Παραολυμπιονίκες φέρνουν την αλλαγή στο χώρο της μόδας

Αθλήτριες και αθλητές ΑμεΑ που έχουν μάθει να παραμερίζουν την αναπηρία και να κάνουν αυτό που αγαπούν χωρίς να δίνουν σημασία στα παράξενα βλέμματα, δείχνουν πως να αγαπήσει κανείς το σώμα του συμβάλλοντας στο να γίνει ο χώρος της μόδας προσιτός για όλους. 

της Αγγελικής Μαγκανά 
[email protected]

Από τα παλιά χρόνια ο χώρος της μόδας επιτάσσει το τέλειο, το ιδανικό, το αψεγάδιαστο. Το πρότυπο αυτό όσο κι αν εξυπηρετεί τη βιομηχανία της μόδας, άλλο τόσο υποκινεί την ανασφάλεια προς το ίδιο το σώμα και την απόρριψη σε οτιδήποτε δεν χωράει στα έτοιμα καλούπια.

Η Αυστραλή Ρόμπιν Λάμπερντ όταν ήταν μικρή πίστευε ότι ποτέ δεν θα μπορούσε λόγω της εγκεφαλικής της παράλυσης να γίνει μοντέλο. Μέχρι που η φωτογραφία της Τζίλιαν Μερκάδο, μοντέλο με μυϊκή δυστροφία να ποζάρει με αναπηρικό αμαξίδιο στην καμπάνια της Ντίζελ το 2014, της έδιωξε την αμφισβήτηση που είχε. Τώρα μπορούσε και εκείνη να σταθεί μπροστά στην κάμερα περήφανη για τον εαυτό της: «Ήταν απίστευτο, τα άτομα με αναπηρίες μπορούν να γίνουν τα κεντρικά πρόσωπα σε μεγάλες διαφημιστικές πινακίδες μέχρι και στην Τάιμ Σκουερς της Νέας Υόρκης. Ένας στους πέντε ανθρώπους έχει αναπηρία, ωστόσο, αν προσέξετε τα μέσα ενημέρωσης, ειδικά στον τομέα της μόδας και της διαφήμισης, δεν θα το υποθέτετε απαραίτητα επειδή δεν έχουμε την ανάλογη κάλυψη», δήλωσε.

Η Λάμπερντ κατέρριψε τα στερεότυπα και απέδειξε πως η αναπηρία της δεν αποτελεί εμπόδιο στο να κυνηγήσει τα όνειρά της. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 100μ Τ34 με αναπηρικό αμαξίδιο ενώ από πέρσι έχει υπογράψει και συμβόλαιο με ένα πρακτορείο μοντέλων του Σίδνεϊ.

Τα τελευταία πέντε χρόνια μοντέλα με αναπηρίες έχουν καταφέρει να κερδίσουν τη δική τους θέση στο χώρο του μόντελινγκ. Η αρχή έγινε το 2017 όταν η Λόρα Γουίλσον μαζί με την κουνιάδα της, Ζόε Πρόκτορ, καθηγήτρια τεχνών σε άτομα με μαθησιακές δυσκολίες, συνειδητοποιήσαν πως τα άτομα με αναπηρία δεν είχαν εκπροσώπηση στο χώρο της μόδας και της διαφήμισης. Τότε γεννήθηκε η ιδέα του  πρακτορείου Zebedee Talent με έδρα το Σίφιελντ της Βρετανίας που θα έφερνε την αλλαγή που χρειαζόταν να αποδεχτεί ο κόσμος και η αλλαγή ήρθε.

Η Φράνσις Ριβέρα, που ήταν ένα από τα πρώτα μοντέλα που υπέγραψε με το Zebedee καθώς το πρακτορείο είχε αρχίσει να γίνεται ευρέως γνωστό, έχει τη δική της ιστορία. Ασχολείται με το κιτμπορντ, ενώ είχε χάσει το πόδι της σε ατύχημα το 2011: «Μεγαλώνοντας δεχόμουν μπούλινγκ. Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά. Παρόλο που ήταν το όνειρό μου δεν περίμενα ποτέ ότι θα το κατόρθωνα στα 30 μου χρόνια». Μια από τις μεγαλύτερες συμφωνίες της ήταν για τον online κατάλογο της Adidas. «Για μεγάλο χρονικό διάστημα, ντρεπόμουν ακόμη και να βγάλω το πόδι μου μπροστά σε άλλους. Ντρεπόμουν σαν να έκανα κάτι λάθος ή να προσέβαλα τους άλλους με το να ασχολούμαι με τον αθλητισμό, με το μόντελινγκ. Με βοήθησαν να πιστεύω σε έμενα και να αγαπώ τον εαυτό μου γι’ αυτό που είμαι και ο κόσμος με αποδέχεται καλύτερα».

Από την άλλη οι συνεργασίες της Λάμπιρντ περιλαμβάνουν την Target και την Tommy Hilfiger ενώ στην Target ήταν η πρώτη φορά που μοντέλο σε αναπηρικό καροτσάκι επιλέχθηκε για την καμπάνια της Αυστραλίας: «Έγινε viral επειδή ήταν η πρώτη φορά που συνέβη και τότε αρκετοί γονείς επικοινώνησαν μαζί μου λέγοντας ότι άλλαξε την οπτική τους για τη ζωή που έβλεπαν για τα παιδιά τους. Από την άλλη πλευρά ήταν απίστευτο ότι συνέβαινε αυτό πρώτη φορά το 2017, θα έπρεπε κάποιος άλλος να το είχε κάνει πρώτος χρόνια πριν».

Η Κάνια Σέσερ (κεντρική φωτογραφία), αθλήτρια ΑμεΑ του σκέιτμπορντ και του σνόουμπορντ, γεννήθηκε χωρίς πόδια αλλά η εικόνα της δεν αποτέλεσε ποτέ πρόβλημα. Ξεκίνησε μόντελινγκ στα 15 της χρόνια και έχει συνεργαστεί με μεγάλες εταιρίες όπως η Adidas, η Sweaty Betty και η Abercrombie & Fitch: «Αρκετοί το θεωρούν αηδιαστικό να βλέπουν κάποιον χωρίς πόδια να ποζάρει για καμπάνιες μόδας αλλά είναι και αυτό ένα ανθρώπινο σώμα, απλά έχουμε γεννηθεί διαφορετικοί».

Το πρακτορείο της Γουίλσον και της Πρόκτορ συνέβαλε δραστικά στο να αγκαλιάσει ο κόσμος το διαφορετικό με αποτέλεσμα αρκετά μπραντς να ακολουθούν και πασαρέλες μόδας να ενσωματώνουν αυτούς τους ανθρώπους. Το πρακτορείο τους περιλαμβάνει 600 μοντέλα σε Ευρώπη, ΗΠΑ, Αυστραλία και Ιαπωνία. Εκτός από μοντέλα ΑμεΑ εκπροσωπούνται και άτομα με αλμπινισμό ακόμα και άτομα τρανς και non-binary.

Οι αθλητές ΑμεΑ έχουν καταλυτικό ρόλο καθώς αποτελούν πηγή έμπνευσης, είναι τα πρότυπα που ενθαρρύνουν τα άτομα με αναπηρίες να αποδεχτούν το σώμα τους. Μεταξύ άλλων, η Ολλανδή σπρίντερ τρεις φορές Παραολυμπιονίκης, Μαλού Βαν Ράιλ, οι Ιταλίδες, Μπεατρίς Βίο, χρυσή Ολυμπιονίκης της ξιφασκίας με αμαξίδιο και η χάλκινη Παραολυμπιονίκης τριάθλου, Βερόνικα Πλεμπάνι. Η Έμι Μάλις (ΗΠΑ), πρώην αθλήτρια ΑμεΑ των σπριντ και του μήκους έχει περπατήσει σε σόου του Αλεξάντερ Μακουίν και έχει εμφανιστεί στο Harper’s Bazaar και τη Vogue.

Η επανάσταση στο χώρος της μόδας είναι δίχως αμφιβολία αξιοσημείωτη αλλά όπως τονίζει και η Γουίλσον η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί καθώς ακόμα υπάρχει αποκλεισμός. «Έχουμε παρατηρήσει ότι η αναπηρία είναι το τελευταίο πράγμα που σκέφτονται οι άνθρωποι όταν σκέφτονται τη διαφορετικότητα. Η εθνικότητα, το φύλο, η ταυτότητα, η ηλικία, το μέγεθος, όλα προηγούνται της αναπηρίας. Στην αρχή μας αγνοούσαν, μας ρωτούσαν γιατί προτείνουμε τα συγκεκριμένα άτομα και εμεί απαντούσαμε πως αυτό είναι η αποδοχή, γιατί πρέπει να αποκλείονται τα άτομα με αναπηρία;».