Ο τελικός των 400μ εμπόδια των γυναικών αναμενόταν να είναι ο σπουδαιότερος όλου του παγκοσμίου πρωταθλήματος και η Σίντνι Μακλάφλιν επιβεβαίωσε κάθε προσδοκία, καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ με τρομερή επίδοση και ήδη μας προετοιμάζει για την συνέχεια.
Μετά το εξωπραγματικό 50.68 της Μακλάφλιν στον τελικό ολόκληρος ο κόσμος του στίβου αναμένει να μάθει ποια θα είναι η συνέχεια για την 22χρονη Αμερικανίδα, η οποία δείχνει ότι μπορεί να κάνει τρομερά πράγματα και σε άλλο αγώνισμα εκτός από τα 400μ εμπόδια και οποιαδήποτε απόφαση ληφθεί θα είναι από τον προπονητή της, Μπόμπι Κέρσι. «Ο Μπόμπι και εγώ έχουμε συζητήσει για την πιθανή μου συμμετοχή σε άλλα αγωνίσματα, αλλά δεν ξέρω αν θα γίνει αυτό. Πιστεύω ότι θα αποφασίσουμε όταν τελειώσει η σεζόν αν θα παραμείνουμε στα 400μ εμπόδια ή αν θα αγωνιστώ αλλού».
Η κούρσα του τελικού στο Όρεγκον ήταν η κορυφαία στην ιστορία του αγωνίσματος και σύμφωνα με την παγκόσμια ρεκορντγούμαν είναι αποτέλεσμα προπόνησης και χαρίσματος: «Απλά βάζεις όλα όσα έχεις κάνει στην προπόνηση στον αγώνα σε σημείο που είναι σαν να αφήνεις το σώμα σου να κάνει αυτό που κάνει πάντα. Θέλω να πω, χωρίς να το σκέφτεσαι υπερβολικά, απλά απελευθερώνεις τα δώρα και τα ταλέντα που σου έδωσε ο Θεός. Και νομίζω ότι οι καλύτεροι αγώνες που έχω τρέξει ποτέ, είναι εκείνοι όπου απλά απελευθερώνω τα δώρα που μου έχουν δοθεί. Αλλά πιστεύω ότι υπάρχει πάντα τρόπος να βελτιωθείς».
Όλοι συμφωνούν ότι το φαινόμενο των 400μ εμποδίων πρέπει να αγωνιστεί και στα 400μ απλά και να κυνηγήσει το πολυσυζητημένο παγκόσμιο ρεκόρ της Ανατολικογερμανίδας, Μαρίτα Κοχ (47.60). Το αν σκέφτεται να τρέξει το 400άρι, της ρωτήθηκε στην συνέντευξη τύπου μετά την απονομή των μεταλλίων και απάντηση που έδωσε ήταν η εξής: «Πιστεύω πως όλα είναι πιθανά, αλλά την απόφαση θα την αφήσω στα χέρια του προπονητή μου. Θεωρεί ότι υπάρχουν πολλά ακόμα που πρέπει να γίνουν. Δεν υπάρχουν όρια και αυτό είναι σίγουρο».
Το παγκόσμιο ρεκόρ και η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου σε παγκόσμιο πρωτάθλημα ήρθαν κάτω από τις καλύτερες συνθήκες για την Αμερικανίδα, τρέχοντας μπροστά στην οικογένειά της και στους συμπατριώτες της. Μετά τον τερματισμό της βρέθηκε καθιστή στο ταρτάν για αρκετά λεπτά για να απολαύσει την κάθε στιγμή: «Αφιέρωσα μια στιγμή για να ευχαριστηθώ αυτό που πέτυχα. Πολλές φορές περνάει ο αγώνας και ξεχνάς τι έχει συμβεί. Πραγματικά ήθελα απλώς να καθίσω εκεί για μια στιγμή και να τα απορροφήσω όλα πριν μπω στην τρέλα αυτού που επρόκειτο να ακολουθήσει. Το σημαντικότερο πράγμα για μένα ήταν απλώς να έχω τους φίλους και την οικογένεια μου εδώ, καθώς στο Τόκιο δεν είχα κανέναν. Ήταν πραγματικά σπουδαίο να γίνει ένα πρωτάθλημα στις ΗΠΑ, όπου όλη η οικογένειά μου θα μπορούσε να είναι εκεί».
Ο τελικός των 400μ εμπόδια ήταν, αν όχι ο πιο αναμενόμενος, σίγουρα ανάμεσα σε αυτούς που το κοινό δεν ήθελε να χάσει με τίποτα και η Μακλάφλιν αναγνωρίζει την αύξηση της προβολής του αγωνίσματός της: «Σίγουρα φέτος τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω μας όπως ποτέ ξανά. Αλλά νομίζω ότι αυτό που το κάνει τόσο εκπληκτικό είναι ότι πήραμε ένα αγώνισμα που πραγματικά δεν ήταν πολύ δημοφιλής και το κάναμε βασικό στον στίβο. Νομίζω ότι αυτό χρειάζονται τα 400μ εμπόδια για να συνεχίσει να αναπτύσσεται ανάμεσα σε αγωνίσματα που είναι πραγματικά πολύ ανταγωνιστικά.
