Στην Ελλάδα η μέρα είχε ήδη αλλάξει, αλλά στο Παρίσι η ώρα ήταν 23:30 το βράδυ της Κυριακής. Μιας Κυριακής που στην Κορσική μπορεί και να εξελιχθεί σε τοπική εορτή και την οποία σίγουρα θα θυμάται για μια ζωή ο Γιώργος Πετρέας.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Ο Έλληνας κεντρικός, ο οποίος πανηγύρισε μαζί με τους συμπαίκτες του στην Αζαξιό την κατάκτηση του πρώτου τίτλου στην ιστορία της ομάδας, καθώς οι Κορσικανοί επικράτησαν με 3-2 (23-25, 25-15, 21-25, 25-19, 16-14) της Ρεν στον τελικό του κυπέλλου Γαλλίας που φιλοξενήθηκε στο κλειστό γυμναστήριο «Κουμπερτέν» του Παρισιού.
Σε ένα παιχνίδι όπου η Αζαξιό βρέθηκε δύο φορές πίσω στο σκορ, αλλά κυρίως βρέθηκε να χάνει με 12-9 και 13-11 στο τάι μπρέικ, κατάφερε να φέρει τα πάνω κάτω με τον Πετρέα να έχει σημαντική συμβολή, αλλά τον Χαβιέ Καπφέρ να αλλάζει το μονέντουμ με την είσοδο του.
Αυτός ισοφάρισε σε 13-13, αυτός με άσο έφερε το πρώτο ματσμπολ και στο 15-14 από το σερβίς του Πετρέα και την κόντρα επίθεση του Μιράντα ήρθε ο τίτλος που πανηγυρίστηκε έξαλλα στο γήπεδο αλλά και σε όλο το νησί. «Δεν μπορώ να σου περιγράφω τα συναισθήματα μου! Οι τελευταίοι μου τίτλοι ήταν το πρωτάθλημα και το σούπερ καπ την σεζόν 2007-2008 με τον Ηρακλή και όσο πλησίαζε η ώρα του τελικού σκεφτόμουν ότι ήρθε η ώρα να πάρω κάτι. Είναι η 4η μου χρονιά στο εξωτερικό, αλλά τόσο η Ναρμπόν που έπαιζα πριν όσο και η Αζαξιό δεν είναι τα μεγάλα ονόματα που πρωταγωνιστούν και διεκδικούν τίτλο κάθε χρόνο. Με την Ναρμπόν όμως φτάσαμε στην πρώτη χρονιά στα ημιτελικά του πρωταθλήματος και τώρα ήρθε με την Αζαξιό η κατάκτηση του κυπέλλου», είπε στο Sportsfeed ο Καλαματιανός άσος ο οποίος μαζί με τους συμπαίκτες του από τη στιγμή που προκρίθηκαν στον τελικό ένιωθαν (και θα νιώθουν) ως οι βασιλιάδες της Κορσικής.
«Τη διαφορά όντως την κάνει ο κόσμος. Δεν μπορείς να φανταστείς πως μας φερόταν από την ημέρα που προκριθήκαμε στον τελικό. Καμία ομάδα του νησιού δεν είχε καταφέρει να κερδίσει κάποιο τίτλο και το πετύχαμε εμείς. Τους κάναμε περήφανους, αλλά η περηφάνια υπήρχε μόνο από την πρόκριση μας. Όλοι το πίστευαν ότι θα τα καταφέρουμε, ωστόσο ποτέ δεν μας πίεσαν, ποτέ δεν μας φόρτισαν ψυχολογικά, απλά μας έδειχναν σε κάθε ευκαιρία την αγάπη τους».
Έγινε Γάλλος
Έχοντας παίξει σε Ηρακλή, Άρη, Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, αλλά έχοντας βρει πλέον την Ιθάκη του στο σαμπιονά ο Γιώργος δεν ήθελε να μιλήσει για δικαίωση. «Το άθλημα μας είναι ομαδικό, όχι ατομικό, οπότε δεν τίθεται θέμα προσωπικής δικαίωσης. Όμως όσο κυνηγάς το όνειρο σου κάποια στιγμή θα δικαιωθείς», είπε χαρακτηριστικά ενώ στην ερώτηση μας αν αισθάνεται πλέον… Γάλλος η απάντηση ήταν… αποστομωτική: «Μετά το τέλος της χρονιάς θα είμαι Γάλλος, αφού μετά από τέσσερα χρόνια δεν καταλαμβάνεις πλέον θέση ξένου. Θέλοντας και μη λοιπόν αισθάνομαι Γάλλος (γέλια)».
Το σίγουρο είναι ότι αισθάνεται ένας από αυτούς τους οπαδούς της Αζαξιό που βρέθηκαν στο γήπεδο, καθώς με το που τελείωσε ο αγώνας έφυγε κατευθείαν στην κερκίδα και χάθηκε στις αγκαλιές τους…
Για το παιδί που ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια το ταξίδι του από την Καλαμάτα, το βράδυ της Κυριακής ήταν ένα ακόμη σημείο σταθμός στην πορεία που έχει χαράξει… Κι εκεί δεν ήταν μόνος του, αφού στο Παρίσι βρέθηκαν ο Μάριος, ο κολλητός του από τα παιδικά τους χρόνια κι άλλοι δύο φίλοι του, ο Βαγγέλης Κουτουλέας ο πνευματικός του πατέρας ο οποίος ταξίδεψε από το Λονδίνο (όπου μένει μόνιμα) για να ζήσει αυτή τη στιγμή κι ο μάνατζερ του Θάνος Μιχαλόπουλος.
Κι όταν τελείωσαν οι πανηγυρισμοί (με τον ίδιο να έχει πάνω του την ελληνική σημαία όλη την ώρα) ακολούθησε η πιο σουρεαλιστική σκηνή της βραδιάς…
Το ταξί που μετέφερε τους πέντε φίλους από την Καλαμάτα στο κλαμπ όπου θα ακολουθούσαν τα επινίκια πέρασε μπροστά από τον Πύργο του Άιφελ. «Από την Καλαμάτα φτάσαμε μέχρι τον Πύργο του Άιφελ…», σκέφτηκαν όλοι και ξέσπασαν σε δυνατά γέλια. Αν μη τι άλλο αυτό το ταξίδι (που θα έχει και συνέχεια) άξιζε το κόπο και με το παραπάνω.
Όσον αφορά το μέλλον σύντομα θα μάθουμε αν ο Πετρέας συνεχίζει στην Αζαξιό ή αλλάξει ομάδα και χώρα. «Έχω συμβόλαιο για ακόμη ένα χρόνο, ωστόσο υπάρχει η οψιόν που μου δίνει το δικαίωμα μέχρι τις αρχές του επόμενου μήνα για να αποφασίσω εγώ αν ενεργοποιηθεί ή όχι. Υπάρχουν προτάσεις από διάφορες ομάδες κι από άλλες χώρες, αλλά θα δούμε», είπε ο Πετρέας και συμπλήρωσε με μια μικρή δόση μελαγχολίας για το ενδεχόμενο επιστροφής του στην πατρίδα. «Ξέρω ότι στην Ελλάδα δεν μπορώ να μιλήσω τόσο νωρίς με κάποια ομάδα κι αυτό είναι ένα μεγάλο μείον. Εδώ στη Γαλλία οι επαφές ξεκινούν τον Ιανουάριο και τον Απρίλιο τα ρόστερ έχουν σχεδόν κλείσει…».
