Τον περασμένο Αύγουστο στη Ζυρίχη εντυπωσίασε στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στα 400μ. εμπόδια.
του Τόλη Λελεκίδη
[email protected]
Ο Καρίμ Χουσεΐν έκανε τους συμπατριώτες τους να πανηγυρίζουν στις εξέδρες του Λέτζινγκρουντ όταν έκοψε πρώτος το νήμα στα χαμηλά εμπόδια τερματίζοντας σε 48.96 που ήταν ατομικό του ρεκόρ. Με την επιτυχία του αυτή έγινε μόλις ο έκτος Ελβετός που κερδίζει ευρωπαϊκό τίτλο. Όμως ο ίδιος δεν σταμάτησε εκεί, αφού 13 ημέρες αργότερα επέστρεψε στο ίδιο στάδιο για το ντάιαμοντ λιγκ και τερμάτισε τέταρτος βελτιώνοντας την ατομική του επίδοση σε 48.70. Στα μέσα Σεπτέμβρη εκπροσώπησε την Ευρώπη στο ηπειρωτικό κύπελλο στο Μαρακές και ήταν δεύτερος σε 48.47, κατεβάζοντας κι άλλο το ατομικό του ρεκόρ, που αποτελεί και την κορυφαία φετινή επίδοση στη γηραιά ήπειρο.
«Ήθελα αυτό τον τίτλο τόσο πολύ, αλλά δεν μπόρεσα να καταλάβω αμέσως τι είχα κάνει όταν πέρασα τη γραμμή τερματισμού. Ήμουν άφωνος γιατί δεν είχα σχεδιάσει ότι θα κερδίσω από πριν», είχε πει ο 25άχρονος μετά τη νίκη του. «Ο κόσμος ήταν φοβερός. Κανονικά δεν είμαι συναισθηματικός, αλλά στο βάθρο είχα δάκρυα στα μάτια μου όταν το κοινό με υποστήριζε τόσο. Κοιμήθηκα μόνο μια ώρα μετά την κούρσα. Είδα τον τελικό τουλάχιστον είκοσι φορές και συνειδητοποίησα ότι το μετάλλιο ήταν αληθινό».
Ο Χουσεΐν έχει γίνει εθνικός ήρωας και τα μίντια της χώρας του έχουν προσκολήσει το ψευδώνυμο «Ελβετός Φαραώ», λόγω της αιγυπτιακής του καταγωγής. Ο πατέρας του Ίχαμπ κατάγεται από την Αίγυπτο και έπαιξε βόλεϊ στην εθνική ομάδα. Μετακόμισε στην Ελβετίας πριν από 35 χρόνια, όπου γνώρισε τη σημερινή του γυναίκα που προέρχεται από το Τάγκερβιλεν.
Έτσι, και ο Χουσεΐν ξεκίνησε τον αθλητισμό από το ποδόσφαιρο που έπαιζε στην τοπική ομάδα (FC Tagerwilen) και ήθελε να γίνει επαγγελματίας και δηλώνει φίλαθλος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
«Ωστόσο ο πατέρας μου δούλευε ως οστεοπαθητικός και συνήθιζε να με παίρνει μαζί του στο νοσοκομείο και με συνεπήρε η δουλειά του πατέρα μου. Σύντομα μου έγινε ξεκάθαρο ότι ήθελα να ακολουθήσω το παράδειγμά του και να γίνω γιατρός. Αυτή η επιθυμία μου αυξήθηκε όταν μεγάλωσα. Στη διάρκεια του σχολείου σε ένα πρωτάθλημα πέρασα τα 2.01μ. στο ύψος χωρίς προετοιμασία. Με πλησίασε ο Ελβετός προπονητής Βέρνερ Ντίτριχ που μου ζήτησε να ακολουθήσω το προπονητικό του γκρουπ. Στην αρχή δοκίμασα τα 200μ., 400μ., τα 110μ. εμπόδια και το ύψος πριν επικεντρωθώ στα 400μ. εμπόδια στα 20 μου χρόνια».
Έτσι, ο νεαρός εμποδιστής άφησε το ποδόσφαιρο και ασχολήθηκε με τις σπουδές του στην ιατρική και τον στίβο. Στην πρώτη του κούρσα στα 400μ. εμπόδια το 2009 στη Βέρνη έτρεξε σε 52.52 και έχασε το όριο για το ευρωπαϊκό νέων, ενώ ήταν δεύτερος στο ελβετικό πρωτάθλημα. Από το 2011 μέχρι φέτος όμως κερδίζει συνεχώς, ενώ το 2012 κατέβηκε τα 50 δευτερόλεπτα, έπιασε το όριο για τους Ολυμπιακούς αγώνες στο Λονδίνο, όμως δεν εξαιτίας ενός τραυματισμού έχασε τη διοργάνωση.
Τώρα όμως θέλει να διακριθεί του χρόνου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Πεκίνο και φυσικά να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο το 2016. Παράλληλα θέλει να συνεχίσει τις σπουδές του. «Επικεντρώνομαι στην σκληρή προπόνηση και να βελτιώνομαι κάθε ημέρα. Φέτος θα επενδύσω και στα μαθήματά μου σε σχέση με πέρσι. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να φτιάξω το πρόγραμμά μου να είναι πιο αποτελεσματικό. Πήρα το μπάτσελορ το 2012 στο πανεπιστήμιο του Φριμπούργκ και σκοπεύω να τελειώσω το μάστερ στο πανεπιστήμιο στη Ζυρίχη το 2017».
