Η χθεσινή ήττα του Ράφαελ Ναδάλ από τον Στάνισλας Βαβρίνκα στον τελικό του Αυστραλιανού Όπεν είναι βέβαιο ότι οφείλεται εν πολλοίς στον απρόσμενο τραυματισμό που υπέστη στην πλάτη. Το ερώτημα δείχνει πλέον να είναι αν το καταπονημένο κορμί του χαρισματικού Ισπανού θα σταθεί τελικά εμπόδιο στον δρόμο του προς την απόλυτη κορυφή…
του Νίκου Κούδα
[email protected]
Χωρίς ίχνος διάθεσης να μειωθεί η καταπληκτική εμφάνιση του 28χρονου Ελβετού στον χθεσινό -πρώτο του- τελικό, είναι σχεδόν σίγουρο ότι με έναν απόλυτα υγιή Ναδάλ απέναντί του, λογικά θα μιλούσαμε για έναν ακόμη θρίαμβο του Ισπανού. Άλλωστε, όταν σε 12 προηγούμενες μεταξύ τους αναμετρήσεις ο Βαβρίνκα δεν είχε καταφέρει όχι απλά να νικήσει, αλλά να μην κερδίσει ούτε σετ (26-0), η εικασία τείνει προς τη βεβαιότητα.
Έχοντας επιβληθεί στον ημιτελικό του μεγάλου του αντιπάλου, Ρότζερ Φέντερερ, για 23η φορά σε 33 αγώνες, ο αγαπημένος των Ισπανών «Ράφα» επιβεβαίωσε με εμφατικό τρόπο το στάτους του κατά πολλούς κορυφαίου σύγχρονου τενίστα. Μάλιστα για χάρη του ο θρυλικός Πιτ Σάμπρας έκανε το μακρύ ταξίδι μέχρι τη Μελβούρνη, προκειμένου να τον παρακολουθήσει από κοντά να ισοφαρίζει την επίδοσή του των 14 τίτλων Γκραν Σλαμ. Τελικά όμως το 13 αποδείχτηκε όντως… γρουσούζικο για τον 28χρονο Ισπανό, που θα πρέπει να περιμένει μέχρι τον Ιούνιο και το Ρολάν Γκαρός προκειμένου να διευρύνει την τροπαιοθήκη του. Αν και ο επόμενος τίτλος αποτελεί λογικά θέμα χρόνου, και ο μεγάλος στόχος της αποκαθήλωσης του Φέντερερ (με τους 17 τίτλους) παραμένει ζωντανός, το κρίσιμο ερώτημα για τον Ναδάλ εξακολουθεί να είναι το εξής: για πόσο καιρό θα παραμείνει υγιής;
Το ερώτημα, που από χθες έχει γίνει ακόμη πιο επίκαιρο, «στοιχειώνει» με απειλητική συχνότητα τα όνειρα του Ισπανού, καθώς αποδεικνύεται ότι το δυναμικό στυλ παιχνιδιού του έχει τελικά ακριβό τίμημα πάνω στο σώμα του. Θαρρείς και για κάθε διάστημα εξαιρετικής φόρμας και επιτυχιών που διανύει, θα πρέπει να το «πληρώνει» με επίπονους τραυματισμούς που τον κρατούν μακριά από τα γήπεδα για μακρά χρονικά διαστήματα. Οι αριθμοί είναι -ως συνήθως- αμείλικτοι στην αποτύπωση της πραγματικότητας: αυτή ήταν η 5η φορά που ο Ναδάλ έχασε τελείως ή τραυματίστηκε σε Αυστραλιανό Όπεν (2006, 2010, 2011, 2013 και 2014), ενώ το 2012 είχε περάσει σχεδόν 1 χρόνο… στα πιτς (Ιούνιος 2012 – Φεβρουάριος 2013) όταν είχε τραυματιστεί κατά τη διάρκεια του Γουίμπλεντον, χάνοντας στη συνέχεια κατά σειρά λόγω τενοντίτιδας στο γόνατο τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, το Ρότζερς Καπ, το Σινσινάτι Μάστερς, το Αμερικανικό Όπεν και τέλος το Αυστραλιανό Όπεν του 2013. Εξαιτίας της απουσίας του, ο Ισπανός είχε πέσει αρχικά στο Νο.4 της παγκόσμιας κατάταξης τον Σεπτέμβριο του 2012, κλείνοντας τη χρονιά στην ίδια θέση (εκτός πρώτης δυάδας για πρώτη φορά από το 2004), για να καταλήξει εκτός Top-4 για πρώτη φορά από το 2005.
Παρά τη δυσκολία της κατάστασής του, ο Ναδάλ επιβεβαίωσε τον τίτλο του ασυμβίβαστου μαχητή, πραγματοποιώντας ένα ονειρεμένο comeback μέσα στο 2013. Ήταν η χρονιά κατά την οποία επέστρεψε στο Νο.1, φτάνοντας σε 14 τελικούς εκ των οποίων κατέκτησε τους 10 (ρεκόρ νικών 75–7, με ποσοστό 91.46%), μεταξύ αυτών το 8ο Ρολάν Γκαρός και το 2ο Αμερικανικό Όπεν της καριέρας του! Η μεγάλη επιστροφή ήταν αδιαμφισβήτητη. Θα έχει όμως την ανάλογη συνέχεια;
Στις 3 Ιουνίου ο «βασιλιάς του χώματος» θα γιορτάζει τα 28α γενέθλιά του, ως συνήθως στο Παρίσι, κατά τη διάρκεια του πολυαγαπημένου του Ρολάν Γκαρός. Ηλικία κάθε άλλο παρά απαγορευτική για έναν τενίστα στο αποκορύφωμα του παιχνιδιού και της καριέρας του. Με τη μόνη διαφορά ότι αυτός ο 28χρονος θυμίζει… βετεράνο μονομάχο, έχοντας στην πλάτη του 19 τελικούς Γκραν Σλαμ, 37 τελικούς Masters 1000 και πληθώρα αγώνων σε μικρότερα τουρνουά, σε ένα ιλιγγιώδες σύνολο 799 επίσημων αγώνων. Αν το σώμα του δεν τον «προδώσει» τόσο σκληρά όσο χθες, ο στόχος των 18 τίτλων Γκραν Σλαμ παραμένει εφικτός.
Αυτό το «αν», ωστόσο, φαντάζει για την ώρα αρκετά μεγάλο…
