Ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου με λιγότερες συμμετοχές και από έναν τοπικό λαϊκό αγώνα δρόμου, μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει για την οποία αν δεν είναι υπεύθυνοι και υπόλογοι οι διοικητικοί και τεχνικοί υπεύθυνοι του ΣΕΓΑΣ, αλήθεια ποιοί μπορεί να είναι;
Μήπως για όλα φταίνε οι δημοσιογράφοι που το καταγράφουν; Ή μήπως φταίνε οι άνθρωποι του χώρου – κυρίως προπονητές δρόμων αντοχής – που το επισημαίνουν και το αναδεικνύουν με την ελπίδα να καταλάβουν αυτοί που τους έχει ανατεθεί να διοικήσουν, ότι κάτι πρέπει να κάνουν και να στηρίξουν ουσιαστικά και όχι επικοινωνιακά ή… ταξιδιωτικά τον τομέα; Ωραία να βλέπουμε ομοσπονδιακούς προπονητές αλμάτων, ρίψεων και συνθέτων στον ανώμαλο, αλλά δεν λέει τίποτε σε κανέναν…
Το πανελλήνιο ανωμάλου δρόμου ήταν παραδοσιακά η δεύτερη μεγαλύτερη διοργάνωση της ομοσπονδίας, με τη συμμετοχή από 700 έως και 1000 αθλητών και αθλητριών από όλη την Ελλάδα ηλικίας 16 ετών και άνω. Την τελευταία δεκαπενταετία δυστυχώς άρχισε η σταδιακή απαξίωση, για να φτάσει εν έτη 2021 να είναι ένας αγώνας τοπικής εμβέλειας με 218 συμμετοχές, που για να φανούν λίγο περισσότερες μπήκαν και παιδιά 14-15 ετών για να γίνουν 364 μήπως και δείξει λίγο καλύτερη η προς τα έξω εικόνα.
«Δεν υπάρχει πρόγραμμα ανάπτυξης και στήριξης»
Ποιοί όμως και πως οδήγησαν τη Νο2 διοργάνωση του ΣΕΓΑΣ σε αυτήν την απαξίωση; Δεν χρειάζεται να το πούμε κι αυτό εμείς, έναν από τους δεκάδες προπονητές ημιαντοχής-αντοχής να ρωτήσετε θα σας δώσει την απάντηση. Βέβαια εμείς μπήκαμε στον κόπο και ρωτήσαμε τον κορυφαίο όλων των εποχών πρωταθλητή Ελλάδος στον ανώμαλο δρόμο, τον Παναγιώτη Χαραμή, πολυνίκη της διοργάνωσης με εννέα τίτλους συνολικά (οι επτά συνεχόμενοι) και σήμερα προπονητή δύο κορυφαίων δρομέων ημιαντοχής-αντοχής του Μάρκου Γκούρλια και του Χρήστου Παπούλια.
«Είναι λυπηρό φαινόμενο, όμως υπάρχει εξήγηση πως φτάσαμε σε αυτή την απαξίωση του ανωμάλου δρόμου, η ομοσπονδία εδώ και χρόνια έβαλε τα χέρια της και έβγαλε τα μάτια της» τονίζει ο Παναγιώτης Χαραμής επιστρέφοντας από τα Τρίκαλα και εξηγώντας τι εννοεί προσθέτει: «Δεν υπάρχει πρόγραμμα ανάπτυξης και στήριξης του ανωμάλου, έχουν καταργήσει τα τοπικά πρωταθλήματα, έχουν καταργήσει τα περιφερειακά πρωταθλήματα, έχουν υποβιβάσει το πανελλήνιο ανωμάλου στην τελευταία κλίμακα αξιολόγησης, δεν στέλνουν Εθνικές ομάδες στα βαλκανικά πρωταθλήματα εδώ και πάρα πολλά χρόνια με εξαίρεση μία φορά που κι αυτή ήταν προεκλογικά, γενικά έχει καταργηθεί η περίοδος του ανωμάλου δρόμου στην Ελλάδα και δεν υπάρχει το παραμικρό κίνητρο για προπονητές και αθλητές ώστε να ετοιμαστούν για το πανελλήνιο ανωμάλου. Αν τα φτιάξουμε όλα αυτά τότε θα έχουμε τριπλάσιο αριθμό συμμετοχών, καλύτερο επίπεδο στο πρωτάθλημα και φυσικά καλύτερους αθλητές ημιαντοχής-αντοχής να στελεχώνουν τις Εθνικές ομάδες».
Συμπληρωματικά μπήκαμε στον κόπο να αναζητήσουμε τα στατιστικά στοιχεία της τελευταίας πενταετίας, τα οποία παραθέτουμε και έρχονται να επιβεβαιώσουν την εικόνα απαξίωσης του ανωμάλου δρόμου από την ελληνική ομοσπονδία στίβου.
Κ16
2021 – 70 παμπαίδες α’ + 76 παγκορασίδες α’
2020 – 90 παμπαίδες α’ + 120 παγκορασίδες α’
Κ18
2021 – 53 παίδες + 33 κορασίδες
2020 – 101 παίδες + 64 κορασίδες
2019 – 115 παίδες + 104 κορασίδες
2018 – 123 παίδες + 98 κορασίδες
2017 – 101 παίδες + 86 κορασίδες
Κ20
2021 – 24 έφηβοι + 20 νεάνιδες
2020 – 34 έφηβοι + 26 νεάνιδες
2019 – 39 έφηβοι + 15 νεάνιδες
2018 – 34 έφηβοι + 24 νεάνιδες
2017 – 40 έφηβοι + 23 νεάνιδες
Κ23
2021 – 25 νέοι άνδρες + 12 νέες γυναίκες
2020 – 34 νέοι άνδρες + 13 νέες γυναίκες
2019 – 35 νέοι άνδρες + 30 νέες γυναίκες
2018 – 36 νέοι άνδρες + 24 νέες γυναίκες
2017 – 23 νέοι άνδρες + 20 νέες γυναίκες
ΑΝΔΡΕΣ – ΓΥΝΑΙΚΕΣ
2021 – 32 άνδρες + 19 γυναίκες
2020 – 63 άνδρες + 41 γυναίκες
2019 – 77 άνδρες + 32 γυναίκες
2018 – 83 άνδρες + 41 γυναίκες
2017 – 73 άνδρες + 41 γυναίκες
