Ο Σαμ Τσελάνγκα ήταν ο μεγάλος νικητής στον 9ο και τελευταίο αγώνα για το 2016 του Πρωταθλήματος 10 Μιλίων των ΗΠΑ, ωστόσο είναι από τις λίγες φορές στην Αμερική που τα μέσα ενημέρωσης δεν ασχολήθηκαν τόσο με τον πρώτο αλλά με τον… δεύτερο, έστω και αν σύμφωνα με το γνωστό αμερικανικό ρητό είναι ένα «τίποτα».
του Σούλη Μέζου
[email protected]
Βλέπετε, ο πρωταγωνιστής της κούρσας που κρίθηκε κυριολεκτικά στο νήμα, ήταν πράγματι ο δεύτερος. Αγαπημένος στων σόσιαλ μίντια, της τηλεόρασης, του κοινού, ο Νόα Ντρόντι δεν θυμίζει σε καμία περίπτωση δρομέα. Άλλωστε αποφάσισε να ασχοληθεί με το άθλημα μόλις έναν χρόνο πριν και κόντρα στις προβλέψεις, έχει καταφέρει πλέον να εδραιωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως ένας από τους κορυφαίους δρομείς μεγάλων αποστάσεων της χώρας, έστω και αν η δεύτερη θέση στον συγκεκριμένο αγώνα ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της μέχρι τώρα σύντομης καριέρας του.
Βοηθά σε αυτό και το παρουσιαστικό του. Με τα μακριά μαλλιά που έχει να κόψει κοντά τέσσερα χρόνια και πάνε αρκετά κάτω από τους ώμους αλλά και το χαρακτηριστικό του μουστάκι, αποτέλεσε μια φιγούρα που αμέσως κέρδιζε τον τηλεθεατή. «Όχι ως μια φυσιογνωμία αθλητή, αλλά ως η φυσιογνωμία του τύπου που πίνει μπίρες, ενίοτε τις σερβίρει κιόλας», σχολίασαν μέχρι και κορυφαία αμερικανικά μέσα ενημέρωσης το καλοκαίρι, όταν έκανε την εμφάνισή του στα τράιαλς των ΗΠΑ διεκδικώντας την πρόκρισή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο.
Ιδιαίτερος φαν του τρεξίματος, έναν χρόνο πριν σχεδίαζε να παρακολουθήσει ως θεατής την συγκεκριμένη διοργάνωση και για αυτό αγόρασε εισιτήρια για τον ίδιο και τον πατέρα του. Τελικά ο 25χρονος Ντρόντι βρέθηκε στην γραμμή της εκκίνησης, δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα του αμερικανικού στίβου. Μόνο της εκκίνησης όμως. Τερμάτισε στον αγώνα των 10 χιλιομέτρων τελευταίος, με χρόνο 31:02.99, τρία λεπτά μετά από τους νικητές που πήγαν στην Βραζιλία για να αντιμετωπίσουν τον Μο Φάρα. Όλοι σχεδόν οι συμμετέχοντες στον αγώνα του έριξαν γύρο. Αλλά και όλοι σχεδόν όσοι τον παρακολούθησαν, είναι σίγουρο ότι θυμούνται πιο πολύ την δική του φυσιογνωμία παρά τους νικητές.
Δυο μέρες μετά, οι δημοσιογράφοι τον εντόπισαν σε ένα τοπικό μπαρ, πράγματι να… πίνει μπίρες και να τρώει μπριζόλες. Δεν είναι η εικόνα που έχουν συνηθίσει από τους αθλητές, αλλά διαπίστωσαν ότι και εκείνος δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά θέλει να δείχνει έτσι. «Είναι η πιο φθηνή μπίρα που υπάρχει στο μενού και βοηθά όσο τίποτα άλλο στην ενυδάτωση», είπε στους ρεπόρτερ, έχοντας πάντα μια αμφίεση που δεν παραπέμπει σε δρομέα αλλά σε… χίπστερ. Αλλά στην συνέχεια παραδέχθηκε ότι ως έναν βαθμό υποκρίνεται αυτό που δείχνει, γιατί έχει καταλάβει ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να ταυτιστεί με έναν δρομέα που δεν είναι ρομπότ αλλά μοιάζει με τον φυσιολογικό άνθρωπο της διπλανής πόρτας (ή έστω του μπαρ της γειτονιάς).
Ο Ντρόντι πάντα έτρεχε και πάντα αγαπούσε το τρέξιμο. Δεν φανταζόταν ποτέ όμως ότι θα κάνει πρωταθλητισμό στο αγαπημένο του χόμπι. Στο πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, ήταν αρχηγός της ομάδας στίβου, αλλά οι χρόνοι του δεν ήταν τόσο καλοί ώστε να κερδίσει την υποστήριξη των χορηγών και των επαγγελματικών ομάδων στίβου. Ακόμα και μετά την αποφοίτισή του το 2013, συνέχισε να προπονείται. 18 μήνες μετά αποφάσισε να αλλάξει κατεύθυνση. Αφού του άρεσε, θέλησε να δοκιμάσει κάτι πιο… επαγγελματικό. Βρήκε τον dr Ρίτσαρντ Χάνσεν, πρώην δρομέα που προπονούσε αθλητές και εντάχθηκε στην ομάδα του.
Δυο μήνες μετά, το πιο νέο μέλος της ομάδας σημείωσε στον ημιμαραθώνιο χρόνο που του έδινε την δυνατότητα να συμμετάσχει στα τράιαλς των Ολυμπιακών Αγώνων. Πέντε μήνες μετά, ο Χάνσεν πίστεψε ότι ο Ντόντι θα μπορούσε να κάνει το ίδιο και στα 10 χιλιόμετρα και τον δήλωσε στον αγώνα του Πόρτλαντ που θα διεξαγόταν στις 11 Ιούνιου και θα αποτελούσε την τελευταία ευκαιρία για όλους τους δρομείς να εξασφαλίσουν χρόνο που θα τους έδινε δικαίωμα συμμετοχής στα τράιαλς. Βελτίωσε κατά… 80 δευτερόλεπτα το ατομικό του ρεκόρ και πήρε την πρόκριση για αυτά, που θα διεξήχθησαν τρεις εβδομάδες μετά.
«Σας μιλάω ειλικρινά, μετά από αυτόν τον αγώνα πήγα στην άκρη του στίβου και είχα βάλει τα κλάματα για αρκετή ώρα. Ήταν κάτι πολύ σημαντικό για εμένα αυτό που πέτυχαν, συγκινήθηκα πολύ», είπε στους δημοσιογράφους μετά την πρόκρισή του. Και ευτυχής που πλέον δεν θα χρειαζόταν να χρησιμοποιήσει ο ίδιος το ένα από τα δύο εισιτήρια που είχε αγοράσει για τα τράιαλς, αφού θα μετείχε σε αυτά, κάλεσε την μητέρα του στο τηλέφωνο για να την ενημερώσει ότι πλέον υπήρχε ένα διαθέσιμο εισιτήριο για να πάνε μαζί με τον «μπαμπά» και να παρακολουθήσουν το καμάρι τους, έστω και αν χρειάστηκε να κάνει μια διαδικτυακή καμπάνια για να τους εξασφαλίσει και τα χρήματα για τις πτήσεις.
Και στην συνέχεια (τι πρωτότυπο), πήγε σε ένα διπλανό μπαρ, να γιορτάσει με μια μπίρα την απίθανη αυτή πρόκριση…
