Μόλις στην πέμπτη του συμμετοχή σε Γκραν Τουρ ο Φάμπιο Άρου έγινε ο έκτος Ιταλός αθλητής που νικά στον Γύρο της Ισπανίας.
του Στέφανου Σουλιώτη
«Όνειρο που έγινε πραγματικότητα» χαρακτήρισε ο Άρου την επιτυχία του στη φετινή Βουέλτα. Ο 25χρονος αθλητής πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση στην 70η έκδοση της διοργάνωσης δηλώνοντας «παρών» στα κρίσιμα ετάπ και ανέβηκε δίκαια στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Ο Άρου είχε τερματίσει τρεις φορές στην πρώτη πεντάδα Γκραν Τουρ διοργάνωσης πριν ταξιδέψει στην Ισπανία με πιο πρόσφατη τη δεύτερη θέση στον Γύρο της Ιταλίας πίσω από τον Αλμπέρτο Κονταντόρ.
Η απόφαση του Άρου να μην αγωνιστεί στο Τουρ αποδείχθηκε σοφή εκ του αποτελέσματος καθώς πήρε σπίτι του την κόκκινη φανέλα σε έναν αγώνα που σημαδεύτηκε από πτώσεις, ατυχήματα με μοτοσυκλέτες και έναν υπέροχο Τομ Ντιμουλάν.
Στην πραγματικότητα η σεζόν που «ξεπετάχτηκε» ο Άρου ήταν η περσινή. Τότε κατέλαβε την τρίτη θέση στο Τζίρο με νίκη σε ένα ετάπ και την πέμπτη στη Βουέλτα με νίκες σε δύο ετάπ. Από εκείνο το σημείο και μετά ο «μικρός άγγελος», όπως είναι το παρατσούκλι του, ήταν πάντα μέσα στα φαβορί όταν οι δημοσιογράφοι έκαναν τις εκτιμήσεις τους για την έκβαση ενός Γύρου. Το 2015 επιβεβαίωσε απλά πως ο Άρου ανήκει πλέον στην ελίτ της ποδηλασίας.
Η νίκη του στη Βουέλτα ήρθε σε μία χρονιά που η Αστάνα έπαιξε με τη φωτιά. Η ομάδα από το Καζακστάν λίγο έλειψε να χάσει την Προ Τουρ άδειά της λόγω εμπλοκής πέντε αθλητών της σε σκάνδαλο ντόπινγκ. Στη συνέχεια η Αστάνα δέχθηκε επικρίσεις για το unfair του Βιτσέντζο Νίμπαλι να επιτεθεί στον Κρις Φρουμ στο δέκατο ένατο ετάπ του Γύρου της Γαλλίας τη στιγμή που ο Βρετανός, ως αρχηγός της γενικής κατάταξης, αντιμετώπισε μηχανικό πρόβλημα. Σαν να μην έφτανε αυτό η Αστάνα και ο Νίμπαλι βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα και των social media μετά τη βοήθεια που έδωσε το αυτοκίνητο της ομάδας στον «Καρχαρία» στις αρχές της Βουέλτα.
Η Αστάνα όμως είχε κατεβάσει πολύ δυνατή ομάδα στην Ισπανία για να αφήσει διάφορα σχόλια να επηρεάσουν την απόδοσή της. Ο Φάμπιο Άρου ανέλαβε τα ηνία μετά την αποβολή του Νίμπαλι και δικαίωσε τον εαυτό του, τους συναθλητές του και την ομάδα η οποία αποτελεί την πρώτη του επαγγελματική και βρίσκεται στο ρόστερ από το 2012.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Άρου γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου 1990 στο Σαν Γκαβίνο Μονρεάλε της Σαρδηνίας. Τρέφει μεγάλη αγάπη για τη γενέτειρά του κάτι που φάνηκε στο βάθρο της Βουέλτα όταν τυλίχτηκε με τη σημαία της περιοχής του. Ασχολήθηκε από μικρός με την ποδηλασία και στα 18 του χρόνια πήρε τη μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψει το σπίτι του για την πρωτεύουσα ώστε να κυνηγήσει μάι καριέρα ποδηλάτη. Το 2009 υπέγραψε στην Παλατσάγκο και δύο συνεχόμενες χρονιές (2011, 2012) νίκησε στον πολυήμερο ιταλικό αγώνα Τζίρο ντελα Βάλ ντ΄Αόστα. Το 2011 τερμάτισε δεύτερος στο εθνικό πρωτάθλημα δρόμου Κ23. Το 2012 έκανε αισθητή την παρουσία του στα ποδηλατικά δρώμενα της χώρας καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση στο Τζιρόμπιο. Ο συγκεκριμένος αγώνας είναι ο σημαντικότερος ερασιτεχνικός στο καλεντάρι της ιταλικής ποδηλασίας και θεωρείται ως ο Γύρος της Ιταλίας των ερασιτεχνών.
Το μεγάλο βήμα
Η Αστάνα διέκρινε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και την ικανότητα που είχε ο Άρου στις αναβάσεις. Η ευκαιρία και η πρόκληση ήταν πολύ μεγάλη. Ο 22χρονος τότε Ιταλός δε μπορούσε να πει όχι σε συμβόλαιο με Προ Τουρ ομάδα. Μετά από 3,5 χρόνια στην Παλατσάγκο ο Άρου μετακόμισε στην Αστάνα στα μέσα του 2012. Την επόμενη σεζόν τερμάτισε τέταρτος στον Γύρο του Τρεντίνο κατακτώντας την πρωτιά στην κατάταξη των νέων ποδηλατών. Την ίδια χρονιά η Αστάνα τον εμπιστεύτηκε και τον συμπεριέλαβε στην αποστολή για το Γύρο της Ιταλίας. Ήταν η πρώτη συμμετοχή του Άρου σε Γκραν Τουρ. Βοήθησε τον Νίμπαλι να κατακτήσει τη νίκη και ο ίδιος τερμάτισε στη θέση Νο42.
Το 2014 ο Άρου έτρεξε ξανά στο Τζίρο αλλά εκείνη τη φορά έχοντας ως αρχηγό τον Μικέλε Σκαρπόνι. Τελικά ο αθλητής από τη Σαρδηνία αποδείχθηκε δυνατότερος του συμπατριώτη του και πήρε την πρώτη επαγγελματική νίκη της καριέρας του στην κορυφή του Μοντεκαμπιόνε. Το φινάλε ήταν ακόμα καλύτερο μιας και μόλις στη δεύτερή του συμμετοχή σε Γκραν Τουρ ο Άρου κατέλαβε την τρίτη θέση στη γενική πίσω από τον νικητή Νάιρο Κιντάνα και τον δεύτερο Ριγκομπέρτο Ουράν.
Στον ισπανικό Γύρο το 2014 σημείωσε δύο νίκες. Η δεύτερη μάλιστα ήταν κόντρα στον Φρουμ τον οποίο άφησε πίσω του στο μεταξύ τους σπριντ. Το τέλος της διοργάνωσης βρήκε τον Άρου στην πέμπτη θέση της γενικής.
Η κόντρα με τον Χέντερσον
Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με την έκτη θέση στον Γύρο της Καταλονίας. Το Απρίλιο ο Άρου απέσυρε την τελευταία στιγμή τη συμμετοχή του στον Γύρο του Τρεντίνο λόγω ασθένειας στο έντερο. Ο Γκρεγκ Χέντερσον σχολίασε μέσω Twitter πως ο Ιταλός προσποιείται ότι είναι άρρωστος γιατί εκκρεμούσε υπόθεση σχετικά με το βιολογικό του διαβατήριο. Ο Άρου εξοργίστηκε απειλώντας με μηνύσεις τον αθλητή της Λότο Σουντάλ. Τελικά ο Χέντερσον ζήτησε δημόσια συγνώμη για όσα έγραψε.
Τον Μάιο η Αστάνα ανανέωσε το συμβόλαιο του Άρου μέχρι το τέλος του 2017 και ο 25χρονος κατέβηκε στο Τζίρο με ανεβασμένη ψυχολογία. Στο δέκατο τρίτο ετάπ ο Αλμπέρτο Κονταντόρ έχασε χρόνο μετά από πτώση με αποτέλεσμα ο Άρου να φορέσει για πρώτη φορά στην καριέρα του τη ροζ φανέλα. Δεν τη χάρηκε πολύ όμως γιατί στο αμέσως επόμενο ετάπ της ατομικής χρονομέτρησης έχασε όχι μόνο 2,5 λεπτά από τον «Πιστολέρο» αλλά και την πρωτοπορία στη γενική. Ο Άρου έκανε συγκινητική προσπάθεια στο δέκατο ένατο και εικοστό ετάπ. Νίκησε και στις δύο ορεινές διαδρομές αλλά δε στάθηκε αρκετό για να του χαρίσουν την πρωτιά στη γενική. Ο Ιταλός κατέλαβε τη δεύτερη θέση στην κατάταξη πίσω από τον Κονταντόρ.
Ο δρόμος προς την κορυφή
Προετοιμαζόμενος για τη φετινή Βουέλτα ο Άρου έτρεξε στον Γύρο της Πολωνίας και τερμάτισε πέμπτος. Στην Ισπανία τα πήγε αρκετά καλά την πρώτη εβδομάδα και φόρεσε την κόκκινη φανέλα μετά το ενδέκατο ετάπ όταν Μίκελ Λάντα και Άρου έκαναν το 1-2. Έχασε την πρώτη θέση από τον Χοακίμ Ροντρίγκεζ μετά το δέκατο έκτο ετάπ. Την επόμενη ημέρα έκανε πολύ καλό χρονόμετρο και έμεινε μόλις 3΄΄ πίσω στη γενική από το νέο πρωτοπόρο Τομ Ντιμουλάν. Στα τελευταία ετάπ ο Άρου επιτέθηκε επανειλημμένα στον Ολλανδό με σκοπό να του πάρει τη φανέλα. Την προτελευταία ημέρα ο αθλητής της Τζάιαντ Άλπεσιν δε μπόρεσε να απαντήσει στην επίθεση του Άρου. Με τη βοήθεια της υποδειγματικής τακτικής της Αστάνα ο Άρου ξεμάκρυνε από τον Ντιμουλάν. Στο φινάλε του εικοστού ετάπ ήταν εκείνος που φόρεσε την κόκκινη φανέλα και την επόμενη ημέρα μπήκε στη Μαδρίτη ως ο πρώτος Ιταλός μετά το 2010 και τον Νίμπαλι που νικάει στη διοργάνωση. Οι υπόλοιποι τέσσερις που έχουν νικήσει στην Ισπανία είναι οι Άντζελο Κοντέρνο (1956), Φελίτσε Τζιμόντι (1968) Τζιοβάνι Μπαταλίν (1981) και Μάρκο Τζιοβανέτι (1990).
Ο Άρου δεν έχει συμμετάσχει ακόμα στον Γύρο της Γαλλίας αλλά απέδειξε με τις ικανότητες του πως μπορεί να νικήσει στον σπουδαιότερο ποδηλατικό αγώνα ακόμα και στην παρθενική του εμφάνιση.
