Τί και αν είναι 42 ετών και έχει ήδη Ολυμπιακό μετάλλιο στο μαραθώνιο; Η Ντίνα Κάστορ το πήρε απόφαση και στις 13 Φεβρουαρίου θα βοηθήσει ως… λαγός νεότερες αθλήτριες να κερδίσουν θέση στην ομάδα των ΗΠΑ για τον μαραθώνιο των Αγώνων του Ρίο.
της Ελεονώρας Ρωσιάδου
[email protected]
Στους Αγώνες του 2004 στην Αθήνα, στον δυσκολότερο ίσως Μαραθώνιο στον κόσμο, η Κάστορ κατάφερε να κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο, όταν το μεγάλο φαβορί, Πόλα Ράντκλιφ εγκατέλειψε κλαίγοντας… Η 42χρονη Αμερικανίδα το 2014 έγινε μέλος της επιτροπής διοργάνωσης των τράιαλς του μαραθωνίου που θα διεξαχθούν στο Λος Άντζελες και ενώ είχε την επιλογή να παρακολουθήσει σαν θεατής τον αγώνα αποφάσισε τελικά να τον… τρέξει.
Όλα ξεκίνησαν όταν στο μαραθώνιο του Σικάγου με 2:27.47 ήταν η πρώτη μεταξύ των Αμερικανίδων. Ο χρόνος αυτός είναι η καλύτερη της επίδοση τα τελευταία έξι χρόνια. Ωστόσο η πρωταθλήτρια η οποία κρατάει ακόμα τα ρεκόρ Αμερικής τόσο σε μαραθώνιο όσο και σε ημιμαραθώνιο, φαίνεται απρόθυμη να συμμετέχει για ακόμα μια φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες, θέλοντας να δώσει την ευκαιρία σε νεότερες αθλήτριες να ζήσουν το όνειρο τους. Η Κάστορ είναι πρόεδρος αθλητικού συλλόγου και μαζί με τον άντρα της Άντριου προετοιμάζουν αθλητές υψηλού επιπέδου μεγάλων αποστάσεων. Με αυτήν της κίνηση ευελπιστεί να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση και για υπόλοιπους δρομείς. «Έχουμε περίπου δέκα αθλήτριες στο σύλλογο και η κάθε μια από αυτές έχει τις προδιαγραφές για να τα τράιαλς του Ρίο. Διανύουν τη δεκαετία των 20s και είναι η πρώτη τους συμμετοχή σε αγώνες πρόκρισης για Ολυμπιακούς Aγώνες, οπότε θέλω να είμαι στη διάθεση τους και να τους βοηθήσω. Ο ανταγωνισμός μου είναι περισσότερο εσωτερικός και λιγότερο με τις άλλες αθλήτριες» ήταν τα λόγια της Αμερικανίδας. Η Κάστορ μπήκε στην ομάδα των ΗΠΑ το 2000 όταν κέρδισε τα δοκιμαστικά στα 10.000μ., μεταπήδησε στο μαραθώνιο με αποκορύφωση το χάλκινο μετάλλιο στην Αθήνα 2004, ωστόσο ένα σπασμένο πόδι την άφησε εκτός των Ολυμπιακών του 2008 και το 2012 δεν κατάφερε να μπει στην ομάδα για το Λονδίνο. Αντί να τα παρατήσει ή να συνταξιοδοτηθεί η Κάστορ συνέχισε λειτουργώντας σαν μέντορας της ομάδας της.
«Ήταν μια οργανική μετάβαση για την καριέρα μου. Θέλω να βοηθήσω τους νεότερους αθλητές και αθλήτριες και να αποτελέσω έμπνευση να κατακτήσουν το δικό του Ολυμπιακό όνειρο. Παράλληλα μπορώ και απολαμβάνω το υψηλό επίπεδο του αθλήματος. Το επίτευγμα να τρέχω κάθε μέρα ακόμα και στην προπόνηση μου δίνει χαρά καθώς και η δυνατότητα συναγωνισμού λειτουργεί σαν επιβράβευση. Τα αγαπώ όλα και νιώθω απλά τόσο ευγνώμων που έχω μια μεγάλη σε διάρκεια αθλητική καριέρα. Η δουλεία έχει γίνει τρόπος ζωής και νιώθω ευγνωμοσύνη που ακόμα μπορώ να το αποκαλώ επάγγελμα».
