Ταξιδεύουν από 19 διαφορετικές χώρες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, ως άλλοι νομάδες, κουβαλώντας μαζί τις οικογένειές τους. Αποστολή τους είναι η ομαλή διεξαγωγή των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων όπου Γης. Είναι οι «τσιγγάνοι των Ολυμπιακών Αγώνων».
του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas
Όχι, δεν πρόκειται για τους γνωστούς μας Ρομά, αλλά για ένα άλλο είδος τσιγγάνων αυτού του κόσμου, όπως οι ίδιοι αρέσκονται να αποκαλούν τους εαυτούς τους. Αυτοί οι «τσιγγάνοι» έχουν στο αίμα τους την αγάπη όχι απλά για τα ταξίδια, αλλά για κάτι πολύ ανώτερο: το Ολυμπιακό και το Παραολυμπιακό κίνημα. Περισσότεροι από 80 άνθρωποι κάθε χρώματος, φύλου, ειδικότητας και ηλικίας, προερχόμενοι από την Ολλανδία, την Ιταλία, μέχρι και την Αυστραλία, δημιουργούν κάθε δύο χρόνια ένα ιδιόμορφο καραβάνι, που έχει ως προορισμό του το κορυφαίο αθλητικό ραντεβού του πλανήτη. Σκοπός τους, να προσφέρουν την εξειδικευμένη γνώση και τα ταλέντα τους, σε τομείς που πολλοί από εμάς ούτε φανταζόμαστε ότι υπάρχουν, τα οποία είναι ωστόσο απαραίτητα για τη διεξαγωγή των Αγώνων.
Σε αυτήν ακριβώς την τεχνογνωσία των 84 σύγχρονων νομάδων, αφανών υπηρετών του Ολυμπισμού, ποντάρει η οργανωτική επιτροπή του Ρίο 2016 για να προσφέρει άρτιους Ολυμπιακούς Αγώνες σε ενάμιση περίπου χρόνο. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς τους πρωτότυπους μποέμηδες, όπως ο Τοντ Σέβερσον από τις ΗΠΑ βρίσκονται στο… κουρμπέτι επί δεκαετίες, αποτελώντας πλέον αναπόσπαστο τμήμα της ιστορίας των Αγώνων. «Η πρώτη μου εμπειρία σε αυτή τη δουλειά ήταν όταν εργαζόμουν στην Ατλάντα το 1996 και γνώρισα κάποιους Αυστραλούς», θυμάται ο Σέβερσον, ο οποίος είναι τώρα ο διεθυντής υπηρεσιών των Αγώνων του 2016. «Μετακόμισα στην Αυστραλία το 1998, προκειμένου να εργαστώ στους Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000. Συνηθίζω να λέω ότι αυτή ήταν η αρχή του τέλους για εμένα! Από εκείνη την ημέρα, έχω δουλέψει σε μία σειρά Ολυμπιακών πρότζεκτ – Σολτ Λέικ (2002), Αθήνα (2004), Τορίνο (2006), Πεκίνο (2008), Βανκούβερ (2010), Λονδίνο (2012), Σότσι (2014) και τελικά στο Ρίο».
Γεννητούρια στους Αγώνες
Ανάμεσα στα καθήκοντα των «Ολυμπιακών τσιγγάνων» είναι αυτά που ξεκινούν από απλές εργασίες, όπως η διαχείριση των εισιτηρίων, η ασφάλεια των χώρων και ο συντονισμός των εργατών και εθελοντών, και φτάνουν -στην περίπτωση του Σέβερσον- στο κλείσιμο συμφωνιών με ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, εταιρείες εστίασης, παροχής υπηρεσιών καθαριότητας, τροφοδοσίας στολών, καθώς και πιο εξειδικευμένες υπηρεσίες βάσει των ξεχωριστών αναγκών του κάθε πελάτη. Ωστόσο το σπουδαιότερο σημείο όλων των παραπάνω δεν είναι άλλο από τον ανθρώπινο παράγοντα της όλης υπόθεσης, και συγκεκριμένα το πώς οι ζωές των «τσιγγάνων» μας περιστρέφονται, εξελίσσονται και τελικά ανθούν γύρω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Λαμπρό παράδειγμα η οικογένεια Λεκλέρκ, του Γάλλου Πιέρ και της συζύγου του, Ματίλντ, οι οποίοι έγιναν οι πρώτοι που ξεκίνησαν τη μόδα της γέννησης των παιδιών τους στο Ρίο! Η κόρη τους, Ζαν, είδε το πρώτο φως της ζωής στη βραζιλιάνικη πόλη το 2013, και από τότε ακόμη πέντε ζευγάρια, που εργάζονται στο Ρίο ενόψει των Αγώνων, γέννησαν τα παιδιά τους εκεί.
Μόνο για ταξιδιάρες ψυχές
Το ηθικό δίδαγμα; Απαραίτητα συστατικά για όποιον θέλει να δοκιμάσει τον τρόπο ζωής των «Ολυμπιακών τσιγγάνων» είναι η ευελιξία, και ένα διαρκές πνεύμα περιπέτειας. Άλλωστε, «υπάρχουν ελάχιστα επαγγέλματα στον κόσμο που μπορούν να προσφέρουν ένα εργασιακό περιβάλλον το οποίο σε ενθαρρύνει να ξεπεράσεις τα όριά σου σε καθημερινή βάση, παρέχοντάς σου την ίδια στιγμή την ευκαιρία να περιβάλλεις τον εαυτό σου με ορισμένους από του πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους στον πλανήτη», τονίζει με νόημα η Αυστραλή Αν-Μαρί Χόλαντ, διεθύντρια συντονισμού εργατικού πρσοωπικού στο Ρίο 2016. Όπως ανακαλεί μάλιστα με μία δόση… αποστροφής, «Κάποτε αποπειράθηκα να γυρίσω σε μία κανονική δουλειά στην Αυστραλία, αλλά τη μίσησα τόσο πολύ, που παραιτήθηκα μετά από τρεις μήνες!».
