Η Oλυμπιακή επιτροπή της Ουκρανίας ζήτησε από τη ΔΟΕ να επιτρέψει στους αθλητές που εκπροσωπούν τη χώρα στους Αγώνες του Σότσι να αγωνιστούν με μαύρα περιβραχιόνια στη μνήμη των θυμάτων των βίαιων ταραχών που μαίνονται στο Κίεβο. Η ΔΟΕ αρνήθηκε επικαλούμενη το καταστατικό της.
του Δημήτρη Χρυσάνθη
[email protected]
follow me @dchryss
«Δεν υπάρχει χώρος για πολιτικές διαμαρτυρίες στους Ολυμπιακούς Αγώνες», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Μαρκ Άνταμς. Το θέμα είναι σοβαρό. Η υποκρισία των ηγητόρων του διεθνούς αθλητικού κινήματος καταντάει προκλητική.
Διότι την ώρα που απαγορεύουν στον Ουκρανό αθλητή να φορέσει το περιβραχιόνιο, όλο το Σότσι είναι γεμάτο με τα logos των χορηγών. Την ώρα που απαγορεύουν στον ποδοσφαιριστή να φορά και να επιδεικνύει άλλο μπλουζάκι μέσα από τη φανέλα του, αυτή η φανέλα είναι γεμάτη διαφήμιση. Την ώρα που απαγορεύουν την ανάρτηση πανό με πολιτικό περιεχόμενο στα γήπεδα, αυτά τα γήπεδα φέρουν την ονομασία πολυεθνικών κολοσσών. Την ώρα που απαγορεύουν στους σκιέρ στο Σότσι να τοποθετήσουν στο κράνος τους αυτοκόλλητο στη μνήμη της Σάρα Μπερκ, που σκοτώθηκε σε ατύχημα το 2012, ανέχονται τη μετατροπή των Ολυμπιακών Αγώνων σε πεδίο επίδειξης πολιτικής ισχύος από τον Πούτιν
Ο αθλητισμός αφορά πολύ κόσμο. Στην πραγματικότητα και λόγω της πολύ μεγάλης απήχησης που έχουν τα σπορ σε πλατιές μάζες ανθρώπων, είναι ένας παγκόσμιος αγωγός μετάδοσης μηνυμάτων. Πάσης φύσεως μηνυμάτων. Και πολιτικών. Η δύναμή του είναι τεράστια και πρώτοι την αντιλήφθηκαν αυτοί που έσπευσαν να μετατρέψουν, προς ίδιον όφελος πρώτα και πάνω απ’ όλα, το αθλητικό κίνημα σε… εμποροπανήγυρη. Για να τα καταφέρουν έπρεπε να κρατήσουν τον αγωγό «καθαρό», «αχρωμάτιστο», ώστε να μπορεί να ρεύσει το χρήμα ανενόχλητο. Διότι, ως γνωστόν, το χρήμα δεν έχει ούτε Θεό ούτε πατρίδα ούτε ιδεολογία και η ροή του διευκολύνεται όταν δεν ταυτίζεται με αυτά.
Η από-πολιτικοποίηση των σπορ ήταν το πιο σημαντικό βήμα που έπρεπε να γίνει για να πειστούν οι χορηγοί να επενδύσουν τα εκατομμύριά τους. Ο αγωγός έπρεπε να χρησιμοποιηθεί μόνο για τη μετάδοση εμπορικών μηνυμάτων. Σύντομα οι φίλαθλοι έγιναν «αγορές». Τα σπορ «προϊόντα». Και το αθλητικό ιδεώδες κοστολογείται σε εκατομμύρια Ευρώ ή δολάρια.
Όλα αυτά χάρη σε μια διάταξη στο καταστατικό της ΔΟΕ, που υιοθέτησαν όλες οι παγκόσμιες ομοσπονδίες. «Η πολιτική δεν έχει σχέση με τον αθλητισμό».
Εσείς τι λέτε όμως; Δεν έχει;
