Όνειρο ήταν και πάει. Οι Ρώσοι πόνταραν πολλά στην ομάδα χόκεϊ των ανδρών, η οποία όμως αποδείχθηκε κουτσό άλογο. Ο αποκλεισμός από τη Φινλανδία με ήττα 3-1 ήταν απόλυτα φυσιολογικός, όπως και η απογοήτευση του δίδυμου των ηγετών της Ρωσίας, Μεντβέντεφ και Πούτιν.
του Σούλη Μέζου
[email protected]
Πολύ καιρό πριν την έναρξη των 22ων χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, στο μυαλό του Βλάντιμιρ Πούτιν υπήρχε μόνο ο τελικός του τουρνουά χόκεϊ. Την τελευταία μέρα των Αγώνων, μια αναμέτρηση με τις ΗΠΑ που θα κατέληγε σε νίκη των Ρώσων, ήταν το όνειρο που έβλεπε κάθε βράδυ ο ηγέτης της Ρωσίας. Τελικά οι πολυδιαφημισμενοί σταρ του NFL που στρατεύτηκαν για το όνειρο του Πούτιν, απέτυχαν παταγωδώς. Ούτε στα ημιτελικά δεν κατάφερε να φτάσει η Ρωσία, που διαθέτει σαφώς καλύτερους παίκτες από τους Φινλανδούς, όμως σε καμία περίπτωση δεν ήταν ομάδα. Και πως να είναι άλλωστε, όταν όλοι μαζί βρέθηκαν λίγες μέρες πριν την έναρξη των Αγώνων.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν υπήρξαν φαβορί για την κατάκτηση του χρυσού και ας έχουν στη διάθεση τους, τον κορυφαίο σκόρερ (σε ολόκληρο το Ολυμπιακό τουρνουά σκόραρε μόλις μια φορά) και πολυτιμότερο παίκτη του NFL, Άλεξ Οβέτσκιν. Η παγκόσμια πρωταθλήτρια Σουηδία, ο χρυσός Ολυμπιονίκης του Βανκούβερ Καναδάς και η ολ σταρ ομάδα των ΗΠΑ, διαθέτουν όπως αποδείχθηκε άλλωστε καλύτερες ομάδες από τους Ρώσους. Αρκετοί υποστηρίζουν πως ακόμα και αν η Ρωσία κατόρθωνε να αποκλείσει τη Φινλανδία, δε θα είχε καμία τύχη με αντίπαλο την πανίσχυρη Σουηδία.
Χειρότερα από όλους το πήρε ο Βλάντιμιρ Πούτιν. Τα “χτυπήματα” που δέχεται ο Ρώσος πρόεδρος είναι απανωτά. Πρώτα η ήττα από τις ΗΠΑ. Μετά η ανακοίνωση του Πλουσένκα πως δε θα αγωνιστεί λογω τραυματισμού στο πρόγραμμα του ατομικού στο καλλιτεχνικό πατινάζ. Βλέπει και τον πίνακα μεταλλίων με τη Ρωσία να βρίσκεται στην τέταρτη θέση, πίσω από Νορβηγία, Γερμανία και (κυρίως) ΗΠΑ και βγάζει αφρούς. Και φυσικά το χειρότερο σενάριο για τον Ρώσο πρόεδρο, είναι η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο χόκεϊ των ανδρών από τις ΗΠΑ, την τελευταία μέρα των Αγώνων, λίγο πριν από την τελετή λήξης. Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα αναγκαστεί να σταθεί προσοχή στο εθνικό ύμνο των Αμερικανών.
