Την ημέρα που ολόκληρος ο πλανήτης έδινε φωνή στα άτομα με αναπηρία, εδώ στην Ελλάδα και στη δική τους γιορτή, έχασαν τη… φωνή τους.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Χθες, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, μαζεύτηκε η ελίτ του αθλητισμού των ΑμεΑ. Όλοι αυτοί οι εξαιρετικοί αθλητές και αθλήτριες που πέτυχαν σπουδαία πράγματα στα αγωνίσματά τους τη χρονιά που ολοκληρώνεται σε λίγες μέρες.
Με χαρά, δέχθηκα το γεγονός ότι η δημόσια τηλεόραση αποφάσισε να διαθέσει τηλεοπτικό χρόνο προκειμένου να μεταδώσει ζωντάνα τη βράβευση αυτών των αθλητών. Την ώρα που οι περισσότεροι θα παρακολουθούσαν το ποδοσφαιρικό ντέρμπι Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ, εγώ είχα επιλέξει να συντονιστώ με τη ΝΕΡΙΤ sports για να δω να τιμώνται όλοι αυτοί οι αθλητές αλλά και ο δικός μας, ο Αριστομένης Νικολόπουλος.
Στην προσπάθεια τους οι διοργανωτές να χωρέσουν όλες τις βραβεύσεις στον τηλεοπτικό χρόνο, προχώρησαν σε μαζικές απονομές ανά άθλημα. Ουδέν μεμπτόν ως εδώ. Άλλωστε είναι πολύ ωραίο έστω και με αυτόν τον τρόπο, οι αθλητές και αθλήτριες που μόχθησαν για τις διακρίσεις τους, να εμφανιστούν στην τηλεόραση.
Το φάουλ (είναι της μόδας τελευταία από υπουργεία, ΓΓΑ και ομοσπονδίες) ήταν ότι στέρησαν από τους πρωταγωνιστές το δικαίωμα να πουν δυο λόγια. Να ακουστούν οι φώνες τους. Να ευχαριστήσουν κάποιους ανθρώπους δημόσια. Αντ’ αυτού, ακούσαμε διάφορους πολιτικούς και εκπροσώπους αυτών, να βγάζουν προεκλογικούς λόγους και τους αθλητές να παρακολουθούν αμήχανα.
Άνθρωποι οι οποίοι λίγες ώρες πριν από την εκδήλωση, αμφιβάλλω αν γνώριζαν ποιος είναι ο Γιάννης Κωστάκης, η Στέλλα Σμαραγδή, ο Παύλος Μάμαλος (ενδεικτικα αναφέρω κάποια ονόματα), παρέδωσαν τα βραβεία και έβγαλαν λόγο οι ίδιοι! Παγκόσμια πρωτοτυπία. Πουθενά στον πλανήτη, δεν έχει υπάρξει ανάλογη εκδήλωση αθλητική ή μη με τον βραβεύων να λέει δυο… λόγια και τον βραβευόμενο απλά να αποχωρεί με το βραβείο.
Οι μόνοι που έπρεπε να έχουν χθες λόγο, είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές. Οι αθλητές που ταλαιπωρούνται με πολύωρες προπονήσεις, που ζουν μία ζωή γεμάτη από κανόνες, περιορισμούς και μεγάλη ψυχολογική πίεση.
Αμέσως μετά τους αθλητές, οι μόνοι που δικαιωματικά παίρνουν το λόγο, είναι οι χορηγοί. Αυτοί που χρηματοδοτούν την προσπάθεια των αθλητών και τους συμπαραστέκονται στα προβλήματα τους.
Οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση για να τιμηθούν, θα μπορούσαν να κάνουν την… παρατήρηση τους. Ίσως όμως το σαβουάρ βιβρ του καλεσμένου, να έβαλε στοπ στην… γκρίνια.
Λίγες ώρες νωρίτερα, τα άτομα με αναπηρία διαδήλωναν για τα δικαιώματα τους στο κέντρο της Αθήνας και κατευθύνθηκαν προς το υπουργείο οικονομικών προκειμένου να καταθέσουν ψήφισμα στον αρμόδιο υπουργό. Εκεί, άτομα ευρισκόμενα σε αμαξίδιο, άτομα που δε βλέπουν και δεν κάνουν βήμα δίχως το άσπρο μπαστούνι τους, βρέθηκαν αντιμέτωπα με αρματωμένους αστυνομικούς των ΜΑΤ. Πολλά συγχαρητήρια στον εγκέφαλο που έδωσε την εντολή να στηθεί αυτό το σκηνικό για την αναπαραγωγή θλιβερού οπτικοακουστικού υλικού. Εικόνες απαράδεκτες που θα έπρεπε να μας θυμώνουν όλους μας.
Ο αγαπητός υπουργός κύριος Κικίλιας, λίγες μέρες πριν στην Πάτρα εξεμάνη όταν αντίκρυσε δεκάδες ΜΑΤ να τον περιμένουν για την προστασία του και αναχώρησε μέχρι να αποχωρήσουν. Άραγε χθες, εξεμάνη;
Θα κλείσω με τη δήλωση του πρωθυπουργού με την ευχή, οι δηλώσεις να σταματήσουν να γίνονται για τα ΜΜΕ και τις εντυπώσεις.
«Η παγκόσμια ημέρα για τα άτομα με αναπηρία, αναδεικνύει το χρέος που έχουμε όλοι, κάθε μέρα του χρόνου, απέναντι σε συνανθρώπους μας με ειδικές ανάγκες. Χρέος που γίνεται ακόμη πιο βαρύ στις δύσκολες μέρες που έφερε η οικονομική κρίση στον τόπο μας.
Πολιτεία και πολίτες υποχρεούμαστε να εξαντλήσουμε κάθε προσπάθεια για την εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων στα άτομα με αναπηρία, τη διευκόλυνση της καθημερινότητάς τους, την προσβασιμότητά τους παντού. Ιδίως μάλιστα στην παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό και την εργασία.
Τώρα που η οικονομία μας σταθεροποιείται, αποτελεί χρέος και προτεραιότητά μας να αποκαταστήσουμε με ταχείς ρυθμούς και τις αδικίες που προκάλεσε η κρίση.
Στόχος μας είναι να μπει τέλος σε κάθε αποκλεισμό και να διασφαλιστεί η πιο πλατιά κοινωνική συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία, αλλά και η ενεργός συμμετοχή τους σε κάθε διαδικασία λήψης αποφάσεων. Ας ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας στην ίδια κατεύθυνση».
