Από τις 22 Αυγούστου μέχρι και σήμερα τα ξημερώματα είχα την ευλογία (χαρά, τύχη όπως θέλει να το πει κανείς) να ζήσω από κοντά την επιστροφή των εθνικών ομάδων βόλεϊ γυναικών και ανδρών στις τελικές φάσεις των Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων μετά από 18 και 10 χρόνια αντίστοιχα.
Ένας
μήνας γεμάτος βόλεϊ (αγώνες, προπονήσεις,
συζητήσεις, συνεντεύξεις) που αποτυπώθηκε
μέσα από την ειδική ενότητα του
Sportsfeed.gr, ένας μήνας που γεμάτος τεράστιες
εμπειρίες, ένας μήνας που μ’ έκανε να
θυμηθώ τις παλιές καλές ημέρες, αλλά
και αντιληφθώ (όπως και όλοι οι υπόλοιποι)
το όσα έχουμε χάσει και το πόσο πίσω
έχουμε μείνει σε όλα.
Το… τρένο όμως δε θα σφυρίζει για πολύ ώρα ακόμη στο σταθμό κι αν δεν προλάβουμε να επιβιβαστούμε τότε θα κάνουμε άλλα τόσα χρόνια για να σηκώσουμε ξανά κεφάλι. Για το τι έγινε σε Άγκυρα (και Βουδαπέστη), αλλά και σε Μονπελιέ (Λιουμπλιάνα) θα τα πούμε τις επόμενες ημέρες, ωστόσο σήμερα θα ασχοληθούμε με το τι πρέπει να γίνει.
Οι
επόμενες υποχρεώσεις των Εθνικών ομάδων
είναι προγραμματισμένες τον Μάιο, Ιούνιο
του 2020 με το Silver European League (μακάρι
να μπορέσει να αλλάξει η συμμετοχή μας
και να πάμε στο Golden European League πληρώνοντας
το παράβολο), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι
οι αποφάσεις για το μέλλον των ομάδων
θα παρθούν αργότερα.
Αν η
Ελληνική Ομοσπονδία αποφασίσει και
κρίνει ότι ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος και
ο Γκιγιέρμο Ναράνχο είναι οι άνθρωποι
που μπορούν να οδηγήσουν τις εθνικές
ομάδες στο επόμενο στάδιο (και επίπεδο)
τότε ΑΜΕΣΑ θα πρέπει να τους φωνάξουν
και να συζητήσουν μαζί τους για να μάθουν
και επισήμως τις απαιτήσεις τους (όχι
τις οικονομικές) για να συνεχίσουν το
έργο τους.
Γιατί
μπορεί να έχει γίνει μια τεράστια
προσπάθεια για να ωραιοποιηθεί μια
δύσκολη πραγματικότητα, αλλά τόσο ο
Έλληνας τεχνικός, όσο και ο Ισπανός
συνάδελφος του ξέρουν
ότι πέρα από τους εαυτούς τους δεν
μπορούν να κρατήσουν τις ομάδες τους.
«Οι
Εθνικές ομάδες ανδρών και γυναικών
απέδειξαν ότι αξίζουν μεγαλύτερου
σεβασμού και προσοχής», είπε ο Θανάσης
Πρωτοψάλτης μετά το τέλος του αγώνα με
την Ρωσία για τους 16 του Ευρωβόλεϊ
δίνοντας το στίγμα της κατάστασης που
επικρατεί μέσα στις δύο ομάδες.
Οι…
ηρωισμοί μπορούν να μας οδηγήσουν μέχρι
ενός σημείου, από κει και μετά όμως
απαιτείται σχέδιο και για την υλοποίηση
του χρειάζεται κόπος, χρόνος και χρήμα.
Κι επειδή το κράτος δεν έχει χρήμα θα
πρέπει εμείς (ως άθλημα, ως Ομοσπονδία)
να το δημιουργήσουμε, καθώς οι μαγικές
συνταγές τελείωσαν.
Και σύντομα θα αρχίσει να τελειώνει κι ο όποιος χρόνος κερδίσαμε με την εξαιρετική (ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ) παρουσία των δύο αντιπροσωπευτικών μας συγκροτημάτων στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, γι’ αυτό θα επαναλάβουμε τον τίτλο του κειμένου: «Πάρτε αποφάσεις τώρα».
ΥΓ1: Για οικονομικά ζητήματα η διοίκηση της ΕΟΠΕ έχει χίλια δύο άλλοθι και δικαιολογίες (κι ας μην έχει υλοποιήσει αυτά που υποσχέθηκε) γιατί παρέλαβε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Εκεί όμως που έχει επιδείξει μεγάλη αδράνεια, αλλά ακόμη και τώρα μπορεί να παρέμβει άμεσα και δραστικά είναι στο τσίρκο που λέγεται βόλεϊ λιγκ! Δεν μπορεί να μένει αμέτοχη η Ελληνική Ομοσπονδία στις αστειότητες που συμβαίνουν στο επαγγελματικό (λέμε τώρα…) πρωτάθλημα ανδρών. Και το οφείλει, όχι μόνο στους διεθνείς αθλητές, αλλά σε όλους έλληνες βολεϊμπολίστες να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να απαιτήσει λύσεις.
ΥΓ2:
Κι όσοι δουν πίσω από αυτές τις γραμμές
την οποιαδήποτε διάθεση αντιπολίτευσης
προς τη διοίκηση της ΕΟΠΕ, τα κουβαδάκια
τους και σ’ άλλη παραλία.
