Connect with us

INTERVIEW

Κακλαμανάκης: «Πιστεύω σε έναν αθλητισμό που εξυψώνει και δεν ταπεινώνει» (2ο μέρος)

Published

on

Το δεύτερο μέρος της συνέντευξης με τον Νικόλα Κακλαμανάκη δημοσιεύεται σήμερα από το Sportsfeed. Mε τον «γιο του Ανέμου» εστιάσαμε στον τελικό απολογισμό ενός Ολυμπιονίκη, στο νόμο Αυγενάκη αλλά και στα πρόσφατα γεγονότα στο χώρο της ιστιοπλοΐας.

Συνέντευξη – Παναγιώτης Βότσης
[email protected]

Πως είναι να φτάνεις στην κορυφή του κόσμου στον αθλητισμό; Τι αντίκτυπο έχει στη ζωή σου το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο και πως μπορείς να το αξιοποιήσεις για να προσφέρεις υπό το νέο αυτό ρόλο πίσω στην κοινωνία; Για τον Νίκο Κακλαμανάκη αυτά που δεν είναι χειροπιαστά είναι τα πιο σημαντικά και ουσιώδη και αυτό που πρέπει να μάθουμε στα νέα παιδιά είναι να εκτιμούν την ομορφιά του ταξιδιού:
Είμαι ένας άνθρωπος που στη ζωή του είχε την ευλογία να ζήσει μεγάλες στιγμές, να κατακτήσει μεγάλα πράγματα και να τιμηθεί από την πατρίδα του και να πάρει το μεγαλύτερο μετάλλιο όλων, το άυλο κεφάλαιο. Αισθάνομαι πλούσιος επειδή οι άνθρωποι μου χαμογελούν. Η αγάπη και η εκτίμηση του κόσμου είναι πιο πάνω από κάθε χρυσό, από κάθε κότινο. Αυτό λέω και στα παιδιά στα σχολεία, τους δείχνω το χρυσό μετάλλιο και τους προτρέπω να το πιάσουν, είναι απλά ύλη. To βγάζω από τη θήκη του μία φορά στα 5 χρόνια. Αυτό που ζω όμως κάθε μέρα είναι οι αξίες του Ολυμπισμού και η αγάπη των ανθρώπων, μία διάσταση που ο κόσμος δεν καταλαβαίνει και μένει στις λέξεις «προνόμιο», «φώτα», «δημοσιότητα». Εγώ θέλω να δώσω έμφαση στο δρόμο, στον πόνο, στο άυλο κεφάλαιο αλλά και στις αρχές μου, από τις οποίες δεν έκανα πίσω και τις οποίες πρεσβεύω, θέλω να πιστεύω, όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη. Για αυτό τώρα δέχομαι αγωγές και είμαι σε δικαστική διαμάχη με την ομοσπονδία».

Ο Κακλαμανάκης δείχνει σε όλη την υφήλιο την Ολυμπιακή φλόγα στην τελετή έναρξης των Αγώνων της Αθήνας

Η συζήτηση μεταφέρθηκε στο «προνόμιο των Ολυμπιονικών» που ανέφερε, το οποίο είναι εξ ορισμού λάθος έκφραση για τον ίδιο.
«Μετά το ’92 και το ’96 υπήρξαν Ολυμπιονίκες που αναφέρονταν δημόσια στο «προνόμιο των Ολυμπιονικών». Τους έλεγα να προσέξουν τις λέξεις τους γιατί περνούν λάθος μήνυμα στην κοινωνία. Δεν είναι προνόμιο, αλλά ευεργέτημα. Για παράδειγμα, προπονούμουν σκληρά για 11 χρόνια και έμαθα δέκα μέρες πριν τους Ολυμπιακούς ότι θα υπάρχει πριμ. Για 11 χρόνια δεν ήξερα τι θα πει σαββατοκύριακο, τι θα πει Χριστούγεννα, τι θα πει Πάσχα. Πήγα στην Ατλάντα και πέτυχα το όνειρό μου αλλά θα μπορούσα να έχω αποτύχει και να ξεκινήσω πάλι από το μηδέν. Αυτό δεν μπορεί να είναι επάγγελμα και δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις το πριμ ως προνόμιο, είναι ευεργέτημα. Πάει ανάποδα.: Είναι προνόμιο των περισσότερων προέδρων ομοσπονδιών και μεγάλης πλειονότητας των πολιτικών να φωτογραφίζονται δίπλα στους Ολυμπιονίκες, στων οποίων την προσπάθεια δεν έχουν συνεισφέρει».

Τι ρόλο παίζει η οικογένεια στη διαμόρφωση ενός αθλητή;
Η οικογένεια είναι εκεί που χτίζεις τα όνειρά σου αλλα και εκεί που δομείς τις πρώτες σου αρχές, φτερά και ρίζες μαζί. Αυτό που λέω στα παιδιά στα σχολεία είναι ότι είμαι εκεί για να τους δυναμώσω τα φτερά και να τους δώσω ελπίδα ώστε, όταν έρθει η ευκαιρία, να πετάξουν. Παράλληλα όμως, μαζί με την οικογένεια οφείλω να  δυναμώσω τις ρίζες. Καλό είναι να κάνεις το παιδί σου και τα παιδιά άλλων να πετάξουν, αλλά πόσο πιο ωραίο είναι να έχουν και δυνατές ρίζες- άκαμπτο αξιακό σύστημα για να επιστρέφουν από εκεί που έχουν βρεθεί. Αυτός είναι ο ρόλος της οικογένειας αλλά και ο δικός μου που μου έχει εμπιστευτεί η κοινωνία». 

Ο Νίκος Κακλαμανάκης με την ελληνική σημαία όταν κέρδισε το χρυσό στην Ατλάντα στις 30/7/1996, 24 χρόνια και μία ημέρα πριν

Η πρώτη νίκη που κάνεις στη ζωή σου είναι να αποδεχθείς την ήττα σου. Η πραγματική νίκη όμως είναι να προσφέρεις πίσω αυτό που κερδίζεις.

Αναπόφευκτα συζητήσαμε και γύρω από το νόμο του υφυπουργού αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη αλλά και το παράδειγμα των Ολυμπιονικών.
«Είμαι υπέρ της κάθαρσης, της κίνησης που τόλμησε ο συγκεκριμένος υφυπουργός και που κανείς προηγούμενός του δεν θέλησε με εξαίρεση τον Ανδριανό που ξεκίνησε αλλά δεν τον άφησαν να την ολοκληρώσει. Οπότε είμαστε σε σωστή αξιακή βάση. Η κάθαρση σχετίζεται βέβαια με τους αιώνιους παράγοντες. Ο καλός προπονητής είναι αυτός που θα μεταφέρει γνώση και εμπειρία και θα κάνει αχρείαστο τον εαυτό του για τον αθλητή του μετά από κάποια χρόνια. Αυτή είναι η προπονητική για εμένα. Αλλά αυτός θα έπρεπε να είναι και ο παραγοντισμός. Αν θεωρείς τον εαυτό σου αναντικατάστατο κάτι δεν πάει καλά. Εμείς οι αθλητές πως κερδίσαμε; Αρχικά ξεκινήσαμε να κερδίζουμε γιατί κάναμε κάτι καλά. Αλλά κάθε μέρα που εμείς κάναμε κάτι καλά κάποιος δίπλα μας μάθαινε, γινόταν ενδεχομένως καλύτερος και έπρεπε να τον παραδεχτούμε. Ηττηθήκαμε, τον σεβαστήκαμε, μάθαμε από αυτό και προχωρήσαμε. Η πρώτη νίκη που κάνεις στη ζωή σου είναι να αποδεχθείς την ήττα σου. Η πραγματική νίκη όμως είναι να προσφέρεις πίσω αυτό που κερδίζεις. Όχι λέγοντας «Είμαι ο ένας και μοναδικός» αλλά λέγοντας «τώρα είναι η σειρά σας». Ας μάθουν λοιπόν οι παράγοντες που είναι αγκαλιά με την καρέκλα από το παράδειγμα των Ολυμπιονικών που μεταφέρουν στους επόμενους… όσο τους αφήνουν».

Τι αντίκτυπο έχει κατά τη γνώμη σας στα νέα παιδιά που ξεκινούν τώρα με το άθλημά σας η κατάσταση που επικρατεί στην ομοσπονδία;
Το έμψυχο δυναμικό στην ιστιοπλοΐα είναι πάρα πολύ καλό. Όμως σε ένα συντριπτικό ποσοστό οι γονείς και τα παιδιά απογοητεύονται, δικαίως νομίζω, από την κατάσταση που επικρατεί στο δικό μας μικρόκοσμο που λέγεται ιστιοπλοΐα. Υπάρχουν κακά παραδείγματα που χρονίζουν. Και επειδή έχουμε μάθει δια της σιωπής και του βολέματος κάποιων να τα βάζουμε κάτω από το χαλάκι και να αποκτούν δυσοσμίες, είμαστε εδώ που είμαστε σήμερα. Απλά ήρθε κάποιος που λέγεται Αυγενάκης, σήκωσε το χαλάκι, βρώμισε ο τόπος και πρότεινε να κάνουμε κάτι για αυτό».

Εάν κάτι­ θα έπρεπε να διώκεται είναι η απόκρυψη της διαχρονικής εμπειρίας και της αλήθειας ενάντια στο δημόσιο συμφέρον και όχι το ότι διαφώτισα σχετικά.

Λόγω των τελευταίων εξελίξεων στον κόσμο της ιστιοπλοΐας στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο θέμα του Γιάννη Μιτάκη που αποκάλυψε το Sportsfeed (διαβάστε εδώ) απευθυνθήκαμε σε δεύτερο χρόνο στο Νίκο Κακλαμανάκη για να μας καταθέσει την άποψή του για τα τεκταινόμενα.

«Το 1994 ο τότε διευθυντής αγωνιστικού αθλητισμού της ΕΙΟ και Ολυμπιονίκης αρνήθηκε επανειλημμένα να εγκρίνει προσωπική χορηγία που είχα βρει, την μοναδική μου όαση μέσα στην έρημο της ΕΙΟ, επειδή ήθελαν να τη διαχειριστούν οι ίδιοι. Αυτή η διαχρονική τακτική του ΔΣ της ΕΙΟ να ενεργεί ως κράτος εν κράτει συνεχίζεται 26 χρόνια μετά με θύμα το Γιάννη Μιτάκη. Η ίδια ομάδα ανθρώπων του διοικητικού συμβουλίου καταστρατηγεί τα δικαιώματα των αθλητών (Καραχάλιου, Μάντη, Καγιαλή, Μπεκατώρου, Κοκκαλάνη κ.α.), για τα οποία δίνω διαχρονικά αγώνα με τεράστιο προσωπικό κόστος. Αμφιβάλλω αν σταμάτησε ποτέ επί της ουσίας η τακτική αυτή ιδιοποίησης του κόπου μας. Έφτασε στο σημείο να εμφανίζει τον εαυτό της ως προστάτη των «αθλητών Β κατηγορίας», κατηγορία που το ίδιο διοικητικό συμβούλιο δημιούργησε και ανέφερε στην επιστολή της προς την ΕΟΕ. Πιστεύω σε έναν αθλητισμό που εξυψώνει και δεν ταπεινώνει, όπου ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Τώρα, με την ενυπόγραφη τους άρνηση να αποδώσουν στον προκριθέντα στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, Μιτάκη, τα όσα του αναλογούν και δικαιούται, υπογράφουν την θεσμική εκτροπή τους για άλλη μία φορά. 32 χρόνια μετά παλεύω για τα ίδια πράγματα που συνάντησα και σχεδόν με εξαφάνισαν, είναι τουλάχιστον θλιβερό. Νιώθω σε ένα ποσοστό «αποτυχημένος» που δεν έχω αλλάξει μέχρι στιγμής τίποτα ουσιαστικά για τους επόμενους, παρά τις προσπάθειες μου. Για πρώτη φορά έχω την πίστη και την ελπίδα ότι, λόγω της πολιτικής βούλησης και της σύμπνοιας της συντριπτικής πλειονότητας των εμπλεκομένων, από Ολυμπιονίκες με μετάλλια, αθλητές, προπονητές του χώρου μέχρι και τον απλό κόσμο, το καλό θα νικήσει».  

Τόνισε επίσης τα εξής αναφορικά με την επίθεση του ΔΣ της ΕΙΟ προς το πρόσωπό του: «Ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα της πατρίδας μου δια του υφυπουργού αθλητισμού κ. Αυγενάκη να καταθέσω στο ναό της δημοκρατίας την εμπειρία μου από 7 Ολυμπιακές προετοιμασίες. Εάν κάτι­ θα έπρεπε να διώκεται είναι η απόκρυψη της διαχρονικής εμπειρίας και της αλήθειας ενάντια στο δημόσιο συμφέρον και όχι το ότι διαφώτισα σχετικά. Κατανοώ την ανησυχία των μελών του ΔΣ της ΕΙΟ για να εμφανίσω στοιχεία και μάρτυρές, όμως προτιμώ να τους προστατεύω μέχρι την κατάλληλη στιγμή. Η αγωγή εναντίον μου είναι δώρο γιατί έχει οδηγήσει σε καθολική σύμπλευση υγιών δυνάμεων του χώρου μας, οι περισσότερες των οποίων έχουν επίσης θιχτεί διαχρονικά από το ΔΣ της ΕΙΟ. Η αλήθεια, η εμπειρία και οι αξίες μου είναι αδιαπραγμάτευτες».

Το πρώτο μέρος της μεγάλης συνέντευξης του Νίκου Κακλαμανάκη στο Sportsfeed μπορείτε να διαβάσετε εδώ:

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/