Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ο Χούλιο Βελάσκο αποφάσιζε να αφήσει την Αργεντινή για να αναλάβει την Γέσι που αγωνιζόταν στην Α2 Ιταλίας, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτό θα ήταν η αρχή μιας μεγάλης επανάστασης που προκάλεσε την έκρηξη του ιταλικού βόλεϊ.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Η δική του σκουάντρα ατζούρα κατέκτησε σχεδόν τα πάντα στο διάβα της και γράφουμε σχεδόν γιατί το μόνο που της ξέφυγε ήταν το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο (με αποκορύφωμα τον επικό τελικό της Ατλάντα όπου ηττήθηκε με 3-2 από την Ολλανδία). Έστω και χωρίς το συγκεκριμένο μετάλλιο όμως ο Βελάσκο παραμένει ένας από τους κορυφαίους προπονητές στον κόσμο και σε συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα της πατρίδας του La Nacion αποκαλύφθηκαν ορισμένες άγνωστες πτυχές της ζωής του.
Επί προσωπικού, αυτό που ξεχωρίζει είναι ότι σε νεαρή ηλικία ήθελε να γίνει φιλόσοφος, αλλά η ζωή του επεφύλασσε άλλα… Γεννημένος στη Λα Πλάτα και ενεργό μέλος στο κομουνιστικό κόμμα της Αργεντινής, για να μπορέσει να σπουδάσει δούλευε καθαρίζοντας τζάμια σε μια τράπεζα. «Δεν με πείραζε το ότι έκανα αυτή τη δουλειά, αλλά το γεγονός ότι οι πελάτες αντί να ανοίγουν την πόρτα από το πόμολο, έσπρωχναν με τα χέρια το τζάμι αφήνοντας δαχτυλιές. Κι είναι πραγματικά ενοχλητικό το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του άλλου».
Ο Βελάσκο εκδιώχθηκε από το σχολείο που δούλευε, από το δικτατορικό καθεστώς της Αργεντινής και στα 26 του αποφάσισε να ξεκινήσει σπουδές φυσικής αγωγής με την προοπτική της προπονητικής στο βόλεϊ το οποίο αγαπούσε από μικρός. Κάπως έτσι ξεκίνησε η πορεία μέχρι την κορυφή την οποία ο ίδιος εξήγησε με αφοπλιστική απλότητα. «Όταν πήγα στην Ιταλία άκουγα διάφορες δικαιολογίες για τις αποτυχίες των ομάδων τους. Δεν επενδύουν στον αθλητισμό μέσα από την εκπαίδευση, δεν έχουν τα προσόντα των Βορειοευρωπαίων, δεν έχουν την συγκέντρωση των Ρώσων, ήταν οι πιο συνηθισμένες. Τότε λοιπόν εγώ είπα στους παίκτες μου ‘παιδιά μήπως χάνουμε απλά και μόνο γιατί παίζουμε χειρότερα από τους άλλους;’». Κι έτσι απλά έβγαλε από την μενταλιτέ των Ιταλών την θεωρία των άλλοθι και άρχισε να δημιουργεί μια πραγματική αυτοκρατορία.
Κι ήταν τέτοια η αναγνώριση του βολεϊκού θαύματος που είχε δημιουργήσει, αναγκάζοντας τον Πεπ Γκουαρντιόλα να ζητήσει τις συμβουλές του. «Ξέρω ότι υπάρχει ένας Αργεντινός προπονητής ονόματι Χούλιο Βελάσκο ο οποίος έφερε την επανάσταση στο ιταλικό βόλεϊ κερδίζοντας τα πάντα και θα ήθελα κάποια στιγμή να τον συναντήσω και να μάθω πράγματα απ’ αυτόν», είχε δηλώσει λίγο πριν το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ως παίκτης της Μπρέσια ο Γκουαρντιόλα κι η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα. Οι δύο τους συναντήθηκαν καθότι εκείνη την περίοδο (αρχές της προηγούμενης δεκαετίας) ο Βελάσκο είχε αρχίσει να δουλεύει σε ποδοσφαιρικές ομάδες ως τεχνικός διευθυντής.
Εκείνη η συνάντηση όμως μεγάλωσε περισσότερο τον θαυμασμό του Πεπ για τον Χούλιο κι όπως αποκάλυψε ο τελευταίος: «Μιλούσαμε για τα πάντα και του εξήγησα ότι κάθε παίκτης χρειάζεται διαφορετικό τρόπο μεταχείρισης κάτι με το οποίο τελικά συμφώνησε μαζί μου. Οι προπονητές στηρίζονται στους παίκτες ενώ δεν ισχύει το αντίστροφο. Κάποιοι χαρακτήρες αναζητούν την επαφή και την συζήτηση, κάποιοι δεν θέλουν να μιλούν ιδιαίτερα, οπότε χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση για να φτάσεις στους στόχους.
Οι επαφές τους συνεχίστηκαν κι όταν ο Γκουαρδιόλα ανέλαβε την Μπαρτσελόνα με τον τεχνικό των ‘μπλαουγκράνα’ να ζητά από τον φίλο του συμβουλές για το πώς θα διαχειριζόταν ο ίδιος μια ομάδα που κερδίζει συνεχώς. «Είχαμε μια πραγματικά ενδιαφέρουσα συζήτηση. Όπως πάντα του είπα τι ακριβώς πίστευα. Λίγες ημέρες αργότερα ο Τιερί Ανρί αποτελούσε παρελθόν για την Μπαρτσελόνα».
