Ο Αυστραλός αθλητής του μήκους που συμμετείχε δύο φορές στην καριέρα του σε Ολυμπιακούς Αγώνες και πλέον είναι σχολιαστής αγώνων, Ντέιβ Κάλμπερτ μιλά για την αμφιλεγόμενη αλλαγή κανόνων που εγείρει η World Athletics αυτή την εβδομάδα, η οποία όμως αν εφαρμοστεί ξεκαθαρίζει ότι τα ρεκόρ πρεπεί να είναι διαφορετικά. Δηλαδή να διατηρηθούν αυτά της βαλβίδας και να είναι ξεχωριστά αυτά της ζώνης απογείωσης.
της Ελισάβετ Γρηγοριάδου
[email protected]
Το πείραμα της παγκόσμιας ομοσπονδίας έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις και οι περισσότερες είναι αρνητικού χαρακτήρα. Ο Ντέιβ Κάλμπερτ μπορεί να έχει αποσυρθεί από τον στίβο εδώ και 30 χρόνια περίπου αλλά έχει μείνει δίπλα στο άθλημα, αφού κάνει περιγραφές πρωταθλημάτων στην τηλεόραση. Λόγω των ιδιοτήτων του έχει παρατηρήσει το μήκος από πολλές οπτικές γωνίες και για αυτό δηλώνει ότι η αλλαγή που θέλει να φέρει η World Athletics δεν έχει λογική, αλλά δεν πρέπει να αποκλειστεί αμέσως.
Ο Κάλμπερτ επέμεινε ότι τα ρεκόρ που θα σημειωθούν σύμφωνα με τον νέο κανόνα, όπως τα παγκόσμια, Ολυμπιακά, της κοινοπολιτείας και τα εθνικά ρεκόρ, πρέπει να διαχωριστούν από τα ρεκόρ που είχαν τεθεί προηγουμένως, και με αυτόν τον τρόπο θα προστατευθεί το παγκόσμιο ρεκόρ των 8.95μ του Αμερικανού θρύλου, Μάικ Πάουελ, που σημειώθηκε το 1991, το οποίο αποτελεί ένα από τα παλαιότερα παγκόσμια ρεκόρ στον στίβο.
Ο διευθύνων σύμβουλος της World Athletics, Τζον Ρίτζον, ξεκίνησε μια διαφωνία όταν επισήμανε την αλλαγή του κανόνα στο podcast του Anything But Footy αυτή την εβδομάδα. Παραδοσιακά, ένα άκυρο άλμα εννοείται εάν το πόδι του αθλητή περάσει την βαλβίδα. Το να την βρίσκεις αλλά χωρίς την παραβιάζεις είναι μια τεράστια δεξιότητα. Σύμφωνα με το νέο κανόνα, το άλμα του αθλητή θα μετρηθεί από το σημείο που προσγειώνεται το μπροστινό του πόδι, υπό την προϋπόθεση ότι προσγειώνεται εντός της ζώνης απογείωσης.
Ο Ρίτζον ανέφερε στο podcast: «Ενισχύει το δράμα του αγώνα. Δεν μπορείς να κάνεις αλλαγή σε ένα άθλημα που βασικά εφευρέθηκε πριν από 150 χρόνια χωρίς κάποια διαμάχη». Ο Κάλμπερτ συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988 και της Βαρκελώνης το 1992 και η τοποθέτησή του ήταν: «Μισώ την ιδέα. Το να βρίσκει ο αθλητής την βαλβίδα υπό πίεση, δηλώνει την ικανότητα του κατά την διάρκεια του αγώνα. Ως εκφωνητής και υποστηρικτής του αθλήματος και κάποιος που ασχολείται με την τηλεοπτική παραγωγή, νομίζω ότι είναι απολύτως αδύνατο να μειώσουμε τον χρόνο διακοπής σε αγωνίσματα όπως το μήκος και το τριπλούν. Όμως αξίζει να το δοκιμάσουμε και να το διερευνήσουμε».
Ο Κάλμπερτ ήταν μέλος της ομάδας που μετέδωσε το Adelaide Invitational αυτού του μήνα. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν γενικά οι εκπομπές στίβου είναι ότι δεν προβάλλουν ζωντανά τα αγωνίσματα όπως τα άλματα και οι ρίψεις, αλλά στο Adelaide Invitational δεν συνέβη αυτό. Οκτώ από τις 10 φορές που η μετάδοση έγινε στο τριπλούν στην Αδελαΐδα, οι θαυμαστές απογοητεύτηκαν όταν έβλεπαν άκυρες προσπάθειες δήλωσε ο Κάλμπερτ: «Επομένως, αυτό είναι πιθανώς 8-10 λεπτά χρόνου μετάδοσης που δεν είχε αξία. Γνωρίζω ότι η World Athletics, από την κριτική της για το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, παραθέτει στατιστικά στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των άκυρων αλμάτων, αλλά και τον χρόνο που χρειάζεται για να μετρηθούν τα άλματα. Διαρκεί πάρα πολύ και δεν υπάρχει ψυχαγωγική αξία από αυτό, δεν υπάρχει κανένα αποτέλεσμα και δεν υπάρχει κανένας αντίκτυπος για τους θαυμαστές. Καταλαβαίνω ότι αφαιρεί από τη δεξιότητα, αλλά νομίζω ότι αξίζει απολύτως να το διερευνήσουμε».
