Έχουν περάσει 48 ώρες από το τέλος του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στίβου που έγινε στο Άμστερνταμ. Έχοντας απιστρέψει στην Αθήνα πλέον, κάνουμε τον απολογισμό όλων όσων είδαμε στην πρωτεύουσα της Ολλανδίας.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
φωτογραφία Αγγελος Ζυμάρας
azsportsimages.com
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή (ολική/μερική/περιληπτική/κατά παράφραση) των φωτογραφιών του Sportsfeed.gr με οποιονδήποτε τρόπο χωρίς τη προηγούμενη γραπτή άδεια (Ν. 2121/1993).
Περισσότερα από 90.000 εισιτήρια διατέθηκαν για τις πέντε μέρες των αγώνων, από τα συνολικά 100.000. Η δεύτερη και η τρίτη μέρα ήταν sold out.
Για τα δεδομένα της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, η διοργάνωση ήταν εξαιρετική. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς, ότι ο προϋπολογισμός ήταν 20.000.000 ευρώ, αλλά οι Ολλανδοί αποφάσισαν να κόψουν τα 8.000.000. Αυτό δημιούργησε αρκετά προβλήματα στην οργανωτική επιτροπή.
Περισσότεροι από 150 έλεγχοι αντι-ντόπινγκ διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια του ευρωπαϊκού με την Ελλάδα να κατέχει δύο ρεκόρ. Του πιο γρήγορου, πριν ακόμα τελειώσει ο αγώνας, με τη Βούλα Παπαχρήστου να καλείται να ελεγχθεί μετά το πρώτο της άλμα στον προκριματικό του τριπλούν (έπιασε αμέσως το όριο των 14μ.) και του μεγαλύτερου σε διάρκεια με τη Ράνια Ρεμπούλη να δίνει τρία δείγματα ούρων μέσα σε 3,5 ώρες.
Το Ολυμπιακό σταδιο του Άμστερνταμ, αν και παλιό, είναι ιδανικό για αγώνες στίβου. Οι Ολλανδοί το έχουν ιδιαίτερα προσεγμένο εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Οι δημοσιογράφοι είναι αυτοί που ταλαιπωρήθηκαν περισσότερο από όλους κατά τη διάρκεια των αγώνων. Το κέντρο τύπου απείχε 300 μέτρα από το στάδιο. Η μεικτή ζώνη ήταν περίπου 300 σκαλοπάτια ανέβα – κατέβα από τα δημοσιογραφικά θεωρεία και το σημείο που γινόταν οι τελετές απονομών, στην απέναντι πλευρά και έξω από το γήπεδο. Λίγο σας ενδιαφέρει…
Πριν από κάθε απονομή, οι διοργανωτές χάραζαν πάνω στα μετάλλια τα ονόματα και τις επιδόσεις των δικαιούχων, ενώ υπήρχε σκηνοθέτης και floor manager καθώς οι απονομές αντιμετωπίζοταν ως σόου.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των αγώνων ήταν ο αέρας και αυτό φάνηκε πιο ξεκάθαρα στο επί κοντώ των ανδρών. Τα βαριά κορμιά (άνω των 80 κιλών) πήραν τα μετάλλια και οι ligth Λαβιλενί – Φιλιππίδης έμειναν εκτός.
Η χαμένη ευκαιρία του Κώστα Φιλιππίδη στο επί κοντώ ήταν αυτή που στεναχώρησε περισσότερο τα μέλη της ελληνικής αποστολής, καθώς όπως εξελίχθηκε ο τελικός, ο αθλητής του Δημήτρη Κυτέα πήγαινε για το χρυσό. Ο ίδιος αντιμετώπισε ψύχραιμα την κατάσταση, αν και η στεναχώρια του ήταν εμφανής, όταν τον συναντήσαμε στη μεικτή ζώνη.
Στεφανίδη και Παπαχρήστου πήραν αναμενόμενα μετάλλια. Αυτό που κανείς δεν περίμενε ήταν ο τελικός της Πεσιρίδου στα 100μ. εμπόδια (6η) και η έκτη θέση της Ράνιας Ρεμπούλη στον ημιμαραθώνιο καταρρίπτοντας το πανελλήνιο ρεκόρ της Πολύζου από το 1988.
Η Πεσιρίδου θα είναι και το νέο όνομα στη λίστα των μίτινγκ της IAAF. Μετά τις εμφανίσεις της στο Άμστερνταμ, θεωρείται σίγουρη η κλήση της στα world challenge ενώ δεν αποκλείεται να κληθεί και σε ντάιαμοντ λιγκ. Η αθλήτρια της Ιωάννας Σιώμου έχει ανέβει επίπεδο.
Εξαιρετική και η εμφάνιση της Μαρίας Μπελιμπασάκη στα 200μ. όπου έμεινε εκτός τελικού για ελάχιστο, όπως και της Αναγνωστοπούλου στη δισκοβολία με την παρουσία της στον τελικό. Πολλές υποσχέσεις άφησε η σκυτάλη 4Χ400μ. των γυναικών, με την Ειρήνη Βασιλείου να κάνει το 2ο γρηγορότερο 400αρι (51.19) από τις 64 αθλήτριες. Μόνο η Ολλανδέζα Ντε Βίτε (50.89) ήταν πιο γρήγορη. Η ελληνική ομάδα έχει μεγάλες προοπτικές, αρκεί να το αντιληφθουν και οι αρμόδιοι.
Εξαιρετική κρίνεται και η παρουσία των ριπτών, Αναστασάκη (4ος στη σφυροβολία) και Κυριαζή (ατομικό ρεκόρ και τελικό στον ακοντισμό). Πέρσι αγωνίστηκαν στο ευρωπαϊκό Κ23 και φέτος διαπρέπουν με τους μεγάλους. Η Ελλάδα μπαίνει και πάλι δυναμικά στο προσκήνιο των ρίψεων.
Τσάκωνας και Δουβαλίδης είχαν την ευκαιρία για σπουδαία πράγματα (ιδίως ο πρώτος) αλλά δεν τους… βγήκε. Δυστυχώς έτσι είναι τα ατομικά αθλήματα. Μια κακή μέρα, ή μερικα λεπτά που δεν αισθάνεσαι καλά ή απλά δε σου βγαίνει, σε αφήνουν εκτός καθώς δεν υπάρχει συμπαίκτης να καλύψει την κακή σου μέρα. Αυτά συμβαίνουν και οι δύο πολύ καλοί αθλητές μας, μετά τους αγώνες τους τόνισαν πως δεν έχουν καμία δικαιολογία (αν και είχαν αλλά δεν ήθελαν να γραφτεί κάτι).
Το ίδιο ισχύει και για τη Νικόλ Κυριακοπούλου που αγωνίστηκε με πρόβλημα στη μέση, αλλά το κράτησε μυστικό. Η τέταρτη θέση, ίσως να θεωρείται αποτυχία, όμως δεν είναι. Πρόκειται για την 4η θέση στην Ευρώπη. Όχι στο βαλκανικό πρωτάθλημα. Ο Λαβιλενί ακυρώθηκε…
Ο πιο άτυχος της ελληνικής αποστολής ήταν ο Μιχάλης Μερτζιανίδης. Ούτε ο πιο ευφάνταστος δε θα μπορούσε να σκεφτεί τέτοιο σενάριο αποκλεισμού. Μια παραμάνα από το bip number έφυγε, και ο αριθμός του Έλληνα αθλητού του μήκους, άφησε ίχνος στο σκάμμα πιο πίσω από την προσγείωση του ίδιου και έχασε τουλάχιστον 20 πόντους που θα τον έβαζαν στον τελικό του μήκους.
Η πιο επική προσπάθεια, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ήταν αυτή της Αλεξίας Παππά. Στον τελικό των 10.000μ. παραπάτησε και έπεσε μέσα στο γκρουπ των αθλητριών που προπορευόταν, αλλά το μέγεθος της ατυχίας της πολλαπλασιάστηκε όταν από πάνω της πέρασε και την ποδοπάτησε η μοναδική αθλήτρια από τις 18 του τελικού που δεν ήταν μέχρι 1.60 ύψος και 50 κιλά βάρος. Η Ολλανδέζα Γιπ Βάστενμπουργκ που σωματικά είναι τύπου Σκίπερς, πάτησε με τα καρφιά την Παππά και στα δύο πόδια, με αποτέλεσμα η Ελληνίδα πρωταθλήτρια να τρέξει 4.400μ. αιμόφυρτη και με το στάδιο να αποθεώνει την προσπάθεια της.
Δεν τα πήγε καλά η ομάδα 4Χ100μ. των γυναικών, παρά τις υψηλές προσδοκίες και ο λόγος ήταν οι πολύ κακές αλλαγές. Δυστυχώς αυτό ήταν και θα συνεχίσει να είναι το πρόβλημα μέχρι να αποφασίσει ο Δημήτρης Ευαγγελόπουλος να καθιερώσει καμπ για τις σκυτάλες, ανδρών και γυναικών και όχι μόνο για τις βασικές τετράδες.
Πολύ καλά τα πήγε η ομάδα της Κύπρου συνολικά. Ο Τραΐκοβιτς ήταν η ευχάριστη έκπληξη, φτάνοντας μέχρι τον τελικό και την 5η θέση, πιάνοντας και το όριο για τους Ολυμπιακούς. Ο αθλητής του Άντι Γιαννουλάκη ήταν και από τους πιο δημοφιλείς αθλητές της διοργάνωσης, μετά και από την κίνηση του να φορέσει τη φόρμα του κατά τη διάρκεια βροχής σε μια από τις εθελόντριες που ήταν στο στάδιο για να μεταφέρει τα πράγματα του.
Και στα σπριντ τα πήγε καλά η Κύπρος με την ομάδα 4Χ100μ. των γυναικών να κάνει μεγάλο παγκύπριο ρεκόρ και να χάνει την πρόκριση στον τελικό για μια θέση.
Παρόντες στο Άμστερνταμ σχεδόν όλοι οι προπονητές των αθλητών της ελληνικής αποστολής, οι περισσότεροι με δικά τους έξοδα.
Η MVP εντός του σταδίου για την ελληνική αποστολή ήταν η Κατερίνα Στεφανίδη. Εκτός σταδίου τον τίτλο μοιράζονται δύο, αλλά δε θα αποκαλύψουμε τα ονόματα. Διέπρεψαν πάντως…
O Ντόμπρομιρ Καραμαρίνοφ είναι ο πιο έξυπνος παράγοντας του στίβου στην ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Ο Βούλγαρος πρόεδρος της βαλκανικής ομοσπονδίας και αντιπρόεδρος της ευρωπαϊκής ήταν πανταχού παρών. Φυσικά, πάνω από όλα για τη Βουλγαρία. Άλλωστε αυτός πλήρωσε (η ομοσπονδία δηλαδή) για να έχει Βούλγαρους δημοσιογράφους στο Άμστερνταμ προκειμένου να υπάρχει ο στίβος στα ΜΜΕ της Βουλγαρίας. Το ίδιο ακριβώς κάνει και με τους Ολυμπιακούς. Πληρώνει για τα εισιτήρια δημοσιογράφων να ταξιδέψουν στο Ρίο για να καλύψουν το στίβο…
Από το συμβούλιο του ΣΕΓΑΣ, με εξαίρεση τον Παναγιώτη Δημάκο που είναι μέλος της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, παρών κάθε μέρα στο γήπεδο ήταν ο πρόεδρος της ομοσπονδίας Κώστας Παναγόπουλος που παρακολούθησε όλα τα αγωνίσματα μαζί με τη σύζυγο του.
Πολλοί θρύλοι του παγκόσμιου στίβου βρέθηκαν στο Άμστερνταμ. Ο Τζόνοθαν Έντουαρντς ως σερ, η Καρολίνα Κλουφτ ως δημοσιογράφος και ο Αντρέας Θόρκιλντσεν ως… Θορ, με πολύ μπίρα και διαφορετικές συνοδούς, σχεδόν κάθε μέρα.
Η απουσία των Ρώσων σε όλα τα επίπεδα ήταν εμφανής. Έλειπαν κορυφαίοι αθλητές, έλειπαν οι ευτραφείς παράγοντες και φυσικά οι φασαριόζοι δημοσιογράφοι. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο μείον της διοργάνωσης. Ας ελπίσουμε ότι δε θα επαναληφθεί, γιατί ευρωπαϊκό χωρίς Ρώσους είναι σαν παναμερικανικοί αγώνες χωρίς Αμερικανούς.
Τα μετάλλια των Τούρκων ήταν το καθημερινό ανέκδοτο των αγώνων. Πήραν 11 μετάλλια από τα οποία μόνο τα δύο από γηγενείς και όχι εκ μεταγραφής αθλητές.
100μ. – αργυρό, Τζακ Αλί Χάρβεϊ (Τζαμάικα)
200μ. – αργυρό, Ραμίλ Γκουλίεφ (Αζερμπαϊτζάν)
3.000μ. στιπλ – αργυρό, Αράς Καγιά (Κένυα)
400μ. εμπόδια – χρυσό, Γιασμάνι Κοπέλο Εσκομπάρ (Κούβα)
Ημιμαραθώνιος – αργυρό, Κάαν Κιγιέν Όσμπιλεν (Κένυα)
10.000μ. – χρυσό, Πόλατ Κεμπόι Αρικάν (Κένυα)
10.000μ. – αργυρό, Αλί Καγιά (Κένυα)
5.000μ. – χρυσό, Γιασεμίν Καν (Κένυα)
10.000μ. – χρυσό, Γιασεμίν Καν (Κένυα)
3.000μ. στιπλ – χάλκινο μετάλλιο, Οζλέμ Καγιά (Τουρκία)
Σφαιροβολία – χάλκινο, Εμέλ Ντερέλι (Τουρκία)
Πολλά συγχαρητήρια στην ΕΡΤ, η οποία έστω και την ύστατη στιγμή αποφάσισε να κάνει αποστολή στο Άμστερνταμ. Οι συνάδελφοι Νίκος Τσώνης και Δημήτρης Χατζηγεωργίου περνούσαν ώρες στο κέντρο Τύπου για να προετοιμαστούν για τους αγώνες. Επιτέλους ο στίβος επέστρεψε στην τηλεόραση και μακάρι η διοίκηση της ΕΡΤ να τον κρατήσει εκεί. Την επόμενη φορά ωστόσο, ας δώσει κάτι παραπάνω να έχει και μεικτή ζώνη.
Ο Γιώργος Καπουτζίδης είναι ο Νο1 φίλαθλος της Εθνικής ομάδας του στίβου. Τιμής ένεκεν ο ΣΕΓΑΣ πρέπει να του δώσει μια εμφάνιση της ομάδας (που είναι ο μεγάλος του καημός αλλά ντρέπεται να το ζητήσει ο ίδιος) για να είναι ομοιόμορφη η παρουσία όλου του γκρουπ, αφού παρακολουθεί τους αγώνες με την ελληνική αποστολή.
ΥΓ1. Οι μεγαλύτεροι απατεώνες οδηγοί ταξί, είναι από το Σουρινάμ.
ΥΓ2. Αν το Άμστερνταμ δεν είναι τα coffe shop, ο τουρισμός θα ήταν κάτω τουλάχιστον 50%. Πρόκειται για μια από τις πιο αδιάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
ΥΓ3. Δεν υπάρχουν αγγλικά πουθενά. Όλα είναι γραμμένα σε αυτήν την περίεργη γλώσσα όπου κάθε λέξη έχει 15 σύμφωνα με ένα (το πολύ δύο) φωνήεν.
