Η αθλήτρια του Αντώνη Γιαννουλάκη με τις πρώτες της κούρσες μετά από 20 μήνες έδειξε ότι ξεπέρασε το σοβαρό τραυματισμό του 2019 που θα μπορούσε να δώσει τέλος στην καριέρα της.
Η Ραμόνα Παπαϊωάννου είναι ο ορισμός της μαχήτριας. Είναι κλασικό παράδειγμα αθλήτριας με ψυχολογία αγώνων, όταν είναι καλά φροντίζει να το δείχνει. Στο βιογραφικό της έχει συμμετοχή σε ημιτελικό παγκοσμίου πρωταθλήματος, συμμετοχές σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, μεσογειακούς και κοινοπολιτειακούς αγώνες αλλά και μία Ολυμπιακή συμμετοχή, στο Ρίο το 2016, και στα 100μ και στα 200μ. Στα 100μ το ατομικό της είναι το 11.25 (1.1) που είχε σημειώσει στα 100μ τον Ιούνιο του 2016 και στα 200μ το 23.10 (0.0) από τον προκριματικό του Ρίο. Στη 10ετή+ πορεία της στα στάδια έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου, ειδικά από το 2017 και μετά, λόγω τραυματισμών.
Για τρία χρόνια έκανε ό,τι χρειαζόταν κάθε φορά, εγχείρηση και αμέτρητες θεραπείες, με πείσμα επέστρεφε στις προπονήσεις, έβγαζε όλη τη χειμερινή προπόνηση, και στους πρώτους της αγώνες το καλοκαίρι έβγαζε ξανά κάποιο τραυματισμό. Το 2019 έδειξε ότι ήταν επιτέλους σε καλό δρόμο με σταθερότητα στις κούρσες της και με το οριακά ευνοϊκό 200άρι σε 22.99 (+2.1) στα Δρόμεια. Το ενδεχόμενο της παρουσίας της στο παγκόσμιο της Ντόχα ήταν κάτι αρκετά εφικτό σε εκείνη τη χρονική στιγμή, η μοίρα όμως της επιφύλασσε έναν ακόμα Γολγοθά. Ο τελευταίος της τραυματισμός στο ευρωπαϊκό ομάδων του 2019 στο Βαράζντιν μετά από πτώση στα 200μ ήταν ο δυσκολότερος όλων, αφού διαγνώστηκε με αποκόλληση δικεφάλου και υπήρχε ο φόβος ότι δε θα μπορούσε να τρέξει ξανά. Αυτή η επιστροφή στο σημείο μηδέν θα ανάγκαζε πολλούς να σταματήσουν, όχι όμως τη Ραμόνα. Έκανε ξανά εγχείρηση, έκανε ξανά θεραπείες και 20 μήνες μετά, πριν δύο μέρες, έτρεξε υγιής τα 100μ. Η αναβολή των Ολυμπιακών του Τόκιο για το 2021 της χάρισε το χρονικό περιθώριο που χρειαζόταν για να εκπληρώσει το όνειρο της 2ης Ολυμπιακής συμμετοχής. Η αρχή έγινε από τη Λεμεσό, όπου έτρεξε πλάι στη νέα συναθλήτριά της, Σκεύη Ανδρέου, δύο κούρσες στα 100μ. Με 11.78 (-2.3) στον προκριματικό και 11.70 (-0.8) στον τελικό έθεσε τις βάσεις για ακόμα πιο γρήγορες κούρσες στη συνέχεια και για πρόκριση στο Τόκιο μέσω ράνκινγκ, μιας και το Ολυμπιακό όριο του 11.15 θεωρείται αρκετά δύσκολο. Η ίδια τόνισε στο Sportsfeed τα εξής για την επιστροφή της:
«Αρχικά για εμένα το σημαντικότερο που με κάνει χαρούμενη είναι ότι είμαι απόλυτα υγιής και πως μετά από σχεδόν 2 χρόνια ολοκλήρωσα δυο κούρσες των 100μ. Φυσικά ακόμα είναι πολύ νωρίς, έχω βγάλει αρκετή προπόνηση και το σώμα μου ακόμα είναι βαρύ και κουρασμένο από τα προπονητικά μέτρα και τα βάρη. Το πρώτο δείγμα όμως με αφήνει ικανοποιημένη, κυρίως από την προκριματική κούρσα που είχα πολύ αρνητικό αέρα. Στη κούρσα του τελικού λόγω μη φορμαρίσματος και της περιόδου αυτής μου βγήκε σφίξιμο και κούραση από τον προκριματικό και δεν είχα την ανάπτυξη που ήθελα και έκανα αρκετά λάθη, που θα πρέπει να διορθώσω, όμως ήταν λογικό να συμβεί αυτό. Το σημαντικότερο είναι να έχω την υγεία μου και όλα θα πάνε καλά, έχουμε δουλέψει σωστά, ποιοτικά, έχω εμπιστοσύνη στην προπόνηση που κάναμε και ξέρω ότι είμαι στο σωστό δρόμο. Πέρασα έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό που αν δεν είχα πάει σε καλό γιατρό και αν δεν είχα κάνει καλή αποκατάσταση το πιθανότερο είναι πως η καριέρα μου στο στίβο θα είχε τελειώσει. Κι όμως, εχθές έδειξα ότι επιστρέφω σιγά σιγά και θα αρχίσω να βρίσκω τον εαυτό μου και θα το παλέψω με όλη μου τη δύναμη μέχρι τέλους για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς αγώνες».
