Ο λόρδος Σεμπάστιαν Κόου έγινε σήμερα ο πρώτος και μοναδικός για την ώρα υποψήφιος που ανακοίνωσε την απόφασή του να διεκδικήσει στις 19 Αυγούστου 2015 την προεδρία της IAAF και επέλεξε να το κάνει με μεγάλη συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα “L’Equipe”, η οποία αποτελεί το Νο 1 αθλητικό μέσο ενημέρωσης παγκοσμίως . Μιλώντας στην “Εκίπ”, ο Κόου αναλύει τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση.
Ο 82χρονος Σενεγαλέζος, Λαμίν Ντιάκ μετά από 16 ολόκληρα χρόνια και τέσσερις συνεχόμενες θητείες, αντιλήφθηκε πως ήρθε η ώρα να αποχωρήσει από την θέση του προέδρου και να αφήσει το περιθώριο σε νέες δυνάμεις που θα καινοτομήσουν και θα ανεβάσουν ακόμη ψηλότερα τη δημοτικότητα του παγκόσμιου στίβου. Ο 58χρονος δις Χρυσός Ολυμπιονίκης των 1500 μέτρων σε Μόσχα (1980) και Λος Άντζελες (1984), Σεμπάστιαν Κόου, είναι ξεκάθαρα το μεγάλο φαβορί για τη θέση του προέδρου, για την οποία μάλιστα είπε και το μεγάλο «όχι» στην εξαιρετική πρόταση να αναλάβει πρόεδρος στο BBC.
Έχοντας φέρει σε πέρας σημαντικές αποστολές, όπως η ανάληψη και διοργάνωση των πολύ επιτυχημένων Ολυμπιακών Αγώνων του 2012 στο Λονδίνο, μένοντας από την αρχή έως το τέλος (8 ολόκληρα χρόνια) στην ηγεσία του “Λονδίνο 2012”, ο Λόρδος Κόου δεν είναι μαθημένος να αποτυγχάνει σε ότι έχει στοχεύσει και όπως αποκαλύπτει στην “Εκίπ”, ο μεγάλος του στόχος για την IAAF και τον στίβο θα είναι να προσελκύσει περισσότερους νέους και θεατές για το Νο 1 Ολυμπιακό άθλημα που έχει ανάγκη να εκσυγχρονιστεί, καθώς τα ερεθίσματα που έχουν οι σημερινοί νέοι είναι πολύ μεγαλύτερα και περισσότερα από αυτά που υπήρχαν πριν 15-20 χρόνια.
Τους περασμένους μήνες κάνατε συχνές αναφορές για την ενδεχόμενη υποψηφιότητά σας όμως ποτέ δεν καταστήσατε σαφή την πρόθεση σας να διεκδικήσετε την προεδρία.
Το δηλώνω σήμερα λοιπόν και επίσημα, ότι θα είμαι υποψήφιος για την προεδρία της παγκόσμιας ομοσπονδίας στίβου. Πάντα έλεγα ότι θα βοηθήσω τον αθλητισμό από οποιοδήποτε πόστο. Από τότε που ήμουν 12 ετών, ξυπνούσα κάθε μέρα γνωρίζοντας ότι ο αθλητισμός θα μου γεμίζει την ημέρα. Χρωστάω σε αυτόν τα πάντα και τον έχω ζήσει από ολα τα πόστα. Του αθλητή, του διοργανωτή, του πολιτικού, του διαχειριστή, είμαι μέλος του Ολυμπιακού κινήματος, γιατί λοιπόν να μη γίνω και πρόεδρος της IAAF εφόσων έχω τη δυνατότητα να προσφέρω και μου δίνεται η ευκαιρία να βελτιώσω το άθλημά μου;
Λέγεται ότι ο στίβος βρίσκεται σε κρίση. Θεωρείται «άρρωστος»…
Και για τους Αγώνες του Λονδίνου έλεγαν ότι ο αθλητισμός γενικότερα είναι σε κρίση και ότι τα γήπεδα θα είναι άδεια. Για 20 μέρες συνεδριάζαμε εις διπλούν, πρωί και βράδυ και τελικά καταφέραμε να έχουμε sold out, ενώ θα πρέπει να σας πω ότι ήδη ο κόσμος αγοράζει εισιτήρια για το παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα γίνει στο Λονδίνο το 2017. Αυτό αποδεικνύει ότι ο αθλητισμός παραμένει ισχυρός. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να πείσουμε τη νεολαία να έρθουν κοντά μας και γι’ αυτό χρειάζεται φαντασία και δημιουργικότητα.
Τί κάνει τον στίβο να είναι ξεχωριστός;
Είναι ένα άθλημα που όμοιο του δεν υπάρχει. Πάρτε για παράδειγμα το τένις. Παρακολουθείς έναν αγώνα ανάμεσα σε δύο αθλητές ο οποίος από το ξεκίνημα του μέχρι το τέλος δεν αλλάζει. Το ίδιο ισχύει και για το ποδόσφαιρο. Στο στίβο μπορείς να παρακολουθήσεις έναν αγώνα δρόμου, ένα αλτικό αγώνισμα και ρίψεις. Όλα αυτά ταυτόχρονα. Επίσης ο στίβος είναι το μοναδικό άθλημα, όπου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα υπάρχει εκπροσώπηση από 200 και πλέον χώρες, όπου σε τελικούς έχουμε αθλητές από 60 και πλέον χώρες και όπου μετάλλιο κερδίζουν αθλητές από 40 και πλέον χώρες!
Έτσι φαίνεται ότι όλα είναι καλά στον στίβο.
Έτσι φαίνεται, αλλά δεν είναι. Πρέπει να διατηρήσουμε την πολυμορφία του στίβου και να την προσαρμόσουμε ανάλογα με την κουλτούρα της κάθε περιοχής. Πάρ’τε για παράδειγμα τις σκυταλοδρομίες. Το συζητούσαμε να γίνει από το 2003 αλλά διστάζαμε. Τελικά επιλέξαμε τις Μπαχάμες καθώς στην Καραϊβική υπάρχει αυτή η κουλτούρα και η επιτυχία ήταν τεράστια. Το ίδιο ισχύει και για τις σκανδιναβικές χώρες, όπου ο ακοντισμός είναι σχεδόν… θρησκεία. Δε θα πρέπει να είμαστε δογματικοί στους αγώνες. Οι ηπειρωτικές ενώσεις και οι εθνικές ομοσπονδίες πρέπει να γίνουν πιο τολμηρές στις καινοτομίες για να προσελκύσουν τη νεολαία.
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ενισχυθεί ο σχολικός αθλητισμός, όπου ο στίβος έχει αρχίσει και εξαφανίζεται.
Σε αυτό το κομμάτι συμφωνώ απόλυτα με τον Λαμίν Ντιάκ ο οποίο θεωρεί ότι ο στο σχολείο μπαίνει το πιο γερό θεμέλιο για τον στίβο. Στην Τζαμάικα, τους αγώνες του σχολικού πρωταθλήματος, τους παρακολουθούν 45.000 θεατές! Βλέπετε τα αποτελέσματα της Τζαμάικας. Πρέπει λοιπόν να υπάρξει ενιαία στρατηγική στο θέμα αυτό και οι εθνικές ομοσπονδίες είναι οι υπεύθυνες.
Όσον αφορά στα τηλεοπτικά, ο στίβος φαίνεται πως έχει χάσει έδαφος στα ελεύθερα κανάλια.
Οι Βρετανοί είναι τυχεροί, καθώς το BBC έχει πολύ καλή συνεργασία με την ομοσπονδία στίβου. Η αλήθεια όμως είναι ότι παγκοσμίως υπάρχει μείωση προβολής από τα ελεύθερα κανάλια. Πρέπει και εμείς όμως να κάνουμε πιο ελκυστικό το προϊόν μας, καθώς δε θα μας προβάλλουν μόνο και μόνο γιατί ο στίβος είναι τεράστια ιστορία και παράδοση. Και θα δουλέψουμε πρός αυτήν την κατεύθυνση.
Πώς μπορεί να γίνει πιο ελκυστικός ο στίβος και οι διοργανώσεις του;
Κατ’ αρχήν πρέπει να βελτιωθεί η μορφή των αγώνων μας. Πρέπει οι αγώνες να έχουν μικρότερη διάρκεια, όπως για παράδειγμα του παγκόσμιο πρωτάθλημα που έφτασε και τις εννέα μέρες. Επίσης, επαναλαμβάνω πρέπει να επενδύσουμε στην καινοτομία. Να βάλουμε τον Λαβιλενί να κάνει άλματα μπροστά στον Πύργο του Άιφελ, τον καλύτερο σπρίντερ της Βρετανίας να τρέξει κατά μήκος του ποταμού Νιουκάστλ. Πρέπει να βγάλουμε τον στίβο στου δρόμους.
Ο κόσμος του στίβου, έχει μοιράσει τη δυναμική των αγωνισμάτων ανά περιοχή. ΗΠΑ και Καραϊβική κυριαρχούν στα σπριντ, Κένυα και Αιθιοπία στις μεσαίες αποστάσεις. Μήπως θα πρέπει να υπάρξει περιορισμός στις συμμετοχές τους στα αγωνίσματα;
Οι περιορισμοί με ενοχλούν. Αν κάποιος έχει ταλέντο, έχει κάθε δικαίωμα να συμμετέχει σε αγώνες. Όσον αφορά τις μεσαίες αποστάσεις όπου απουσιάζει η Ευρώπη, σε αυτό φταίνε κυρίως οι προπονητές.
Είστε υπέρ του αποκλεισμού εφ’ όρου ζωής για όσους κάνουν χρήση απαγορευμένων ουσιών;
Πολύ φοβάμαι ότι τα δικαστήρια δε θα επιτρέψουν τέτοιου είδους τιμωρία. Γι’ αυτό και πιέζουμε στην αύξηση της ποινής από τα δύο χρόνια στα τέσσερα, αλλά και πάλι αυτό δεν είναι αρκετό.
Ο Τζάστιν Γκάτλιν ήταν μεταξύ των δέκα υποψήφιων στην κατηγορία «αθλητής της χρονιάς». Ήταν κάπως… άβολο.
Εννοείται. Πως θα το εξηγήσουμε στη νεολαία;
Από τους αθλητές που εντάχθηκαν στο Hall of Fame της IAAF, υπήρχαν αρκετοί που προέρχονται από χώρες όπου αποδείχθηκε ότι υπήρξε… κρατικό ντόπινγκ. Αυτό δεν ήταν… άβολο;
Πολλοί είχαν αναρωτηθεί αν θα υπάρξει ποτέ κάποιος που θα τρέξει γρηγορότερα από τον Αλμπέρτο Χουαντορένα και όταν το έκανα εγώ αναρωτήθηκαν από τι ήμουν… φτιαγμένος. Οπότε να είμαστε πιο προσεκτικοί για το τι μπορεί να πετύχει ένας αθλητής και δε θα πρέπει να ξεχνάμε, ότι από τους συγκεκριμένους αθλητές κανείς δε βρέθηκε ποτέ να έχει κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών.
