O Κώστας Δήμου έζησε στιγμές δόξας σηκώνοντας κύπελλα και πρωταθλήματα στο πόλο, σκέφτηκε μέχρι και να κρεμάσει το σκουφάκι του μετά τις πολλές επιτυχίες ωστόσο δεν το έκανε, μέχρι που ένα ατύχημα και η σοβαρή βλάβη στο νωτιαίο μυελό τον καθήλωσαν σε αμαξίδιο, τα είχε χάσει όλα … ή μάλλον σχεδόν όλα.
της Ελεονώρας Ρωσιάδου
[email protected]
Μπορεί η 31/01/09 να έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό του και να έχει αφήσει σημάδια στο κορμί του, αλλάζοντας όλα όσα ήξερε μέχρι τότε στην καθημερινότητα του, ωστόσο η 29/02/16 αποτελεί ημέρα δικαίωσης των προσπαθειών του Κώστα Δήμου, αφού εκτός από το αργυρό παγκόσμιο μετάλλιο στην άρση βαρών σε πάγκο κέρδισε και την συμμετοχή του στους Παραολυμπιακούς του Ρίο. Ο 35χρονος Δήμου είχε δει πολλές φορές το… χάρο με τα μάτια του, με αποκορύφωμα το τελευταίο ατύχημα έξω από την Άμφισσα όταν ξεκίνησε στις 5:30 το πρωί να οδηγήσει για Αθήνα ώστε να μην αργήσει την προπόνηση. Με τον ήλιο να μην έχει ακόμα εμφανιστεί ο Δήμου οδηγούσε αργά στον άγνωστο για τον ίδιο δρόμο, αφού η εθνική οδός ήταν και κλειστή από τους αγρότες. Κάποια στιγμή μια επικίνδυνη στροφή και ένα αρδευτικό κανάλι που έμοιαζε με χωράφι μέσα στα σκοτεινά, ήταν αρκετά να φύγει το αμάξι και ο ίδιος να βρεθεί μέσα στα παγωμένα νερά δίχως να αισθάνεται τα πόδια του.
«Ακολουθούσα το GPS και πήγαινα αρκετά αργά γιατί δεν ήξερα το δρόμο και δεν έβλεπα καλά, μέχρι που έπεσα με το αμάξι στο κανάλι. Πέρασε λίγη ώρα μέχρι να συνέλθω αλλά δε μπορούσα να κουνήσω τα πόδια μου, εκεί που ήμουν νόμιζα πως δε θα με βρουν ποτέ. Τραβήχτηκα λίγο από το αμάξι για να βγω και έπεσα μέσα στο νερό, εκεί έπαθα ένα σοκ. Άφησα το φτερό από το αμάξι που κρατιόμουν για να με πάρει το ρέμα μήπως και φτάσω σε σημείο που θα φαίνομαι καλύτερα. Ευτυχώς βρήκα ένα ξύλο και το τραβούσα μαζί με τα χόρτα, τα χέρια μου είχαν ματώσει και είχα ξεριζώσει ότι υπάρχει δίπλα προκειμένου να κρατηθώ. Άρχισα να λιποθυμώ και όταν ήρθαν να με βρουν έβγαλα μια κραυγή γιατί δε μπορούσα να φωνάξω. Είπα στο Θεό αφού έχει πάρει τον έναν αδερφό μου να μην πάρει και εμένα, όταν με βρήκε ο αστυνομικός πήρε τον μπαμπά μου και του είπε πως πέθανα, δεν είχε καταλάβει έτσι όπως με είδε στο κρύο νερό ότι ζούσα. Θεωρώ πως άντεξα χάρη στον σωματότυπο μου και ότι τόσα χρόνια ήμουν στην πισίνα» έχει αναφέρει ο Δήμου περιγράφοντας το μαύρο ξημέρωμα. Πριν από αυτό ο ίδιος είχε δεχτεί επάνω του ένα αμάξι που πέρασε με στοπ, δύο μηχανάκια που πέρασαν με κόκκινο και μια μετωπική με φορτηγό, καταστάσεις οι οποίες πάλι τον είχαν αναγκάσει να βρεθεί στα χειρουργεία. Ο ίδιος με ψυχή πραγματικού μαχητή όχι μόνο δεν εγκατέλειψε, αλλά συνέχισε φτάνοντας σε σημείο να διεκδικεί πλέον μετάλλιο στο Ρίο.
Από το μπάσκετ στην άρση βαρών
Η αρχή έγινε με το μπάσκετ όπου ο Δήμου εκτός του ότι βελτίωσε την κινητικότητα του με το αμαξίδιο, μέσα από την ομαδικότητα του αθλήματος και τους συμπαίκτες του ένιωσε πως δεν είναι μόνος. Ξεκίνησε θεραπείες για να ξανά περπατήσει και με μεγάλη προσπάθεια άρχισε να βελτιώνεται, μπορούσε να κινήσει το δεξί κάτω άκρο μέχρι που μια μέρα έπεσε ξανά και το νέο κάταγμα τον πήγε πάλι στο μηδέν. Το μπάσκετ σίγουρα βοήθησε το Δήμου αλλά δεν ήταν αρκετό, ήθελε νέες ατομικές επιτυχίες και εκεί γνώρισε το big guy Παύλο Μάμαλο. Η επιτυχία των 220κ. στη Μαλαισία με τα χρώματα της Εθνικής δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία για τον πεισματάρη αθλητή, αφού έχει καταρρίψει ένα ευρωπαϊκό ρεκόρ στην κατηγορία του μόλις στα τελευταία τρία χρόνια που ασχολείται με το άθλημα. «Από μικρός δε μου άρεσε ούτε να χάνω ούτε να τα παρατάω, αφού και μετά το ατύχημα έλεγα θα ξανασηκωθώ. Νιώθω καλά μέσα μου που πήρα την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς και είμαι μέσα στους 5-6 καλύτερους αθλητές του κόσμου. Έχουμε έξι μήνες μπροστά μας για σκληρή προετοιμασία και θέλω να βελτιώσω την τεχνική μου. Δεν έχω πρόβλημα στη δύναμη αλλά στην τεχνική και αν κάνω έγκυρο στα 235κ. νομίζω μπορώ να διεκδικήσω και μετάλλιο στο Ρίο. Σε λίγες μέρες θα ανέβω στη Θεσσαλονίκη για προπονήσεις με το Δημήτρη Ιωαννίδη, όσο είμαι στην Αθήνα μου στέλνει πρόγραμμα και ευχαριστώ τον αδερφό μου που είναι δίπλα μου και με βοηθάει καθημερινά στις προπονήσεις» συμπλήρωσε στο κουρασμένος ακόμα από το ταξίδι της Κουάλα Λουμπούρ. Ο Δήμου που δέχτηκε έντονα την αγάπη του κόσμου μετά τη διεθνή καταξίωση και την ελληνική σημαία να κυματίζει στον παγκόσμιο ιστό, θέλησε να ευχαριστήσει όλους όσους τον στήριξαν και τον στηρίζουν. «Θέλω να ευχαριστήσω πολύ τον κόσμο για τα μηνύματα και την υποστήριξη, τη δύναμη και το κουράγιο που μου δίνουν. Είμαι θετικός άνθρωπος και προσπαθώ να βλέπω τα θετικά πράγματα κάθε φορά και να μην το βάζω κάτω από τις ατυχίες μου. Σίγουρα η ζωή έχει αλλάξει, στο δρόμο συναντάμε πολλά προβλήματα, σκέφτεσαι πιο πολύ από πριν που θα πας, μέχρι και διακοπές, πλέον είναι όλα προγραμματισμένα αλλά χωρίς στόχους δε με θυμάμαι ποτέ. Δυσκολίες όλοι έχουμε αλλά το θέμα είναι να προχωράς μπροστά» ήταν τα λόγια του στο Sportsfeed.
