Η σεζόν ξεκινά για του Έλληνες αθλητές ακόμη κι αν βρίσκονται εκτός συνόρων. Μια από τις… ξενιτεμένες αθλήτριες είναι και η Κωνσταντίνα Ρωμαίου που ετοιμάζεται για μια επιτυχημένη σεζόν, στην τελευταία της σεζόν ως νέα ενώ μιλά και για μερικούς από τους λόγους που αποφάσισε να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι.
της Πηνελόπης Γκιώνη
[email protected]
Η Κερκυραία αθλήτρια, βρίσκεται στο πανεπιστήμιο του Κάνσας, έχοντας ξεκινήσει την προετοιμασία της με θετικά δείγματα και αισιοδοξία: «Όλα πάνε όπως τα έχουμε σχεδιάσει με τον προπονητή και είμαι πολύ αισιόδοξη για την χειμερινή σεζόν. Έχω μερικούς αγώνας προετοιμασίας και μετά θα προσπαθήσω να διεκδικήσω μια θέση στους τελικούς του NCAA. Δεν ξέρω ακόμα σε ποιους αγώνες θα συμμετάσχω αλλά δεν θα είναι πολλοί. Μέχρι τώρα γνωρίσω ότι θα κάνω μήκος και τριπλούν με κύριο βάρος στο τριπλούν, εννοείται». Η 21χρονη αθλήτρια, φέτος βάζει στόχο το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ23 (11-14/07, Γκέλβε, Σουηδία) και δεδομένης της περσινής της επίδοσης στον ανοιχτό (13.11μ.) το όριο για το πρωτάθλημα (12.88μ.) μάλλον φαίνεται εύκολη υπόθεση (θα περιμένουμε ωστόσο τα όρια του ΣΕΓΑΣ), αρκεί να επαναλάβει την περσινή της εμφάνιση: «Ο βασικός μου στόχος είναι να πάω στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ23 και να κάνω μια καλή εμφάνιση. Οι δύο προηγούμενες χρονιές ήταν σχετικά δύσκολες για μένα αφού άλλαξα πάρα πολλά στοιχεία στην προπόνηση μου, σε όλους τους τομείς. Επειδή τα προηγούμενα δύο χρόνια δεν πήγαν όπως τα είχα σχεδίασει δεν θέλω να πω μεγάλα λόγια. Θέλω βήμα-βήμα να κατακτώ τους στόχους μου. Αρχικός στόχος είναι να εξασφαλίσω νωρίς το όριο όποτε να μην έχω άγχος για την συνέχεια. Βάσει της προπόνησης μου έχω σκεφτεί τις επιδόσεις που θέλω τόσο στον κλειστό όσο και στον ανοιχτό. Αν όλα αυτά που θέλω γίνουν πραγματικότητα θα είμαι πολύ ικανοποιημένη για την χρόνια. Τα υπόλοιπα μετά την εξασφάλιση του ορίου».
«Είχα το βάρος του μεταλλίου»
Η Ρωμαίου φέτος διανύει τον τρίτο χρόνο απουσίας της από την Ελλάδα αφού μετά την εξαιρετική της εμφάνιση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων – νεανίδων (Μπιτγκοτζ, Πολωνία, 23/06/16) και το ασημένιο μετάλλιο που κατέκτησε με άλμα στα 13.55μ., μετέφερε τις προπονήσεις της στις ΗΠΑ καθώς και τις σπουδές της. Η ίδια, μιλώντας στο Sportsfeed, εξηγεί μερικούς από τους λόγους που έφυγε κι τα προνόμια που της δίνει η ζωή στις ΗΠΑ: «Η αλήθεια είναι ότι αφού έφυγα από την Ελλάδα είχα το βάρος του μεταλλίου, που είχα κατακτήσει το 2016, και αυτό μου έκανε πολύ κακό. Επίσης κακό μου έκανε και η πίεση που λάμβανα από κάποιους ανθρώπους του χώρου. Γι’ αυτό άλλωστε επέλεξα το περασμένο καλοκαίρι να μην έρθω Ελλάδα και να απέχω από τους αγώνες εντός συνόρων. Λίγοι ήταν αυτοί που υποστήριξαν την απόφαση μου να έρθω στην Αμερική και ακόμα συνέχισαν να με υποστηρίζουν όσο ήμουν εδώ. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε τις εγκαταστάσεις που έχω εδώ. Στην Ελλάδα επίσης δεν βοηθούν στο ακαδημαϊκό κομμάτι ενώ εδώ είναι όλα βασισμένα σε αυτό.
Ήθελα να ξεφύγω από την νοοτροπία της Ελλάδας. Δεν ήθελα να μείνω Ελλάδα και να προπονούμαι με έναν προπονητή που δε θα τον είχα επιλέξει μόνη μου.
Επίσης, για εμένα, το να έχεις ένα πτυχίο είναι πολύ σημαντικό γιατί ο αθλητισμός κάποτε τελειώνει. Βλέπω πολλούς Έλληνες αθλητές να συνεχίζουν τον πρωταθλητισμό γιατί δεν έχουν ένα εναλλακτικό σχέδιο (plan Β) και αυτό σαν γεγονός με θλίβει. Είναι ωραίο συναίσθημα να είσαι στην κορυφή αλλά μετά από κάποιο σημείο πέφτεις και αν δεν έχεις προετοιμάσει τον εαυτό σου, ο πόνος που θα δεχτείς από την πτώση θα είναι μεγάλος και αφόρητος. Εγώ δεν θέλω να είμαι μια από αυτούς τους ανθρώπους».
Τα καθ’ όλα εξαιρετικό σύστημα των ΗΠΑ στην παραγωγή αθλητών δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα και την μεγάλη διαφορά η Ρωμαίου την παρατήρησε σύντομα. Παρά ταύτα, η πάντα θα γυρνάει στην πατρίδα της: «Εδώ μου παρέχουν τα πάντα. Στην Ελλάδα θα είχα αναγκαστεί να ζήτω χρήματα από τους γονείς μου για να με στηρίξουν. Εδώ είμαι ανεξάρτητη και δεν έχω πάρει ούτε 1€ από αυτούς και αυτό με κάνει πολύ περήφανη. Από την άλλη, θέλω να γυρίσω πίσω. Μου λείπει πολύ η Ελλάδα, η οικογένεια μου, οι φίλοι μου. Όταν επιστρέφω Ελλάδα νιώθω ότι ανήκω εκεί. Νιώθω ότι είμαι σπίτι μου. Φέτος λογικά θα έρθω να αγωνιστώ το καλοκαίρι. Έχω κάνει πολλές προσπάθειες για να τα βρω με τον εαυτό μου και να μην επηρεάζομαι από ανθρώπους που δεν βλέπουν πέρα από την μύτη τους. Ήταν μια δύσκολη διαδρομή για μένα αλλά πιστεύω ότι είμαι σε καλό δρόμο».
