Ο Αλέξανδρος Παπαμιχαήλ έγινε το 7ο μέλος της Ολυμπιακής ομάδας του στίβου για το Τόκιο μετά τη λήξη της περιόδου πρόκρισης για τα 50χλμ βάδην στις 31 Μαΐου.
Ο Καρδιτσιώτης βαδιστής παρά το εξαιρετική 3:51:03 του στο Ντούντιντσε το Μάρτιο που είναι πολύ κοντά στο Ολυμπιακό όριο του 3:50:00 πήρε την πρόκριση ως ο 56ος κατά σειρά από τους συνολικά 60 αθλητές, μέσω του παγκόσμιου ράνκινγκ της WA. Μέχρι την τελευταία στιγμή της περιόδου πρόκρισης δεν ήθελε να το πανηγυρίσει γιατί λόγω της θέσης του είχε το άγχος μην γίνει κάτι απρόοπτο, τελικά όμως τη Δευτέρα το βράδυ η 3η του Ολυμπιακή συμμετοχή μετά το Λονδίνο το 2012 και το Ρίο το 2016 έγινε πραγματικότητα και με τη βούλα. Ο ίδιος είχε να ξεπεράσει αρκετά εμπόδια για να φτάσει σε αυτό το αποτέλεσμα και για αυτό το λόγο είναι ιδιαίτερα χαρούμενος και περήφανος: «Όταν ξεκίνησα να κάνω βάδην ποτέ δεν είχα στόχο να συμμετάσχω σε όσες περισσότερες μεγάλες διοργανώσεις μπορούσα. Σίγουρα είχα όμως στο μυαλό μου να συμμετάσχω έστω μια φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Σήμερα αισθάνομαι ευλογημένος που κατάφερα με πάρα πολλές δυσκολίες, ειδικά πέρυσι και φέτος, να εξασφαλίσω για 3η φορά την συμμετοχή».
Ο κορυφαίος Έλληνας βαδιστής αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε ένα «παραθυράκι» της διαδικασίας πρόκρισης που εκμεταλλεύτηκαν πολλές χώρες στη διοργάνωση του Ντούντιντσε, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να τον περάσουν στην κατάταξη αθλητές υποδεέστεροι του: «Το σύστημα πρόκρισης φέτος ήταν πολύ άδικο για τα 50χλμ βάδην. Το χειρότερο ήταν που έγινε μπροστά στα μάτια μου στον αγώνα στο Ντούντιντσε που έκανα μια από τις καλύτερες επιδόσεις που έχω σημειώσει μέχρι τώρα, το 3:51:03. Αυτή τη στιγμή έχω την 56η θέση ανάμεσα στους 60, κάτι το οποίο είναι πλασματικό. Βάσει επιδόσεων έχω την 40η θέση και μόνο από τον αγώνα του Ντούντιντσε, που ήταν και ο μοναδικός αγώνας που αγωνίστηκαν αθλητές από όλον τον κόσμο, έχασα 16 θέσεις επειδή κάποιες χώρες προτίμησαν να κάνουν τα εθνικά τους πρωταθλήματα στον συγκεκριμένο αγώνα, και να πάρουν και αυτοί τους βαθμούς της 1η θέσης έξτρα από την επίδοση τους, κάτι το οποίο εμείς δεν το γνωρίζαμε ώστε να το κάνουμε και εμείς! Έτσι λοιπόν όλοι αυτοί οι αθλητές με κατώτερες επιδόσεις τερματίζοντας πίσω από μένα με πέρασαν στην παγκόσμια κατάταξη με κίνδυνο ακόμη και να με πετάξουν εκτός! Το ίδιο πρόβλημα είχε και ένας αθλητής Καναδός που έπαθε το ίδιο πράγμα με εμένα, Αυτός είχε και το προβλήμα του ότι δεν μπορούσε να μετακινηθεί εκτός χώρας λόγω της κατάστασης με την πανδημία, δεν τον άφηνε η χώρα του να πάει στην Ευρώπη για αγώνες. Άρα καταλαβαίνει κανείς πόσο δύσκολο ήταν όλο αυτό στη διαχείριση σε συνδυασμό με έναν τραυματισμό που έχω εδώ και πολύ καιρό. Ευτυχώς στο ευρωπαϊκό κύπελλο που ακολούθησε δεν έγιναν σημαντικές επιδόσεις και δεν άλλαξε δραματικά το ράνκινγκ. Αυτή ήταν η κατάσταση που διαδραματίστηκε όλο αυτό το διάστημα, η οποία ήταν πολύ αγχωτική, αλλά ευτυχώς τέλος καλό, όλα καλά».
