Έχουν συμπληρωθεί 24 ώρες από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών 2024 και ουκ ολίγες ερμηνείες και αναλύσεις έχουν ήδη καταγραφεί. Μεταξύ αυτών η επιβεβαίωση πως αθλητισμός και πολιτική δε θα μπορέσουν ποτέ να παντρευτούν.
του – Θανάση Νικολάου
[email protected]
Για άλλη μια φορά τα κόμματα επέλεξαν να έχουν υποψήφιους στα ψηφοδέλτια τους από τον αθλητισμό. Εμβληματικές φυσιογνωμίες, παγκόσμιας ακτινοβολίας, με τεράστια επιτεύγματα. Στον αθλητισμό…
– Πύρρος Δήμας, τέσσερις φορές μεταλλιούχος σε Ολυμπιακούς Αγώνες, τα τρία χρυσά, το εμβληματικό τέκνο της Χιμάρρας.
– Σοφία Μπεκατώρου, επίσης πολύμεταλλιούχος-Ολυμπιονίκης, πολύ-παγκόσμια πρωταθλήτρια, σημαιοφόρος της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς του Τόκιο και το πρόσωπο του ελληνικού #metoo στον αθλητισμό.
– Βούλα Πατουλίδου, χρυσή Ολυμπιονίκης στίβου μετά από σχεδόν έναν αιώνα, η αγαπημένη Βούλα της Ελλάδας.
– Θόδωρος Ζαγοράκης, αρχηγός της Εθνικής του Euro 2004.
– Άννα Βερούλη, πρωταθλήτρια Ευρώπης όταν η Ελλάδα δεν πλησίαζε τα μετάλλια στο στίβο.
Όλοι τους, δεν εκλέχθηκαν παρά το τεράστιο (αθλητικό βιογραφικό) και τη μεγάλη προβολή και αναγνωρισιμότητα που απέκτησαν μέσα από τα κατορθώματά τους στον αθλητισμό. Τι κοινό έχουν πέραν της τεράστιας αθλητικής καριέρας; Από αλλού ξεκίνησαν πολιτικά – κομματικά και αλλού κατέληξαν…
Ένας και μόνο αθλητής εκλέχθηκε. Ο λιγότερο πετυχημένος και με σαφώς μικρότερη οικουμενική αναγνωρισιμότητα. Ο μπασκετμπολίστας Νίκος Παππάς. Για την εκλογή του υπάρχει εξήγηση. Σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους αθλητές και αθλήτριες, είναι έντονα πολιτικοποιημένο άτομο με πολύ ενεργή συμμετοχή στον κομματικό μηχανισμό του κόμματος που εκπροσωπεί.
Αυτές οι ευρωεκλογές έκλεισαν οριστικά την πόρτα στους υποψήφιους από τον αθλητικό χώρο που απλά είναι πετυχημένοι αθλητές/αθλήτριες ή προπονητές και τα κόμματα υποτίθεται επένδυαν στην αναγνωρισιμότητα τους. Όμως οι ψηφοφόροι τους γύρισαν την πλάτη με εμφατικό τρόπο και αν στις βουλευτικές και αυτοδιοικητικές εκλογές τα κόμματα δεν κατάλαβαν το μήνυμα, χθες στις ευρωεκλογές που είναι πεδίον δόξης λαμπρό για τους απανταχού σελέμπριτις η σφαλιάρα ήταν τέτοια που άφησε αποτύπωμα (για να συγχρονιστούμε και με τη φρασεολογία της εποχής).
Ακριβώς όμως το ίδιο ισχύει και στο αντίστροφο. Ο κόσμος του αθλητισμού, έχει αγανακτήσει με την παρουσία των πολιτικών στον αθλητικό χώρο. Όσο άσχετος είναι ένας αθλητής με την πολιτική, άλλο τόσο άσχετος είναι και ένας πολιτικός με τον αθλητισμό. Και η πρακτική είναι ακριβώς η ίδια. Τα κόμματα χρησιμοποιούν τους αθλητές και τις αθλήτριες για την αναγνωρισιμότητα τους και οι πολιτικοί τον αθλητισμό για να αποκτήσουν αναγνωρισιμότητα και πρόσβαση σε δεξαμενές ψήφων. Πολλά τα παραδείγματα, ανάξια λόγου αυτή τη στιγμή. Αρκεί να δει κανείς πόσες ανούσιες εκδηλώσεις γίνονται με θεματολογίες περί πράσινου αθλητισμού, αποτύπωμα άνθρακα, νέων ψηφιακών τεχνολογιών, ακτιβιστικές δράσεις και άλλες τέτοιες ανουσιότητες (για τις αθλητικές ομοσπονδίες) που όμως έχουν οικονομικό κόστος όσο μια σημαντική βοήθεια σε αθλητές και αθλήτριες για την προετοιμασία τους.
Λαμβάνω διαρκώς προσκλήσεις για συνέδρια, συμπόσια, παρουσιάσεις, forum και κάθε λογής μάζωξης για την παραγωγή… αέρα.
Όσο για τους μη εκλεγμένους του αθλητισμού, κάπου θα τους δείτε σύντομα. Κάπου θα βολευτούν όσοι είναι αβόλευτοι. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
