα και κατά την επιστροφή στο ξενοδοχείο που είχαν καταλύσει οι αθλητές, μόλις εντόπισε τον Φιλιππίδη και τον Κυτέα πήρε το πιάτο του και κάθισε να συνφάγει δίπλα τους. Και δείχνοντας μεγάλο σεβασμό και θαυμασμό εκθείασε την παρουσία του ελληνικού διδύμου, όχι μόνο στις Βρυξέλλες, αλλά και σε όλη τη διάρκεια της φετινής σεζόν.
Χωρίς να θέλουμε να αδικήσουμε κι άλλους τεράστιους αθλητές μας που βγαίνουν συχνά από τα σύνορα, όπως την παγκόσμια Νικόλ Κυριακοπούλου, που φέτος ανέβηκε στο Έβερεστ, σαρώνοντας μετάλλια και διαμάντια στο πέρασμά της, την Κατερίνα Στεφανίδη και τον Λούη Τσάτουμα ή πιο παλιά τον Περικλή Ιακωβάκη, την Πηγή Δεβετζή, τον Κώστα Γκατσιούδη και τον Λάμπρο Παπακώστα, το κομμάτι αυτό γράφτηκε αποκλειστικά για τον Κώστα Φιλιππίδη με αφορμή τον τελικό του Ντάιαμοντ Λιγκ στις Βρυξέλλες.
Για τον ελληνικό στίβο ο Κώστας είναι ένας διακεκριμένος πρεσβευτής, ένα από τα πρόσωπα της χώρας μας στις διεθνείς διοργανώσεις, μιας Ελλάδας που οι ξένοι φίλαθλοι και παράγοντες είχαν συνηθίσει να βλέπουν να εκπροσωπείται από αθλητές που μετείχαν και… έξω στα μεγάλα πρωταθλήματα, έπαιρναν τα μετάλλια, έφευγαν και μετά εξαφανίζονταν μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.
Μπορεί ο Φιλιππίδης να μην έχει κερδίσει τα μετάλλια των προπατόρων του, να μην προκρίθηκε στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, να έχασε το μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό. Είναι όμως διεθνώς μια πολύ αναγνωρίσιμη φιγούρα και για τον ελληνικό αθλητισμό ένα πολύτιμο κεφάλαιο.
Κι αυτά τα κεφάλαια πρέπει να υποστηρίζονται και όχι να προπονούνται σε ετοιμόρροπα κλειστά γυμναστήρια με ντεκόρ πλαστικούς ή τσίγκινους κουβάδες και λιωμένους ελαστικούς τάπητες. Όταν ο Λαβιλενί έχει ένα επιτελείο δέκα ανθρώπων και πλείστων χορηγών δίπλα του να φροντίζουν για όλα τα παρελκόμενα και δεν ασχολείται με το θα μπει στην Α ή στη Β κατηγορία επειδή δεν κέρδισε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ή αν θα πάρει πίσω τα έξοδά του από ένα ταξίδι προετοιμασίας ή τις ιατρικές του εξετάσεις, ε τότε το πλεονέκτημα του τεράστιου αδιαμφισβήτητου ταλέντου του, τον καθιστά σχεδόν άτρωτο.
