Όταν βλέπεις ρεκόρ που έχουν αντέξει πολλά χρόνια να καταρρίπτονται ή να είναι υπό κατάρρευση, τότε ο ελληνικός στίβος έχει αποκτήσει μέλλον.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Η γενιά των αθλητών και αθλητριών που είναι γεννημένοι από το 1996 και μετά δείχνει πιο ταλαντούχα από οποιαδήποτε άλλη έχει εμφανιστεί εδώ και δεκαετίες. Για να μην παρεξηγηθώ, πάντα υπήρχαν ταλέντα. Παγκοσμίου επιπέδου. Ο Κώστας Δουβαλίδης διατηρεί ακόμα στις μικρές κατηγορίες την κορυφαία επίδοση στον κόσμο. Ο Κώστας Φιλιππίδης σαν έφηβος ήταν φαινόμενο. Η Κατερίνα Στεφανίδη ως κορασίδα, είχε επιδόσεις που την έκαναν περιζήτητη στα αμερικάνικα κολέγια. Ποτέ όμως (από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω) δεν υπήρξε τέτοια μαζικότητα ποιοτικού ταλέντου.
Ο Εμμανουήλ Καραλής πήρε το ρεκόρ του Φιλιππίδη στους παίδες και μάλιστα ηλικιακά, ένα χρόνο μικρότερος από τον κορυφαίο Έλληνα επικοντιστή όλων των εποχών. Ο Γιάννης Κυριαζής απειλεί τα στοιχειωμένα ρεκόρ του μεγάλου Κώστα Γκατσιούδη. Ο απίθανος Μιλτιάδης Τεντόγλου, με δύο χρόνια προπόνηση, είναι θέμα χρόνου να αφαιρέσει από τον Λούη Τσάτουμα το ρεκόρ των παίδων στο μήκος. Ο Ζαχαρίας Τσαμουδάκης είναι μέσα στα μετάλλια σε μεγάλες διοργανώσεις του βάδην. Η Κωνσταντίνα Ρωμαίου επανιδρύει τη μεγάλη ελληνική σχολή του τριπλούν γυναικών, η Αλεξία Πολυκράτη απειλεί τα ρεκόρ των 400μ. και η λίστα των ταλαντούχων αθλητών με επιδόσεις παγκοσμίου επιπέδου διαρκώς μεγαλώνει.
Αυτή η γενιά δεν πρέπει να χαθεί και ο καλύτερος τρόπος όλα αυτά τα παιδιά να εξελιχθούν σε μεγάλους αθλητές που θα φέρνουν μετάλλια και διακρίσεις στην Ελλάδα, είναι να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Κατερίνας Στεφανίδη και αισίως του Γιάννη Κυριαζή. Να αποδεχθούν τις υποτροφίες που θα τους προσφέρουν τα αμερικάνικα κολέγια (είναι παραπάνω από σίγουρο ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί για τους περισσότερους) και να περάσουν τον Ατλαντικό. Να συνδυάσουν την ακαδημαϊκή τους μόρφωση (ναι στις ΗΠΑ είναι υποχρεωτική ακόμα και για τους αθλητές) με τις άριστες προπονητικές συνθήκες, από κάθε άποψη. Αυτό που δεν μπορεί να τους προσφέρει ο ΣΕΓΑΣ να το αποδεχθούν από τα αμερικάνικα ιδρύματα που επενδύουν στο ταλέντο.
Προπονητές εξαιρετικοί υπάρχουν στην Ελλάδα και η αλήθεια είναι πως αν τους παρέχονταν οι συνθήκες που υπάρχουν στις ΗΠΑ, θα έκαναν θαύματα. Δυστυχώς όμως οι υποτροφίες είναι αθλητικές και όχι προπονητικές και σε ολά αυτά τα παιδιά που θα τους προσφερθεί η ευκαιρία να μορφωθούν και να γίνουν εξαιρετικοί αθλητές, δεν πρέπει να μπει εμπόδιο από κανέναν. Ούτε από τον ΣΕΓΑΣ (άλλωστε δεν του πέφτει λόγος), αλλά κυρίως ούτε από τους γονείς που πολλές φορές εμπιστεύονται την άποψη των προπονητών.
Αυτή η γενιά δεν πρέπει να χαθεί με τίποτα. Αυτή η γενιά δε θα πρέπει να συνεχίσει να προπονείται σε παγωμένα γυμναστήρια με τεράστιους κουβάδες συλλογής υδροροών και να αγωνίζεται με… περσινά παπούτσια.
Αυτή η γενιά είναι περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού αθλητισμού. Μεγαλωμένη μέσα στην κρίση, ανέπτυξε φοβερά… αντισώματα στα προβλήματα του ελληνικού στίβου και τώρα ήρθε η ώρα να κάνει την υπέρβαση και να μην είναι, ακόμα μία χαμένη γενιά.
