Στα δύσκολα πάντα κάτι υπάρχει να σε κρατήσει και να σου δώσει τη δύναμη να συνεχίσεις, μια εικόνα, μια επιτυχία, ένας άνθρωπος, μια κουβέντα… Ο Κυριάκος Ιωάννου δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα και γεμάτος από τέτοιες εικόνες και στιγμές συνεχίζει να μάχεται και να πηδάει ψηλά ξεπερνώντας τις αναποδιές και τους τραυματισμούς που λες και τον έχουν βάλει στο μάτι τον ταλαιπωρούν συνεχώς.
της Σεβαστής Βρακατσέλη
[email protected] Πρώτος αγώνας και όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες…
Εξ αρχής, από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν τα όρια και από πότε ισχύουν, ο στόχος μου για φέτος ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ήθελα να πιάσω το συντομότερο το όριο για να έχω πιο ήσυχο το μυαλό μου και να κάνω πιο συγκεντρωμένος την προετοιμασία μου. Δεν ήθελα ούτως η άλλως να κάνω πάρα πολλούς αγώνες φέτος για να προστατεύσω και λίγο το σώμα μου εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Το κατάφερα με τον πρώτο αγώνα, δεν ήμουν και σίγουρος για το πόσο καλά είμαι από τις αρχές της σεζόν αλλά αφού ήρθε το όριο με αυτό τον τρόπο, στον πρώτο αγώνα σίγουρα με χαροποιεί ιδιαίτερα και έφυγε και ένα άγχος από πάνω μου πολύ νωρίς και μπορώ να κάνω τα πλάνα μου και για φέτος αλλά και για του χρόνου ήσυχος.
Για να φτάσεις μέχρι εδώ, έχεις ξεπεράσει πολλά εμπόδια τραυματισμών.
Οι τραυματισμοί είναι το πιο δύσκολο κομμάτι του αθλητή. Η αλήθεια είναι ότι εγώ τον τελευταίο καιρό το πέρασα σε πολύ έντονο στάδιο με επανειλημμένους τραυματισμούς που δυστυχώς ήταν μεγάλοι τραυματισμοί και έσπασαν και την ψυχολογία μου. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ δυνατό αλλά παρόλα αυτά είναι φορές που έφτασα στο σημείο να σπάω, να το ψιλόεγκαταλείπω. Οι μέρες με τα χειρουργεία ήταν δύσκολες όμως συνέχισα. Κάποιες φορές δεν το άντεχα αλλά επανερχόμουν πίσω στους ρυθμούς μου, το πάλευα και έφτανα ξανά εκεί που ήθελα, σε υψηλά επίπεδα και να πρωταγωνιστώ σε μεγάλα γεγονότα.
Πέρασε από το μυαλό σου η σκέψη να σταματήσεις;
Πέρασε ναι, δυστυχώς πέρασε και ήμουν και πολύ κοντά μάλιστα στο να σταματήσω και αυτό έγινε πριν τους κοινοπολιτειακούς αγώνες πέρυσι. Είχα πάει στο Άργος Ορεστικό για να κάνω αγώνα, ήταν μια πολύ κακή εμφάνιση και έφτασα στο σημείο που είπα ότι το τελευταίο μου χαρτί είναι οι κοινοπολιτειακοί αγώνες, αν δεν κάνω κάτι και εκεί θα σταματήσω, δεν αντέχω άλλο. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και μου έδωσε πολύ δύναμη και ενέργεια για να το παλέψω όσο το σώμα μου και το μυαλό μου το επιτρέπει.
Τι ήταν αυτό που κάθε φορά σε κράταγε και συνέχιζες;
Οι εικόνες που πέρναγαν από το μυαλό μου, οι ωραίες οι στιγμές είτε ήταν επιτυχίες είτε κάτι στην προπόνηση που πραγματικά το χαιρόσουν. Όλες αυτές οι εικόνες και βέβαια η στήριξη από τον προπονητή μου, κάποια μηνύματα και στην Ελλάδα και στην Κύπρο και η οικογένεια μου. Όλα αυτά μαζί μου έδιναν δύναμη κάθε φορά που γινόταν μια αποτυχία ή ένας τραυματισμός να μην τα παρατήσω και να συνεχίσω αλλά κυρίως οι εικόνες αυτές που έχουν χαραχθεί στο μυαλό μου και δεν πρόκειται ποτέ να σβήσουν. Τα μετάλλια στα παγκόσμια πρωταθλήματα, στα ευρωπαϊκά αλλά και αυτές που μπορεί να μην είναι μετάλλιο αλλά είναι από αυτές που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να δώσει και δεν μπορείς να το εξηγήσεις στους άλλους.
Από δω και πέρα τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα σου;
Αγωνιστικά θέλω να λάβω μέρος στο παγκύπριο πρωτάθλημα και μετά περιμένω κάποιες απαντήσεις από μίτιγκ του εξωτερικού και σίγουρα οι αγώνες δεν θα ξεπεράσουν τους τρεις μέχρι το τέλος της σεζόν για φέτος. Παράλληλα θα ξεκινήσει και ένα πρόγραμμα σαν μικρή προετοιμασία για την επόμενη χρονιά ώστε σιγά σιγά να χτίζω το πλάνο που θα είναι σκληρή προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Στους αγώνες που θα κατέβεις φέτος δεν περιλαμβάνεται και το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Πεκίνο.
Εκτός απροόπτου δεν θα πάω, σίγουρα είναι μεγάλη υπόθεση να παίρνεις μέρος σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα και δεν κορέστηκα από παγκόσμιο πρωταθλήματα και ποτέ δεν μπορείς να κουραστείς να παίρνεις μέρος σε τέτοιους αγώνες αλλά είναι μια προσωπική επιλογή που παίζουν όλα ρόλο και εκτός απροόπτου δεν θα λάβω μέρος.
