Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού απαξιώθηκε πριν καν ξεκινήσει η αγωνιστική δράση, κάτι που συνέβη και στις τρεις προηγούμενες εκδόσεις οι οποίες δέχθηκαν επίσης πυρά. Παρά τις ανατροπές και τις σημαντικές αυξήσεις του προϋπολογισμού τα γεγονότα όμως κύλησαν χωρίς προβλήματα κατά τη διάρκεια της τέλεσης των Αγώνων.
της Ελισάβετ Γρηγοριάδου
[email protected]
«Δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μεγάλος ενθουσιασμός», δήλωσε πριν λίγες εβδομάδες μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Παρισιού 2024 για την προοπτική της διοργάνωσης των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων. Στην παρούσα φάση εκφράζονται κυρίως ανησυχίες. Το διεθνές πλαίσιο τροφοδοτεί φόβους για την ασφάλεια. Η κατάσταση των μετακινήσεων στην περιοχή του Παρισιού εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη δυνατότητα διαχείρισης της εισροής επισκεπτών αυτό το καλοκαίρι χωρίς να μετατραπεί σε εφιάλτη για όσους θα εργάζονται αυτήν την περίοδο.
Χωρίς να διαφωνεί ότι είναι αρνητική η «ατμόσφαιρα», η οργανωτική επιτροπή των Αγώνων του Παρισιού και οι δημόσιες αρχές επιμένουν ότι οι ανησυχίες αυτές δεν προμηνύουν τι θα συμβεί σε λίγες εβδομάδες. «Η εστίαση σε αυτά τα γεγονότα θα γίνει τις τελευταίες εβδομάδες», υποστήριξαν, υπονοώντας τις τελευταίες διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων, που σημαδεύτηκαν από διαμάχες πριν την έναρξή τους, αλλά είδαν την κοινή γνώμη να αλλάζει άποψη μόλις τα αθλητικά γεγονότα ξεκίνησαν.
Όταν το Λονδίνο ανέλαβε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, κάθε χρόνο οι διοργανωτές ήταν αντιμέτωποι με διαφορετικά προβλήματα. Το 2007 το πολύχρωμο λογότυπο των Ολυμπιακών Αγώνων για το 2012 προκάλεσε έκπληξη και περίγελο θα λέγαμε αφού οι Times σχολίασαν: «Είναι μια καλή δικαιολογία για να φοράς τα γυαλιά ηλίου».
Ένα επιπλέον πρόβλημα ήταν ότι ο προϋπολογισμός της διοργάνωσης εκτινάχθηκε φτάνοντας τα 12 δις ευρώ, ποσό τριπλάσιο από το αρχικό.
Την επόμενη χρονιά, η αλλαγή μεταξύ Πεκίνου και Λονδίνου μετατράπηκε σε φάρσα, αφού στο εθνικό στάδιο της Κίνας όπου έλαβε χώρα η τελετή λήξης, ο Μπόρις Τζόνσον, τότε δήμαρχος της βρετανικής πρωτεύουσας, εμφανίστηκε ατημέλητος. Το 2009, η οικονομική κρίση είχε κλονίσει το Λονδίνο. Ο κατασκευαστής ακινήτων που επρόκειτο να χτίσει το Ολυμπιακό Χωριό έφτασε κοντά στη χρεοκοπία, οδηγώντας στην πιθανή «εθνικοποίηση» του έργου. Καθώς πλησίαζαν οι Ολυμπιακοί, κυριαρχούσε η απαισιοδοξία, ειδικά όσον αφορά τις μετακινήσεις, που θεωρούνταν ο αδύναμος κρίκος της διοργάνωσης. Οι διοργανωτές είχαν προετοιμάσει το κοινό για το χειρότερο. Είχε δημοσιευτεί ένας χάρτης με τα σημεία που έπρεπε να αποφευχθούν και με αφίσες που προειδοποιούσαν για καθυστερήσεις.
Άλλο σημαντικό μέλημα ήταν η ασφάλεια, το κόστος της οποίας είχε διπλασιαστεί. Οι εβδομάδες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες μετατράπηκαν σε φιάσκο. Η G4S, η υπεργολαβική εταιρεία, αποδείχθηκε ανίκανη να προσλάβει αρκετό προσωπικό. Έπρεπε επειγόντως να κινητοποιηθούν επιπλέον στρατιώτες. Συνολικά συγκεντρώθηκαν 18.200 στρατιώτες, 11.000 περισσότεροι από τον αρχικό προγραμματισμό.
Οι περισσότερες από αυτές τις επικρίσεις παραμερίστηκαν μόλις ξεκίνησε η τελετή έναρξης. Η μετακίνηση ήταν πιο ομαλή από ότι συνήθως, η ασφάλεια δεν ήταν προβληματική και οι εθελοντές και το κοινό αγκάλιασαν το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Η διοργάνωση έχει μείνει στη μνήμη των περισσοτέρων ως μεγάλη επιτυχία.
Αυτό συμβαίνει άλλωστε πάντα στις μεγάλες διοργανώσεις. Η κριτική είναι έντονη, προβλήματα εμφανίζονται στους τίτλους των μεγάλων ΜΜΕ, αλλά μόλις ξεκινήσει η αγωνιστική δράση, ως δια μαγείας όλα εξαφανίζονται…
