«Ο θεός δε μπορεί να βρίσκεται παντού και γι΄αυτό έφτιαξε τη μάνα», λέει ένα γνωμικό. Ευαίσθητες, συναισθηματικές, ψύχραιμες ή καθησυχαστικές στέκονται πάντα δίπλα στα παιδιά τους και είναι έτοιμες να χειροκροτήσουν κάθε τους προσπάθεια.
του Στέφανου Σουλιώτη
[email protected]
Οι γονείς είναι οι μεγαλύτεροι «χορηγοί» των παιδιών τους. Και δεν έχει να κάνει σχέση με την οικονομική στήριξη που και αυτή σαφώς παίζει σημαντικό ρόλο. Έχει να κάνει με την ψυχολογική γιατί όταν σε κάποιον συμβεί μία αναποδιά (είτε στον αθλητισμό είτε στη ζωή) το μόνο που θέλει είναι μία αγκαλιά και μία ώθηση για να συνεχίσει. Οι γονείς είναι πάντα εκεί. Στα εύκολα αλλά κυρίως στα δύσκολα ακόμα και αν πολλές φορές δε μπορούν να καταλάβουν γιατί ο κολυμβητής γιος τους έχει εμμονή με τα δευτερόλεπτα ή γιατί η κολυμβήτρια κόρη τους χτύπησε τατουάζ το σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Είναι αλήθεια πως καμιά φορά είναι δύσκολο να είσαι η μαμά ενός τέτοιου παιδιού. Είναι αυτό το πέρα-δώθε που κάνεις συνέχεια με το αυτοκίνητο από και προς το κολυμβητήριο δύο φορές την ημέρα… Είναι αυτά τα πρωινά ξυπνήματα τα σαββατοκύριακα -τις μόνες ημέρες που σου μένει λίγος ελεύθερος χρόνος – για να την πας σε αγώνες… Είναι αυτές οι ατέλειωτες ώρες ταξιδιού για να κολυμπήσει σε άλλη πόλη… Ή αυτές οι αμέτρητες περιφορές με το αυτοκίνητο μέχρι να βρες σε ποιο στενό επιτέλους είναι εκείνο το κολυμβητήριο… Αλλά το δύσκολο δεν είναι αυτό. Η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν γονέα είναι να βλέπει το παιδί του να είναι τόσο απαιτητικό με τον ίδιο του τον εαυτό καθοδηγούμενο από μία ανάγκη για τελειότητα. Κάτι που μόνο αν είσαι κολυμβητής μπορείς να καταλάβεις. Σε πληγώνει αφάνταστα που το παιδί σου βάζει τα κλάματα επειδή δε μπόρεσε να πιάσει το όριο για ένα δέκατο του δευτερολέπτου τι και αν στην αμέσως προηγούμενη κούρσα συνέτριψε το ρεκόρ για τρία ολόκληρα δευτερόλεπτα.
Αλλά έρχεται εκείνο το σαββατοκύριακο που όλα αλλάζουν. Πηγαίνετε σε άλλον έναν αγώνα. Η αθλήτρια ετοιμάζεται να πάρει θέση. Ανεβαίνει στο βατήρα και εσύ σταυρώνεις τα χέρια. Ψιθυρίζεις και στέλνεις όλη σου τη θετική ενέργεια. Το βλέπεις ξεκάθαρα όμως. Το παιδί σου είναι αγχωμένο. Μάνα είσαι και καταλαβαίνεις με κλειστά μάτια πότε είναι χαρούμενο, πότε είναι πιεσμένο, πότε δεν έχει όρεξη. Ακούγεται το σήμα της εκκίνησης και βουτάει. Και κολυμπάει πιο γρήγορα από οποιαδήποτε άλλη φορά! Έτσι απλά! Γεμάτο σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Μέχρι που ακουμπάει τον τοίχο, κοιτάζει ψηλά το χρονόμετρο και βλέπει πως όχι απλά έπιασε το όριο αλλά έκανε και ατομικό ρεκόρ. Και είναι τότε που το χαμόγελό της φτάνει μέχρι τα αυτιά, χτυπάει με δύναμη το νερό και ψάχνει με το βλέμμα της να σε βρει στην κερκίδα. Χωρίς να πείτε λέξη και οι δύο το έχετε συνειδητοποιήσει… Ναι, τελικά όλη η δική σου και η δική της κόπωση άξιζαν τον κόπο.
Γιατί εκείνη τη στιγμή η αθλήτρια έμαθε πράγματα που δε θα τα διάβαζε ποτέ σε κανένα βιβλίο. Πράγματα που δε θα τα έβρισκε στο διαδίκτυο ούτε θα τα καταλάβαινε αν δεν τα ζούσε. Έμαθε πως η σκληρή δουλειά αποδίδει. Αυτές οι δύο φορές την εβδομάδα που βγαίνει για τρέξιμο, που παίρνει δύο λεωφορεία και ένα τρένο για να πάει στο γυμναστήριο αξίζουν. Τα ξενύχτια ώστε να διαβάσει για το σχολείο την ώρα που όλοι οι άλλοι κοιμούνται αξίζουν. Όπως αξίζουν και οι φορές που τρώει βιαστικά ένα τοστ μέσα στο αυτοκίνητο, οι βόλτες για ψώνια και τα πάρτι που χάνει λόγω προπόνησης ή το πιάσιμο που νιώθει σε όλο της το σώμα όταν γυρνάει από την πισίνα. Έμαθε πως όλα αυτά αξίζουν. Έμαθε να ξεπερνάει τον εαυτό της και κατάλαβε πως τα ανθρώπινα όριά της είναι πολύ πιο μακριά από εκεί που νόμιζε. Βασικά δεν έχει καν όρια. Έμαθε πως το να είσαι μέλος μίας ομάδας η οποία σε υποστηρίζει και ζητωκραυγάζει για σένα, δεν είναι κάτι που το έχουν όλοι. Για τη μάνα δεν συγκρίνεται η υπερηφάνεια που νιώθει όταν βλέπει τις συναθλήτριές της να αγωνιούν για το παιδί της, να της φωνάζουν «πάμεεε!» και να την χειροκροτούν. Και είναι υπερηφάνεια όχι μόνο για την κόρη της αλλά και για τις φίλες που επέλεξε να έχει. Στην τελική αυτό δεν είναι που θέλουν όλοι οι γονείς να μάθουν στα παιδιά τους; Να δουλεύουν πολύ, να μην τα παρατάνε, να βρουν ανθρώπους με τους οποίους θα ταιριάξουν, να λατρέψουν τη ζωή. Ναι, καμιά φορά είναι δύσκολο να είσαι η μάνα του παιδιού σου. Αλλά βλέποντάς το να κάνει αυτό που αγαπάει περισσότερο, δεν αξίζουν όλες οι θυσίες σου;
