Ο Κλιφ Γιανγκ δεν είχε χορηγούς, φορούσε ακατάλληλα για την περίσταση ρούχα και έτρεχε με ένα μάλλον αλλόκοτο στιλ.
του Στέφανου Σουλιώτη
[email protected]
Το 1983 σε ηλικία 61 ετών ο Γιανγκ (νέος) δικαίωσε το όνομά του, τερμάτισε πρώτος τον υπερμαραθώνιο Σίδνεϊ-Μελβούρνης μήκους 875χλμ. μετά από πέντε ημέρες και 15 ώρες και δεν κράτησε για τον εαυτό του ούτε ένα σεντ από τα 10.000 δολάρια που κέρδισε ως έπαθλο.
Από το 1983 έως το 1991 η Αυστραλία διοργάνωνε έναν από τους πιο σκληρούς υπερμαραθώνιους στον κόσμο. Η διαδρομή Σίδνεϊ-Μελβούρνη έφτανε τα 875χλμ. και μόνο οι κορυφαίοι αθλητές που είχαν προπονηθεί κατάλληλα και είχαν την υποστήριξη χορηγών μπορούσαν να τερματίσουν έναν αγώνα τέτοιας απόστασης. Στην πρώτη έκδοση του υπερμαραθώνιου Σίδνεϊ-Μελβούρνης βρέθηκε και ένας με το όνομα Κλιφ Γιάνγκ. Ήταν 61 ετών, φορούσε ρούχα αγρότη και γαλότσες. Όλοι πίστεψαν πως ήταν ένας από τους θεατές μέχρι που τον είδαν να καρφιτσώνει τον αριθμό του στη μπλούζα του. Τα γέλια και τα ειρωνικά σχόλια δεν άργησαν έρθουν. Ο Κλιφ δε μαρτυρούσε σε καμία περίπτωση πως ήταν δρομέας, ή γνώριζε κάτι έστω και ελάχιστα από την τεχνική του τρεξίματος. «Θα πρέπει να είσαι τρελός. Δεν υπάρχει περίπτωση να τερματίσεις τον αγώνα», ήταν τα λόγια των συναθλητών του όταν τον είδαν στη γραμμή εκκίνησης. «Θα μπορέσω. Μεγάλωσα σε μία φάρμα όπου δεν είχαμε χρήματα να αγοράσουμε άλογα ή τρακτέρ και αναγκαζόμουν να τρέχω για να μαζέψω τα 2000 πρόβατά μας κάθε φορά που ξεσπούσε καταιγίδα. Μερικές φορές έτρεχα και για δύο συνεχόμενες ημέρες», δήλωσε μετά τον αγώνα ο 61χρονος αγρότης. Όταν ξεκίνησε ο υπερμαραθώνιος, οι επαγγελματίες δρομείς τον άφησαν πίσω τους. Ο Κλιφ μάλλον αποτελούσε μια παράταιρη εικόνα του αγώνα αφού μόνο θυμηδία προσέφερε σε θεατές και τηλεθεατές λόγω του ιδιαίτερου στυλ του. Δεν έτρεχε ακριβώς, δεν έκανε τζόγκιν ούτε βάδιζε παρά μόνο έσερνε τα πόδια του. Πολλοί μάλιστα φοβόντουσαν ακόμα και για τη ζωή του. Αυτό το στιλ τρεξίματος έμεινε στην ιστορία ως «Young shuffle» και αργότερα υιοθετήθηκε από πολλούς δρομείς υπεραποστάσεων.
Ο μύθος του λαγού και της χελώνας
Όλοι οι επαγγελματίες αθλητές γνώριζαν πως θα χρειάζονταν περίπου έξι ημέρες για να ολοκληρώσουν τον αγώνα. Για να γινόταν αυτό θα έπρεπε να τρέχουν 18 ώρες την ημέρα και τις υπόλοιπες έξι να κοιμούνται. Αυτό δεν το γνώριζε ο Κλιφ. Όταν ήρθε η πρώτη νύχτα όλοι οι δρομείς εξαντλημένοι από την υπερπροσπάθεια σταμάτησαν για να ξαποστάσουν. Όλοι εκτός από τον Κλιφ. Μόλις οι αθλητές ξύπνησαν το επόμενο πρωί και είδαν μια μικρή φιγούρα μπροστά τους στο βάθος, κατάλαβαν πως τα πράγματα ήταν σοβαρά. Ο Κλιφ συνέχιζε να τρέχει με το ιδιαίτερο στιλ και να παίρνει ενέργεια πίνοντας ζεστή σοκολάτα και νερό. Όσο οι ημέρες περνούσαν ο 61χρονος Αυστραλός έφτανε όλο και πιο κοντά στο στόχο του. Την τρίτη ημέρα άρχισε να κινεί το ενδιαφέρον του Τύπου και την επόμενη το σύνολο των αυστραλιανών μέσων έκαναν ειδικές αναφορές στο όνομά του. Η προσπάθεια του Κλιφ γινόταν ιδανικό θέμα για πρωτοσέλιδα. Ένας 61χρονος αγρότης που καλλιεργούσε πατάτες και άφηνε πίσω του τους καλύτερους αθλητές υπερμαραθωνίων οι οποίοι είχαν και τα μισά του χρόνια! Ο Κλιφ συνέχιζε να τρέχει και να γίνεται αιτία για να συγκεντρώνεται κόσμος σε διάφορα σημεία της διαδρομής. Την πέμπτη και τελευταία νύχτα του αγώνα είχε ξεπεράσει όλους τους αντιπάλους τους. Έφτασε πρώτος στη γραμμή του τερματισμού μετά από πέντε ημέρες, 15 ώρες και τέσσερα λεπτά, με διαφορά 10 ωρών από τον δεύτερο! Μάλιστα σημείωσε και ρεκόρ διαδρομής! Ο μύθος του Κλιφ (που είναι πέρα για πέρα αληθινός) δεν τελειώνει εδώ. Όταν τον ενημέρωσαν πως κέρδισε το έπαθλο το 10.000 δολαρίων, σάστισε. Δεν ήξερε καν πως υπήρχε χρηματικό έπαθλο. Προτίμησε να μην κρατήσει τίποτα για τον εαυτό του και το μοίρασε στους αθλητές που τερμάτισαν.
Ο Κλιφ ήταν ανύπαντρος μέχρι τα 61 του χρόνια, αλλά μετά τη μεγάλη του νίκη, παντρεύτηκε την 23χρονη Μέρι Χάουγουελ με τον χορηγό του υπερμαραθωνίου, να αναλαμβάνει όλα τα έξοδα. Οι δύο τους χώρισαν μετά από πέντε χρόνια με τον Γιανγκ να συνεχίζει να τρέχει, συμπληρώνοντας περισσότερα από 20.000 χιλιόμετρα.
Το 1997 σε ηλικία 76 ετών επιχείρησε να καταρρίψει το ρεκόρ του Ρον Γκραντ στο γύρο της Αυστραλίας. Εγκατέλειψε όμως στα 6.520 χιλιόμετρα της διαδρομής των 16.000 χιλιομέτρο γιατί το μοναδικό άτομο που είχε ως υποστήριξη στον αγώνα, αρρώστησε και δεν μπόρεσε να συνεχίσει…
Το 2000, όταν έγινε 79 ετών σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ στην ηλικία των +75, όσον αφορά στον αγώνα των έξι ημερών στη Βικτόρια.
Τελικά μετά από πέντε χρόνια που πάλευε με διάφορες αρρώστιες και μερικά εγκεφαλικά, δεν κατάφερε να νικήσει και τον καρκίνο. Έφυγε από τη ζωή στις 2 Νοεμβρίου 2003 σε ηλικία 81 ετών. Προς τιμήν του έχει στηθεί ένα μαρμάριν μνημείο… γαλότσας στο Μπις Φόρεστ για να θυμίζει σε όλους τον αγρότη που κέρδισε τον πιο δύσκολο μαραθώνιο της Αυστραλίας.
